Türkiye’de din özgürlüğü ile laiklik arasında sürekli bir gerilim yaşamaktadır. Kendilerini dindar olarak tanımlayanlar, laiklik uygulamalarının dinî inanç ve pratikler üzerinde engelleyici bir işlevinin olduğunu düşünürlerken kendilerini “laik” olarak tanımlayanlar, dinî inanç ve pratiklerin toplumsal hayatta, siyasette veya kamuda görünür durumda olmasını laiklik karşıtı durum olarak betimlerler. Birinci gruptakiler, dinî inançlarını serbestçe yaşama ve koruma gerekçesiyle din özgürlüğü isterken ikinciler laik devleti koruma talebinde bulunurlar. Türkiye’deki laiklik yorumu, bu çatışma zemininde sürekli din özgürlüğünün ihlâl edilmesine veya sınırlanmasına neden olmaktadır.