Özge GÜDÜ DEMİRBULAT, Gencay SAATÇİ, Cevdet AVCIKURT

İŞKOLİKLİK VE BİREYSEL MUTLULUK ARASINDAKİ İLİŞKİNİN TURİZM AKADEMİSYENLERİ AÇISINDAN İNCELENMESİ

Bu araştırmanın temel amacı; işkoliklik ve bireysel mutluluk arasındaki ilişkinin belirlenmesidir. Bu amaç doğrultusunda; Türkiye’de çalışan turizm akademisyenlerinin, işkoliklik ve bireysel mutluluk düzeyleri, iki farklı ölçek kullanılarak ölçülmeye çalışılmıştır. Bu bağlamda; araştırmada, işkolikliğin ölçülmesi için “DUWAS İşkoliklik Ölçeği”, bireysel mutluluğun ölçülmesi için ise “Oxford Mutluluk Ölçeği”nden yararlanılmıştır. Araştırma kapsamında, 119 turizm akademisyenine elektronik posta yoluyla ulaşılarak, anket uygulaması gerçekleştirilmiştir. Anketler sonucu elde edilen veriler, uygun istatistiksel yöntemler yardımıyla çeşitli analizlere tabi tutulmuştur. Araştırma bulgularına göre; turizm akademisyenlerinin hem genel işkoliklik hem de işkoliklik alt boyutları açısından işkoliklik düzeyleri ile bireysel mutluluk düzeylerinin, ortalamanın hemen üzerinde bir düzeyde gerçekleştiğini söylemek mümkündür. Öte yandan; turizm akademisyenlerinin işkoliklik düzeyi ile bireysel mutluluk düzeyleri arasında anlamlı, fakat zayıf nitelikte bir ilişki olduğu tespit edilmiştir. Bu araştırmada ayrıca, turizm akademisyenlerinin işkoliklik ve bireysel mutluluk düzeyleri ile bazı demografik değişkenler (cinsiyet, medeni durum, çocuk sahibi olma durumu, eşin çalışıyor olması, yaş grubu, unvan ve mesleki tecrübe) arasındaki ilişki incelenmiştir. Buna göre; turizm akademisyenlerinin cinsiyet, medeni durum, çocuk sahibi olma durumu, eşin çalışıyor olması, yaş grubu, unvan ve mesleki tecrübe değişkenlerine göre işkoliklik düzeyleri açısından anlamlı bir farklılık söz konusu değildir. Akademisyenlerin bireysel mutluluk düzeyleri açısından bir değerlendirme yapıldığında ise; eşin çalışıyor olması, unvan ve mesleki tecrübe değişkenlerine göre anlamlı bir farklılık söz konusu değil iken, çocuk sahibi olma ve yaş değişkenlerine göre anlamlı bir farklılık olduğu belirlenmiştir.

ANALYSIS OF THE RELATIONSHIP BETWEEN WORKAHOLISM AND INDIVIDUAL HAPPINESS IN TERMS OF TOURISM ACADEMICIANS

The main purpose of this study is to determine the relationship between workaholism and individual happiness. In accordance with this purpose the level of workaholism and individual happiness of the tourism academicians working in Turkey have been tried to be measured using two different scales. In this context; DUWAS scale was used to measure workaholism and the Oxford Happiness Scale was used to measure individual happiness. A total of 119 tourism academicians were reached via e-mail and a questionnaire was applied. After the survey is implemented, the data that were taken into consideration were analyzed by using the frequency and percentage values to determine the general characteristics of the academicians. The results obtained from the surveys were subjected to various analyzes with the aid of appropriate statistical methods. According to the research findings; it is possible to say that the level of workaholism, in terms of both the general workaholism and workaholism sub-dimensions, and the level of individual happiness of tourism academicians were at a level just above the average. On the other hand; it was found that there was a significant but weak relationship between the level of workaholism and the level of individual happiness of tourism academicians. In this study the relationship between the workaholism and individual happiness levels and some demographic variables (gender, marital status, having a child, working status of spouse, age group, title and professional experience) were also investigated. According to this there is no significant difference in terms of workaholism according to the variables of gender, marital status, having a child, working status of spouse, age group, title and professional experience. When an evaluation is made in terms of individual happiness levels of academicians while there is no significant difference according to the working status of spouse, title and professional experience variables, it is determined that there is a significant difference according to having a child and age group variables.

PDF

___

Akdağ, F. & Yüksel, M. (2010). İnsan kaynakları yönetimi açısından işkoliklik ve algılanan stres ilişkisinde kontrol odağının rolü. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 2(1), 47-55.
Andreassen, C. S., Ursin, H. & Eriksen, H. R. (2007). The relationship between strong motivation to work, “workaholism” and health. Psychology & Health, 22(5), 615-629.
Arslantaş, M., Soybaş, İ. & Yalçınsoy, A. (2016). İşkoliklik ile tükenmişlik arasındaki ilişkinin incelenmesi: Avukatlar üzerine bir araştırma. International Journal of Innovative Strategical Social Research, 1(1), 11-18.
Bal, E. A., Arıkan, S. & Günaydın, S. C. (2017). İşkolikliğin olası öncelleri: kişilik, değerler ve kariyer hedefleri. İş’te Davranış Dergisi, 2(2), 50-67.
Balkaya, Ş., Yorulmaz, Y. İ., Çolak, İ. & Altınkurt, Y. (2016). Farklı çalışan tipindeki öğretim elemanlarının işkoliklik eğilimleri ve tükenmişlik düzeyleri (Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Örneği). K. Beycioğlu, N. Özer, D. Koşar, İdris Şahin (Ed.), Eğitim Yönetimi Araştırmaları içinde (s.34-48). Ankara: Pegem Akademi.
Burke, R. J., Richardsen, A. M. & Mortinussen, M. (2004). Workaholism among norwegian managers: work and well‐being outcomes. Journal of Organizational Change Management, 17(5), 459-470.
Doğan, T. & Tel, F. D. (2011). DUWAS işkoliklik ölçeği Türkçe formunun (DUWASTR) Geçerlik ve güvenirliğinin incelenmesi. AİBÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(1), 61-69.
Doğan, Tayfun & Sapmaz, Fatma. (2012). Oxford mutluluk ölçeği Türkçe formunun psikometrik özelliklerinin üniversite öğrencilerinde incelenmesi. Düşünen Adam Psikiyatri ve Nörolojik Bilimler Dergisi, 25, 297-304.
Emhan, A., Mete, M. & Emhan, A. (2012). Kamu ve Özel sektör çalışanlarında işkoliklik ve obsesyon arasındaki ilişkinin incelenmesi. Dicle Tıp Dergisi, 39(1), 75-79.
Ercan, İ. & Kan, İ. (2004). Ölçeklerde güvenirlik ve geçerlik. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 30(3), 211-216.
Erdem, B. & Kaya, İ. (2013). Çalışma yaşamı kalitesini etkileyen faktörlerin işgörenler tarafından algılanması: Otel çalışanları üzerinde bir araştırma. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 35, 135-150.
Golzari, A. A., Montazeri, M. & Paktinat, E. (2013). Relationship between workholism and organizational citizenship behavior among schools employees in Sirjan-Iran. Journal of American Science, 9(2), 18-27. Gürel, E. B. & Altunoğlu, A. E. (2016). İşkoliklik, iş stresi ve yaşam doyumu arasındaki ilişkilerin incelenmesi:
Muğla ilinde bir araştırma. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(42), 1431-1438. Gürkan, T. (2018). Akademisyen olmak. Erken Çocukluk Çalışmaları Dergisi, 2(2), 440-446.
Kara, F. M. & Gücal, A. Ç. (2016). Akademisyenlerde işkolikliğin belirlenmesinde serbest zamanda sıkılma algısının rolü. Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi, 1(1), 48-63.
Kesen, M. (2015). Örgütsel bağlılığın işkoliklik üzerindeki etkisi: Görgül bir araştırma. Niğde Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8(4), 53-68.
Lyubomirsky, S., Sheldon, K. M. & Schkade, D. (2005). Pursuing Happiness: The Architecture of Sustainable Change. Review of General Psychology, 9(2), 111-131.
McMillan, L. H. W., O’Driscoll, M. P., Marsh, N. V. & Brady, E. C. (2001). Understanding workaholism: Data synthesis, theoretical critique, and future design strategies. International Journal of Stress Management, 8(2), 69-91.
Mert Şencan, M. N. (2016). Beş faktör kişilik özellikleri ile işkolizm arasındaki ilişkinin incelenmesi: kamu sektöründe çalışanlar üzerinde bir araştırma. MANAS Journal of Social Studies, 5(3), 229-246.
Naktiyok, A. & Karabey, C. N. (2005). İşkoliklik ve tükenmişlik sendromu. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2, 179-198.
Öncül, M. S., Tağraf, H. & Özkan, A. M. (2013). akademik personelde işkoliklik: cumhuriyet üniversitesinde bir araştırma. M. K. Demirci, G. Eren Gümüştekin, D. Ergun Özler, C. Giderler Atalay (Ed.), 21. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi Bildiriler Kitabı içinde (s.181-185). Nobel Akademi: Ankara.
Pekdemir, I. & Koçoğlu, M. (2014). İşkoliklik ile iş yaşam dengesi arasındaki ilişkide kişilik özelliklerinin aracılık rolü üzerine bir araştırma. AİBÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(1), 309-337.
Schaufeli, W. B., Taris, T.W. & Bakker, A.B. (2006). Dr Jekyll or Mr Hyde? On the differences between work engagement and workaholism. Edt. Ronald J. Burke, In Research Companion to Working Time and Work Addiction, Edward Elgar Publishing: USA. ss.193-217.
Schaufeli, W. B., Shimazu, A & Taris, T.W. (2009). Being driven to work excessively hard: the evaluation of a two-factor measure of workaholism in The Netherlands and Japan. Cross-Cultural Research, 43(4), 320-348.
Serçeoğlu, N. & Selçuk, G. N. (2016). Konaklama işletmelerinde çalışan personelin işkoliklik eğilimleri ile hizmet odaklılık ilişkisi: TRA1 bölgesinde bir araştırma. Turizm Akademik Dergisi, 3(1), 39-55.
Shimazu, A., Schaufeli, W. B., Kamiyama, K., & Kawakami, N. (2015). Workaholism vs. work engagement: The two different predictors of future well-being and performance. International Journal of Behavioral Medicine, 22, 18-23.
Snir, R. & Harpaz, I. (2012). Beyond workaholism: Towards a general model of heavy work ınvestment. Human Resource Management Review, 22, 232-243.
Tülübaş, T. & Göktürk, Ş. (2018). Orta kariyer evresinde bulunan akademisyenlerin akademisyenlik mesleğine yönelik görüşleri. Kocaeli Üniversitesi Eğitim Dergisi, 1(1), 35-51.
Ulukök, E. & Akın, A. (2016). İşkoliklik ve kariyer tatmini. Uluslararası Bilimsel Araştırmalar Dergisi, 1(2), 62-71.
Ural, A. & Kılıç, İ. (2013). Bilimsel araştırma süreci ve SPSS ile veri analizi (Gözden Geçirilmiş ve Genişletilmiş 4. Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık.
Yalçınsoy, A. & Aksoy, C. (2019). Örgütsel bağlılık, iş tatmini ve işkoliklik arasındaki ilişki. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 6(1), 365-375.
Yüksekbilgili, Z. & Akduman, G. (2015). Kuşaklara göre işkoliklik. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(19), 415-440.
Yüksekbilgili, Z. & Akduman, G. (2016a). Bireysel mutluluk ve işkoliklik ilişkisi. KOSBED, 31, 95-112.
Yüksekbilgili, Z. & Akduman, G. (2016b). Demografik faktörlere göre işkoliklik. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 15(57), 512-525.
Yükseköğretim Bilgi Yönetim Sistemi. (2018). Bölüm İsmine Göre Akademisyen Sayıları Raporu. https://istatistik.yok.gov.tr/ adresinden 10 Aralık 2018 tarihinde alınmıştır.