Sinema, ortaya çıktığı yıllardan itibaren kitleleri peşinden sürükleyerek gerçeği yansıtan ya da yeniden yorumlayan bir pratik olarak kabul görmüştür. Öncelikle klasik anlatı yapısını benimseyen sinema bir eğlence olgusu olarak gelişimini devam ettirmiştir. Hollywood klasik sinema anlatısına karşıt olarak İtalya'da ortaya çıkan Yeni Gerçekçilik Akımı ile Fransız Yeni Dalga Akımı, sinemada modern anlatı yapısını ortaya koymuştur. Modern anlatıya göre yönetmen bir edebiyatçının kalemini kullandığı özgürlükte kamerasını kullanmalıdır. Filmin sahibi olan yönetmen belli bir stil ve içsel bütünlükle filmin tek yaratıcısı olmalıdır. Bu çalışmada Türk Sinemasında auteur olarak kabul edilen yönetmenler arasında olan, Zeki Demirkubuz'un sineması auteur kuram çerçevesinde incelenmektedir. Çalışma kapsamında auteur kuram bağlamında yönetmenin sanatçı ruhunun, hayata karşı duruşunun filmlerinin sinematografik dili, anlatı yapısı, temaları ve karakterlerine nasıl biçim verdiği ele alınmış; yönetmenin sinema dilinin öğelerinden faydalanarak, anlatımda yeni katmanlara ulaşıp ulaşmadığı sorgulanmıştır. Filmlerin çözümlenmesinde yararlanılan analiz tekniği tematik içerik analizidir. Çalışma sonucunda, Zeki Demirkubuz'un bir auteur olup olmadığı filmlerinin yaratılmasında en büyük sorumluluğu taşıyıp taşımadığı, filmleri arasındaki ortak karakteristik yapılar göz önünde bulundurularak ortaya konulmaktadır.

Cinema has been recognized as a practice that reflects or reinterprets the truth after many years since its emergence. First of all, the cinema, which adopts the classical narrative structure, has continued to develop as an entertainment phenomenon. Contrary to Hollywood's classic cinematic narrative, the New Realism Movement in Italy and the French New Wave Movement reveal the modern narrative structure in cinema. According to the modern narrative, the director must use his camera in freedom, where a writer uses the pen. The director who owns the film must be the only filmmaker with a certain style and inner integrity. In this study, the cinema of Zeki Demirkubuz, one of the directors who are accepted as auteur in Turkish Cinema, is examined within the framework of auteur theory. In the context of auteur theory, how the director's artistic soul, the films of the anti-death standpoint form the cinematographic language, narrative structure, themes and characters in the context of auteur theory are discussed. The director is questioned whether he reaches new layers in narrative by taking advantage of the elements of the cinema language. The analytical technique that is utilized in the analysis of films is the thematic content analysis. As a result of the study, whether Zeki Demirkubuz carries the greatest responsibility in the creation of films whether it is an auteur or not, is put forward by considering the common characteristic structures among his films.