Metin BERBER, Ezgi BADAY YILDIZ, Yeşim ATASOY DİNDAROĞLU

Bölgesel Beşeri Sermaye Yeterliliğinin Ölçülmesi: Piramit Model

İçsel büyüme modellerinin temel taşlarından biri olan beşeri sermaye birikimi, bölgelerin makroekonomik performansının ve bölgeler arasındaki rekabetin açıklanmasında önemli bir yer tutmaktadır. Çalışmada mevcut beşeri sermaye yeterliliğini ölçmek amacıyla “Piramit Model” ve bu modele dayalı olarak oluşturulan beşeri sermaye yeterliliği değerleme endeksleri sistemi kullanılmıştır. İstatistikî Bölge Birimleri Sınıflandırılmasına göre Düzey 1’e dahil olan Türkiye bölgelerinin beşeri sermaye yeterliliği, temel bileşenler analizi vasıtasıyla analiz edilmiştir. Çalışmadan elde edilen bulgulara göre; Düzey1 bölgeleri arasında beşeri sermaye yeterliliği en yüksek olan bölge İstanbul Bölgesi iken, en düşük olan bölge Kuzeydoğu Anadolu Bölgesi’dir. Çalışmadan elde edilen diğer bir önemli sonuç ise, beşeri sermaye yeterliliğinin sosyoekonomik gelişmişlik ile büyük ölçüde paralel olduğudur

Anahtar Kelimeler:

Bölgesel Beşeri Sermaye Yeterliliği, Piramit Model, Temel Bileşenler Analizi

Regional Human Capital Adequacy Measurement: Pyramid Model

Human capital which is one of the cornerstone of endogenous growth models plays an important role in explaining macroeconomic performance and competition among regions. Within this study, in order to measure the competence of existing human capital, “Pyramid Model” and the evaluation indexes system of human capital competence are used. Human capital competence of Turkey’s regions which are included NUTS 1 is analyzed by principal component analysis. According to the findings of the study, the region which has the highest human capital competence is İstanbul Region, and the region which has the lowest human capital competence is Northeast Anatolia Region. Another important result obtained from the study is that the human capital competence is substantially parallel to socioeconomic development.

Keywords:

Regional Human Capital Competence, Pyramid Model, Principal Component Analysis,

PDF

___

Aghion Philippe, Howitt Peter (1992). “A Model of Growth through Creative Destruction”. Econometrica, 60(2):323-351.
Baday Yıldız,Ezgi., ve Uğur Sivri, Metin Berber (2010). “Türkiye’de İllerin Sosyo-Ekonomik Gelişmişlik Sıralaması”. Uluslararası Bölgesel Kalkınma Sempozyumu, Bozok Üniversitesi Yayınları: 693-706
Barro, Robert J. (1990). “Government Spending in a Simple Model of Endogenous Growth”. Journal of Political Economy, 98(5):103-125.
Becker, G. S. (1964). “Human Capital: A Theoretical and Empirical Analysis with Special Reference to Education”. National Bureau of Economic Research, New York.
Denison, Edward F. (1962). “Education, Economic Growth and Gaps in Information”. The Journal of Political Economy, 70(5):124-128.
Dinçer, Bülent., ve Metin Özaslan, Taner Kavasoğlu (2003). “İllerin Ve Bölgelerin Sosyo- Ekonomik Gelişmişlik Sıralaması Araştırması (2003)”. DPT Bölgesel Gelişme Ve Yapısal Uyum Genel Müdürlüğü, DPT 2671.
Grosman, Gene. M. and Helpman, Elhanan (1991). “Innovation and Growth in the Global Economy”. Cambridge, MIT Press, MAS
Kalkınma Bakanlığı (2011).''İllerin ve Bölgelerin Sosyo-Ekonomik Gelişmişlik Sıralaması Araştırması 2011”. http://www.dpt.gov.tr/DocObjects/view/14197/BASIN_ AÇIKLAMASI-sege_2011-v6.pdf/erişim tarihi: 01.01.2013
Lucas, Robert E. (1988). “On the Mechanics of Economic Development”. Journal of Monetary Economics, 22(1):3-42.
Milli Eğitim Bakanlığı, MEB.” İstatistik ve Bilgi Sistemleri”. http://sgb.meb.gov.tr/istatistik/index.htm/erişim tarihi: 01.01.2013
Mincer, Jacob. (1995). “Economic Development, Growth of Human Capital and the Dynamics of the Wage Structure”. Journal of Economic Growth, 1:29-48
Romer, Paul M. (1986). “Increasing Returns and Long Run Growth”. Journal of Political Economy, 94(5):1002–1037.
Schultz, T. W. (1961). “Beşeri Sermayeye Yapılan Yatırım”. (Çev.) F. GÜRKAN. İktisadi Kalkınma Seçme Yazılar, ODTÜ, B.F. Yayın No:6:406–424, Ankara, 1966
Schultz, T. W. (1967). “Investment in Human Capital”. Reading in Economics, Mc Graw-Hill Book Company, The Fifth Press, U.S.A.
Smith, Adam (1776). “The Wealth of Nations”. University of Chicago Press, Chicago
Stephan, Andreas (2000).” The contribution of transport and human capital infrastructure to local private production: a partial adjustment approach”. Jahrbuch für Regionalwissenschaft/Review of Regional Research, 21(1):91-108 Türkiye
İstatistik Kurumu, TÜİK. “Karşılaştırmalı Bölgesel İstatistikler”.
http://tuikapp.tuik.gov.tr/Bolgesel/menuAction.do. /erişim tarihi: 01.01.2013
Uluslar arası Rekabet Araştırmaları Kurumu, URAK (2010).” İller Arası Rekabetçilik Endeksi 2009-2010”. http://www.deloitte.com/assets/DcomTurkey/Local%20Assets/Documents/turkey _tr_finansalhizmetler_rekabetcilikendeksi_290411.pdf/erişim tarihi: 01.01.2013
United Nations Development Programme, UNDP (2004). “Human Development Report Turkey 2004”. http://hdr.undp.org/en/reports/national/europethecis/turkey/ turkey_2004_en.pdf/erişim tarihi: 01.01.2013
United Nations Development Programme, UNDP (2011). “Human Development Raport 2011”. http://www.undp.org/content/dam/undp/library/corporate/HDR/2011 %20Global%20HDR/English/HDR_2011_EN_Complete.pdf/erişim tarihi: 01.01.2013
Vyas, Seema and Lilani KUMARANAYAKE (2006). “Constructing Socio-Economic Status Indices: How To Use Principal Components Analysis”.Health Policy Plan, 21(6):459- 68.
Villarroya, Isabel Sanz (2007). “Human capital convergence in Latin America: 1950–2000”. Revista de Historia Económica, 25:87-122. Kocaeli University Journal of Social Sciences, 2013, 25 : 1 - 18
REGIONAL HUMAN CAPITAL ADEQUACY MEASUREMENT: PYRAMID MODEL Metin BERBER• Ezgi BADAY YILDIZ••
Yeşim ATASOY DİNDAROĞLU•••