Bu çalışmanın amacı, 1960’larda ortaya çıkışından 1980’lere değin hem teorik hem de ampirik olarak başarı kazanan Etkin Piyasa Hipotezinin (EPH) temellerinin ve bu hipotezi kritize eden çalışmaların incelenerek, finans teorisinin EPH’dan davranışsal finansa doğru nasıl bir evrim geçirdiğini ve bunun yatırımcılar, şirket yöneticileri, piyasa düzenleyiciler ve politika yapanlar açısından ortaya çıkardığı sonuçları ortaya koymaktır. Bu amaçla literatür taraması yöntemi kullanıldı. Piyasaları etkin kılan arbitraj ve yatırımcıların rasyonelliği gibi başlıca faktörlerin etkin piyasa teorisyenlerinin öne sürdüğünden daha sınırlı ve zayıf olduğu bulundu. Sonuç olarak, EPH’a alternatif görüş olarak ortaya çıkan ve piyasaların etkin olamayacağını öne süren davranışsal finans, henüz bütüncül bir teori haline gelerek geleneksel finans paradigması EPH’ın yerini tamamen alamamıştır. Ancak, EPH’ın sunduğu analitik araçlar ve modeller, davranışsal finansın yatırımcı psikolojisi ve insan davranışları gibi faktörleri de ele alan çeşitli uygulamaları ile zenginleştirilmeye ve teorik anlamda olması gereken ideal durum ile gerçek durum arasında bir kıyaslama yapılmasına olanak vermeye devam etmektedir