Bu çalışmada Türkiye hayvancılığının bugünkü durumu, özellikleri, yıllara göre hayvancılık sektöründe uygulanan teşvik politikaları ve bunların hayvancılık yatırımları üzerine olan etkileri incelenmiştir. Türkiye’de tarımsal üretim, gerek arazi ve gereksede hayvan varlığı bakımından genellikle çok sayıda küçük işletmeler tarafından sürdürülmektedir. Hayvan varlığının büyük bölümü düşük verimli yerli ırklardan oluşmaktadır. Ülkede toplam sığır mevcudunun yüzde 32’si koyun mevcudunun ise ancak yüzde 5’i kültür ırkları ve melezlerinden oluşmaktadır. Ülkede nüfus artışlarına ve değişen beslenme alışkanlıklarına bağlı olarak hayvansal ürün taleplerinde de artışlar gözlenmektedir. Hayvancılıkla ilgili dış ticaretteki gelişmeler ise son yıllarda olumsuzluklar göstermektedir. Hayvansal üretimin artırılmasında en doğru yolun, hayvan başına verimliliğin artırılması için yoğun çaba gösterilmesi olarak görülmektedir. Hayvancılık yatırımlarının uygulanan teşvik politikalarından önemli ölçülerde etkilendiği görülmektedir. Yatırımcıların 1983-1992 yılları arasında teşvik tedbirlerinden önemli ölçülerde yararlandıkları görülmektedir. 1989-1990 yılları arasında toplam yatırımlar içerisinde hayvancılık yatırımlarının payı yüzde 9.9 kadardır. İncelenen diğer yıllarda bu pay yüzde 0.5 ile 4.3 arasındadır. Hayvancılıkta uygulanan teşvik önlemlerinin istenen yapısal değişimleri sağlayacak etkinlikte olduğu söylenemez.

This study was held to İnvestigate the present situation of animal production in Turkey and İncentive policies applied on it. Agricultural production has been maintained by numerous small enterprises either on animal or crop production İn Turkey. The majority of livestock population are consisted of low productive İndigenous breeds. Only 32 per cent of cattle population and 5 per cent of sheep population are made of improved breeds and thelr crosses. Demand for the animal origined food is İncreasing in respect to population increases and changing of eating behaviour of the people. Foreign trade of livestock and animal products are showtng negative progress in recent years. The most efficient way to meet this increased demand seems to increase the productivity of the livestock per capita. Animal production enterprises are seriously effected by incentive precautions. Analised results between 1983 to 1992 showed that the most effectively used incentive precautions for animal production sector between 1989 to 1990 are only the small part of total invesment cost as 9.9 %. However this ratio has been changed between 0.5 % to 4.3 % for the rest of the analysed years. t can be concluded that applied Incentive precautlons are not at the needed level to make obligatory structural changes In animal production In the country