Türkiye'de özel yatırımlar ve kamu yatırımları arasındaki ilişkinin ampirik analizi: Sınır testi yaklaşımı

Son yıllarda gelişmekte olan ülkelerde (GOÜ) yoksulluğun azaltılması ve ekonomik büyümenin sürdürülebilirliği açısından özel yatırım kavramına vurguda bulunulması önemlidir. 1980’li yıllardan sonra Türkiye’de özel yatırımlardaki artışın desteklenmesi ve bu artışın yarattığı olumlu dışsallıklar nedeniyle ekonomik büyümeyi hızlandıracağı görüşü benimsenmiştir. Kamu yatırımlarının özel sektör yatırımlarını dışlaması veya tamamlayıcısı olmasına yönelik ampirik literatürde bir görüş birliği sağlanmamıştır. Bu çalışmada Blejer ve Khan Modeli (1984) yardımıyla Türkiye’de 1980-2009 döneminde, kamu yatırımlarının özel sektör yatırımları üzerindeki etkisi incelenmeye çalışılmıştır. Kullanılan ekonometrik yöntem zaman serileri analizidir. Ampirik bulgular kamu yatırım türlerinin (altyapı yatırımları veya altyapı niteliği taşımayan yatırımlar) özel sektör yatırımları ile tamamlayıcılık ilişkisi içinde olduğuna ilişkin kanıtlar sunmuştur. Bir diğer sonuç da özel sektör yatırımlarının sürdürülmesinde finansman olanaklarının önemli olduğu şeklindedir.

An empirical analysis of the relationship between private investment and public investment in Turkey: Bound test approach

Private investment plays a vital role to promote sustainable economic growth and to reduce poverty in developing countries. The idea of using private sector investments intensively to boost growth in Turkey has started to emerge after 1980s. Despite a sizeable empirical literature, the impact of public investment in the developing countries gives inconsistent results on whether it complements or crowds out private investment. This paper makes use of Blejer and Khan Model (1984) for Turkey over the 1980-2009 periods estimating the effect of public investment on private sector. We employed time series analysis in this study. Our findings support the hypothesis that GDP growth stimulates private investment while public investment and private investment are complementary. The other finding of the study is that credit constraint is an important determinant of private investments in Turkey.

PDF

___

Ahmed, H. ve Miller, S. (1999), “Crowding Out and Crowding-In Effects of the Components of Government Expenditure”, Working Papers 1999-02, University of Connecticut, Department of Economics.

Altunç, Ö. F. (2008), “Türkiye’de Finansal Gelişme ve İktisadi Büyüme Arasındaki Nedenselliğin Ampirik Bir Analizi”, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, İİBF Dergisi, 3(2), 113-127.

Bilgili, F. (2003), “Dynamic Implications of Fiscal Policy: Crowding Out or Crowding In”, Middle East Technical University-ERC, International Conference in Economics VII, “F5 Fiscal Policy, Public and Private Expenditures”, METU, September 8.

Blejer, M. I. ve Khan, M. S. (1984), “Government Policy and Private Investment in Developing Countries”, IMF Staff Papers, Vol.31.

Banerjee, A., Galbraith, J. ve Hendry, D. (1993), Cointegration, Error Correction and Econometric Analysis of Non-stationary Data, Oxford University Press, Oxford.

Chhibber, A. ve Wijnbergen, S. (1988), “Public Policy and Private Investment in Turkey”, Policy, Planning, and Research Working Papers, 1-26.

Çağlayan, E. (2006), “Enflasyon, Faiz Oranı ve Büyümenin Yurt içi Tasarruflar Üzerindeki Etkileri”, Marmara Üniversitesi İİBF Dergisi, 21(1), 423-438.

Erden, L. ve Sağlam, G. (2009), “Türkiye’de Döviz Kuru Oynaklığının Sektörel İthalata Etkileri: Bir ARDL İthalat Modeli Analizi”, Hacettepe Üniversitesi, İİBF Dergisi, 27(2), 19-45.

Faras, R. Y. ve Ghali, K. H. (2009), “Foreign Direct Investment and Economic Growth: The Case of the GCC Countries”, International Research Journal of Finance and Economics, 29, 134-145.

Ghali, K. H. (1998), “Public Investment and Private Capital Formation in a Vector Error Correction Model of Growth, Applied Economics, 30, 837-844.

Ghura, D. ve Godwin, B. (2000), “Determinants of Private Investment: A Cross Regional Empirical Investigation”, Applied Economics, Vol.32, 1819-1829.

Grene, J. ve Villanueva, D. (1991), Private Investment in Developing Countries: An Emperical Analysis, IMF Staff Papers, Vol.38.

Gürgür, T. ve Karaca, O. (2007), “Türkiye’de Reel Faiz Oranlarını Belirleyen Faktörler”, Uluslararası Ekonomi ve Dış Ticaret Politikaları, 2(3), 1-32.

Ismihan, M., Metin-Özcan, K. ve Tansel, A. (2002), “Macroeconomic Instability, Capital Accumulation and Growth: The Case of Turkey 1963-1999”, Middle East Technical University-ERC, International Conference in Economics VII, Working Papers in Economics 02/04.

Karagöl, E., Erbaykal, E. ve Ertuğrul, H. M. (2007), “Türkiye’de Ekonomik Büyüme ile Elektrik Tüketimi İlişkisi: Sınır Testi Yaklaşımı”, Doğuş Üniversitesi Dergisi, 8(1), 72-80.

Karluk, R. (2001), Türkiye’de Yabancı Sermaye Yatırımlarının Ekonomik Büyümeye Katkısı (2001), Ekonomik İstikrar, Büyüme ve Yabancı Sermaye, TCMB İnsan Kaynakları Genel Müdürlüğü, Eğitim Müdürlüğü, 97-115.

Kılıçbay, A. (1991), Türk Ekonomisinin Son 10 Yılı, Milliyet Yayınları, İstanbul.

Kuştepeli, Y. (2005), “Effectiveness of Fiscal Spending: Crowding out and/or Crowding in?”, Celal Bayar University, Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 12(1), 182-192.

Narayan, P. K. ve Smyth, R. (2006), “What Determines Migration Flows from Lowincome to High-income Countries? An Empirical Investigation of Fiji-US Migration 1972-2001”, Contemporary Economic Policy, 24(2), 332-342.

Narayan, P. K. (2004), “Do Public Investment Crowd Out Private Investments? Fresh Evidence from Fiji”, International Economic Journal, 12, 93-104.

Nazmi, N. ve Ramirez, M. (1997), “Public and Private Investment and Economic Growth in Mexico”, Contemporary Economic Policy, 15, 65-75.

Oshikoya, T. W. (1994), “Macroeconomic Determinants of Domestic Private Investment in Africa: An Emperical Analysis”, Economic Development and Cultural Change, 42(3), 327-596.

Pesaran, M. H. ve Pesaran, B. (1997), Working with Microfit 4.0, Interactive Econometric Analysis, Oxford University Press, Oxford.

Pesaran, M. H., Shin, Y. ve Smith R. J. (2001), “Bound Testing Approaches to the Analysis of Long Run Relationships”, Journal of Applied Econometrics, Special Issue, Vol.16, 289-326.

Said, E. S. ve Dickey, D. A. (1989), “Testing for Unit Roots in ARMA (p,q) Models with Unknown p and q”, Biometrika, No.71, 599-607.

Serven, L. ve Solimano, A. (1991), “Adjustment Policies and Investments Performance in Developing Countries; Theory, Country Experiences, and Policy Implications”, Paper 606, World Bank Country Economics Department.

Şimşek, M. (2003), “Kamu Harcamalarının Özel Yatırımlara Etkileri, 1970-2001”, CÜ, İİBF Dergisi, 4(2).

Taban, S. ve Kara, A. (2006), “Türkiye’de Kamu Kesimi İç Borçlanmasının Özel Yatırım Harcamaları Üzerindeki Etkisi”, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 1(2), 11-26.

Yavuz, N. Ç. (2005), “Türkiye’de Kamu Harcamalarının Özel Sektör Yatırım Harcamalarını Dışlama Etkisinin Testi (1980-2003)”, Marmara Üniversitesi, İİBF Dergisi, 20(1), 269-284.