Yüksek Öğretim Örgütünde Görev Yapan Yöneticilerin Çatışma Yönetimi Stratejilerini Kullanma Düzeyleri
Bu araştırmanın amacı, üniversitelerde görev yapan yöneticilerin karşılaştıkları sorunlara bağlı örgütsel çatışmaları nasıl yönettiklerini irdelemektir. Bu nedenle yöneticilerin, örgütsel çatışma yönetimi stratejilerini, kendi algılarına dayalı olarak ne derece gösterdikleri saptanmıştır. Araştırmada survey yöntemi kullanılmış ve Kocaeli Üniversitesindeki fakülte ve yüksekokulların tümündeki yöneticilere ulaşılmaya çalışılmıştır. Araştırma sonuçları genel olarak bütün stratejilerin orta düzeyde kullanıldığını ortaya çıkarmakla birlikte bazı stratejilerin daha yüksek bazılarının ise daha düşük düzeyde kullanıldığı görülmüştür. Genel olarak üniversite yöneticilerinin en yüksek düzeyde kullandığı strateji kaçınma iken; en az kullanılan ise uymadır. Ayrıca stratejilerin kullanılma düzeyleri ast, denk ve üstlerle olan ilişkilere göre değişmektedir. Denklerle olan ilişkilerden kaynaklanan çatışmaların çözümünde genel durumun aynısı iken astlar ve üstlerle olan sorunların çözümünde stratejilerin önceliğinin değiştiği görülmektedir. Astlarla olan sorunların çözümünde en yüksek düzeyde kaçınma, en düşük düzeyde hükmetme stratejisi benimsenirken; üstlere karşı bunun tam tersi, en yüksek düzeyde hükmetme, en az düzeyde ise kaçınma stratejisi benimsenmektedir.
Conflict Management Strategies of Administrators in Higher Education
The purpose of this research is to scrutinize how the university administrators meeting administrative problems deal with the organizational conflicts. For this purpose, the strategies of conflict management have been examined so that how much they show these strategies. A survey method is used and survey letters sent to all administrators in Kocaeli University. Although the results of the research indicated that all conflict management strategies have been used by the administrators, some strategies have been seen more than the other strategies. Generally, the university administrators show greater use of avoiding strategy and they show lower use of adaptation strategy. Additionally, the use of strategy changes among the administrative ranks. Although the similar strategies for the conflict management were implemented among the same ranks, the use of strategies between upper and lower status sees are implemented quite different. While the higher rank administrators mostly prefer to use the strategy of avoiding solving the problems at the lower ranks, they do not like to use the strategy of dominating on the lower ranks. Contrary, while the lower rank administrators embrace the strategy of dominating, they at the lowest level show the strategy of avoiding.
___
- Aydın, M. (1994). Eğitim yönetimi. Ankara: Hatipoğlu Yayınevi.
- Başaran, İ. E.(1991). Örgütsel davranış. Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
- ----.(1998). Yönetimde insan ilişkileri. Ankara: Aydan Web Tesisleri.
- Bodtker, A.M. (2001). Emotion in conflict formation and its transformation: application to organizational conflict management. The Interanational Journal of Conflict Management, Vol. 12, No: 3, 259-275.
- Brewer, N., Weber, N. (2002). Gender role, organizational status, and conflict management styles. The International Journal of Conflict Management, Vol. 13, No. 1, 78-94.
- Bursalıoğlu, Z.U994). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış. Ankara: Pegem Yayınları.
- Chow, I.H., Ding, D.Z, (2002). Moral judgement and conflict handling styles among chiness hong kong and drc. The Journal of Management Development, 21, 9, 666-680.
- Cornilla, T.A. (2000). Managing conflict appropriately and effectively: an application of the competence model to rahim's organizational conflict styles. The International Journal of Conflict Management, Vol. 11, No. 3, 200-226.
- Elma, C.Ü998). İlköğretim okulu yöneticilerinin çatışmayı yönetme yeterlilikleri: ankara ili örneği. (Yayımlanmamış Yükseklisans Tezi). Ankara: A.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Eren, E.(1993). Yönetim psikolojisi. İstanbul: Beta Basım-Yayım-Dağıtım.
- Ertekin, Y.(1993). Stres ve yönetim. Ankara: TODAİE Yayınları.
- Gümüşeli, A. İ. (1994). izmir ortaöğretim okulları yöneticilerinin öğretmenler ile aralarındaki çatışmaları yönetme biçimleri. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ankara: Ankara Üniversitesi.
- Hamburger, Y., Yitzchayak, U. (1998). Metahors and Organizational conflict. Social Behavior and Personality, 26, 4, 383-398.
- Hatfield, W., Hatfield, D. (1995). Relationship among conflict management styles. The Journal of Social Psychology, 135,6, 687-698.
- Karip, E. (1999). Çatışma yönetimi. Ankara: Pegema Yayınları.
- Kwahk, K.Y., Kim, Y.G. (1998). A cognitive model based approach for organizational conflict resolution. The International Journal of Information Management, Vol. 18, No.6, 443-456.
- Ohbuchi, K. (2003). Three dimentions of conflict issues and their effects on resolution strategies in organizational setting. The International Journal of Conflict Management, Vol. 14, No. 1, 97-123.
- Owens, R.G.Ü998). Organizational behavior in education. USA: Allyn and Bacon.
- Peker, 0. (1995). Yönetici eğitimi. Ankara: TODAİE Yayınları.
- Rahim, M.A. (1995). Toward a theory of managing organizational conflict. The International Journal of Conflict Management, 134, 4, 382- 407.
- Robbins, P. S.Ü994). Örgütsel davranışın temelleri (Çev. Ayşe Öztürk). Eskişehir: ETAM A.Ş.
- Sargut, S. (1994). Kültürlerarası farklılaşma ve yönetim. Ankara: V yayınları.
- Schein, E. H.Ü978). Örgüt psikolojisi.(Çev.-.Mustafa TOSUN) Ankara: TODAİE Yayınları no: 173.
- Thompson, B. L.(1998). Performans geliştirme. İstanbul: Hayat Yayınları.
- Türkel, A. U. (2000). Toplam kalite, bağlamında grup dinamiği ve çatışma yönetimi. İstanbul: Türkmen Kitabevi
- ISSN: 1300-4832
- Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
- Başlangıç: 1995
- Yayıncı: Pegem Akademi Yayıncılık Eğitim Danışmanlık Hizmetleri Tic. Ltd. Şti.