Vergi harcamaları ve iktisadi etkileri

Ulusal vergi otoritelerinin ulaşmak istediği sosyo-ekonomik amaçlar doğrultusunda tahsilinden vazgeçtiği vergiler “vergi harcaması” olarak anılır. Vergi toplama maliyetlerinden farklı olan bu harcamalar, kamu ekonomisi açısından bir tür gelir kaybı anlamına gelir. Günümüzde birçok ulusal vergi otoritesi vergi harcamalarını etkili birer politika aracı olarak kullanmaktadır. Vergi harcamalarının politika aracı olarak kullanılması, bu harcamaların sahip olduğu iktisadi etkiler üzerinden şekillenir. Vergi harcamalarının iktisadi etkileri ise bireysel davranışlara odaklı mikro iktisadi etkiler ve gelirin yeniden dağıtımına odaklanan makro iktisadi etkilerden oluşur. Teorik çerçeveyi ortaya koyan bu çalışma, vergi harcamalarının iktisadi etkilerini ele almaktadır.

Tax expenditures and economic effects

Taxes that national tax authorities abdicate to collect in accordance with socio- economic purposes, are called tax expenditures. In terms of public economy, these expenses different from the tax collection costs are loss of income. Many national tax authorities use the tax expenditures as an effective political instrument. Using of tax expenditures as a political instrument is due to the economic effects of these expenditures. The economic effects of tax expenditures consist of the micro economy effects that focus on the individual behaviour and the macro economy effects that focus the re-distribution of income. This study stating the theoretical framework studies the economic effects of the tax expenditures.

PDF

___

Aksoy, Ş. (1991), Kamu Maliyesi, Filiz Kitabevi, İstanbul.

Ataç, B., Önder, İ. ve Turhan, S. (2004), Maliye Politikası, Anadolu Üniversitesi Yayını, No:1580, Eskişehir.

Bratic, V, (2006), “Tax Expenditures: A Theoretical Review”, Financial Theory and Practice, Vol 30, Issue 2.

Cavalcanti, C. B. ve Li, Z. (1999), “Tax Expenditures Programs in Poland”, Ninety Second Annual Conference on Taxation, Atlanta.

Cavalcanti, C. B. ve Li, Z. (2000), “Reforming Tax Expenditure Programs in Poland”, World Bank Policy Research Working Paper, No:2465.

Craig, J. ve Allan W. (2002), “Fiscal Transparency, Tax Expenditures and Budget Processes: An International Perspective”, http://www.eclac.cl/de/noticias/ paginas/0/9200/3Allan.pdf (Erişim Tarihi: 01/09/2010).

Devrim, F. (1998), Kamu Maliyesine Giriş, Gözden Geçirilmiş ve Genişletilmiş Üçüncü Baskı, Anadolu Matbaacılık, İzmir.

DPT (2001), “Makro Ekonomik Politikalar, Hedefler ve Tahminler”, Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı, Özelleştirme İdaresi Yayınları, No:2517-ÖİK:535, Ankara.

Ferhatoğlu, E. (2005), “Bir Kamu Harcaması Türü Olarak Vergi Harcaması ve Türk Kurumlar Vergisi Açısından Değerlendirilmesi”, Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt: 5, Sayı: 2.

Giray, F. (2002), “Vergi Harcamaları: Harcama Vergileri Açısından Analizi”, Uludağ Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt XXI, Sayı 1.

Goode, R. (1980), “Vergilemenin Sınırları”, Çağdaş Vergilemedeki Son Gelişmeler içinde, Çeviren ve Derleyenler: Nadaroğlu, H., Batırel, Ö. F., Alganer, Y., Berksoy, T. ve Özbudun, M. A., İİTİA Ekonomi Fakültesi Kamu Maliyesi Enstitüsü Yayınları, No:2, İstanbul.

Gönül, H. H. (2002), “Vergi Harcamaları I”, Yaklaşım, Sayı 111.

Harris, J. E. ve Hicks, S. A. (1992), “Tax Expenditure Reporting: The Utilization of an Innovation”, Public Budgeting and Finance, Volume 12, Issue 3. IMF (2001), Manual on Fiscal Transparency, Washington.

Kulu, B. (2000), “Vergi Harcaması ve Uygulama Örnekleri”, Vergi Dünyası, Sayı 228.

Maliye Bakanlığı (2007), Vergi Harcamaları Raporu, Ankara.

Roin, J. (2002), “Truth in Government: Beyond the Tax Expenditure Budget”, Chicago Public Law and Legal Theory Working Paper, No. 32

Surrey, S. S. (1970), “Tax Incentives as a Device for Implementing Government Policy: A Comparison with Direct Government Expenditures” Harward Law Review, Issue 83.