ACİL SERVİS HEKİMLERİNİN TIBBİ HUKUKİ SORUMLULUKLARI HAKKINDA BİLGİ, TUTUM VE DAVRANIŞLARI

Amaç: Tıp hukuku dava sayısındaki artış nedeniyle tüm hekimlerin hukuki sorumluluklarını ve haklarını bilmesi ve buna uygun davranması gerekmektedir. Acil servislere olan hasta başvurusundaki artış ile birlikte acil hekimlerine karşı olan şikayet bildirimlerinde de artış görülmektedir. Bu çalışma ile acil serviste çalışan hekimlerin tıbbi hukuki sorumlulukları hakkındaki bilgi, tutum ve davranışlarını değerlendirmek ve acil servis hekimlerinde hukuki sorumlulukları hakkında farkındalık yaratmayı amaçladık.Gereç ve Yöntem: Çalışma, Ordu İl Sağlık Müdürlüğüne bağlı devlet hastanelerinde görev yapmakta olan acil servis hekimlerinin, Haziran-Eylül 2018 tarihleri arasında katılımıyla yapılan tanımlayıcı bir çalışmadır. Hekimlere demografik özellikleri içeren ve tıbbi hukuki sorumluluk bilgi, tutum, davranışlarını değerlendiren toplam 25 soruluk bir anket uygulandı. İstatistiksel analiz için bir istatistik paket programı kullanıldı, istatistiksel anlamlılık için p <0.05 kabul edildi.Bulgular: Çalışmaya acil servislerde görev yapan 100 hekim dahil edildi. Katılımcıların %18’i acil tıp uzmanı, %82’si pratisyen hekimdi. Hekimlerin %63’ünün hukuki sorumluluk ile ilgili meslek içi eğitim almadığı tespit edildi. Acil tıp uzmanları ve pratisyen hekimler arasında hukuki sorumluluk bilgi düzeyleri arasında istatistiksel olarak fark olmadığı görüldü (p=0.975). Hekimlerin %83’ü malpraktisin tanımını kısmen doğru bilmekteydi. Acil tıp uzmanlarının %44.4’ü malpraktis ile ilgili mevcut yasal düzenlemeler hakkında yeterli bilgiye sahipken, pratisyen hekimlerde bu oran %12.2 idi (p=0.004).Sonuç: Acil hekimlerin tıp hukuku ve hukuki sorumlulukları ile ilgili mezuniyet öncesi ve sonrası yeterli eğitim almadıkları, malpraktis ile ilgili yasal düzenlemeler hakkında yeterli bilgiye sahip olmadıkları ve hastalarına müdahale ederken çekinik davrandıkları görüldü. 

The Knowledge, Attitudes and Behaviors of Emergency Physicians about Medical Legal Responsibilities

Objective: Due to the increase in the number of medical law cases, all physicians are required to know their legal responsibilities and rights and act accordingly. Parallel to the increase in admissions to emergency services, there is an increase in complaints against emergency physicians. In this study, we aimed to evaluate the knowledge, attitudes and behaviours of the physicians working in the emergency department about their medical legal responsibilities and to raise awareness of emergency department physicians about legal responsibilities.Material and Method: The study is a descriptive study conducted with the participation of emergency service physicians working in the state hospitals affiliated to Ordu Provincial Health Directorate, from June to September 2018. A total of 25 questions including demographic characteristics and medical legal responsibility were evaluated. A statistical package program was used for statistical analysis. p <0.05 was accepted as statistically significant.Results: A total of hundred physicians working in emergency departments were included in the study, 18% of which were emergency medicine physicians, and 82% were medical practitioners. 63% of physicians were found to have no vocational training related to legal responsibility. It was seen that there was no statistical difference for the level of legal responsibility knowledge between emergency medicine physicians and medical practitioners (p=0.975). 89% of physicians partially knew the definition of malpractice. Nearly 44.4% of emergency physicians had sufficient information about the current legal regulations related to malpractice, whereas this rate was 12.2% in medical practitioners, and this difference was statistically significant (p=0.004).Conclusion: It was seen that emergency physicians did not have enough education about medical law and legal responsibilities before and after graduation. They did not have enough information about legal regulations about malpractice and they acted recessively when interfering with their patients.  

___

  • 1. Işık HS, Yıldırım T. Komplikasyon/Malpraktis; Tanım ve Sınırları. In: Temiz C, Şimşek S, Türeyen K, Dalgıç A, Yılmaz M, Işık S, Dağtekin A, eds. Spinal Cerrahide Komplikasyonlar Sempozyumu. Spinal cerrahide komplikasyonlar ve revizyon yaklaşımları; 26-29 Eylül 2018, Bodrum, Türkiye. Ankara: Spinal ve Periferik Sinir Cerrahisi Öğretim ve Eğitim Grubu Yayınları No:21; 2018. s.1-4.
  • 2. Koç S, Çetin G, Kolusayın Ö. Acil Olgularda Hekimin Sorumluluğu ve Adli Tıp Sorunları. Sendrom.1994;6(5):54-9.
  • 3. Kalemoğlu M. Acil Serviste Hekim Sorumluluğu. Türkiye Klinikleri Tıp Bilimleri Dergisi. 2005;25:824-8.
  • 4. Okyay RA, Akbaba M, Kirkit E. Aydınlatılmış onam ve aşılama. Turk J Public Health. 2015;13(2):155-9.
  • 5. Fincancı ŞK, Biçer İ. Dosya 1 TTB-ATUD insan hakları ihlallerinin önlenmesine yönelik adli tıp eğitimi projesi. Adli Tıp Bülteni. 1997;2(2):71-8.
  • 6. Tuğcu H, Yorulmaz C, Ceylan S, Baykal B, Celasun B, Koç S. Acil servis hizmetine katılan hekimlerin acil olgularda hekim sorumluluğu ve adli tıp sorunları konusundaki bilgi ve düşünceleri. Gülhane Tıp Dergisi. 2003;45:175-9.
  • 7. Yıldırım A, Aksu M, Çetin İ, Şahan AG. Tokat ili merkezinde çalışan hekimlerin tıbbi uygulama hataları ile ilgili bilgi, tutum ve davranışları. Cumhuriyet Tıp Dergisi. 2009;31(4):356-66.
  • 8. Tuğcu H. Acil Olgularda Hekim Sorumluluğu. Klinik Gelişim Dergisi. Adli Tıp Özel Sayısı. 2009;22:85-8.
  • 9. Hakeri H. Aydınlatma ve Rıza. In: Hakeri H, ed. Tıp Hukuku. 12. baskı. Ankara. Seçkin Yayınevi, 2017:200-88.
  • 10. Teke HY, Alkan HA, Başbulut AZ, Cantürk G. Tıbbi uygulama hataları ile ilgili kanuni düzenlemelere hekimlerin bakışı ve bilgilenme düzeyi. Turkiye Klinikleri J Foren Med. 2007;4:61-7.
  • 11. Resmi Gazete. 12.10.2004/25611, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu.
Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi-Cover
  • ISSN: 2148-9645
  • Yayın Aralığı: Yılda 3 Sayı
  • Başlangıç: 1999
  • Yayıncı: KIRIKKALE ÜNİVERSİTESİ KÜTÜPHANE VE DOKÜMANTASYON BAŞKANLIĞI
Sayıdaki Diğer Makaleler

HASTANELERDE SÜRVEYANS BİRİMİNİN KURULMASININ BULAŞICI HASTALIK BİLDİRİMLERİ ÜZERİNE ETKİSİ

Aslı HAYKIR SOLAY, Saadet ÜNSAL, Ali ACAR, Yunus GÜRBÜZ, Fatma ESER, Gülnur KUL, İrfan ŞENCAN

Ektodermal Displazili Çocuklarda Erken Protetik Tedavi: Üç Olgu Sunumu

FATİH TULUMBACI, Tuğba SERT, MERVE ERKMEN ALMAZ

BİSEPS UZUN BAŞI TENDON SUBLUKSASYONUNDA BİSEPS-GLENOİD AÇISI VE SUBSKAPULARİS TENDON PATOLOJİLERİ ARASINDAKİ İLİŞKİNİN MRG İLE DEĞERLENDİRİLMESİ

MEHMET HAMDİ ŞAHAN, NEŞE ASAL

KADIN CİNSEL İŞLEV ÖLÇEĞİNE ETKİ EDEN FAKTÖRLER

Buğra Bilge KESEROĞLU, Berat Cem ÖZGÜR, Ali Kaan YILDIZ, Esra GÜLEN

BENİGN VE MALİGN DİSTAL KOLEDOK DARLIKLARINDA KOLEDOKODUODENOSTOMİ YAPILAN HASTALARIN RETROSPEKTİF ANALİZİ

OKTAY AYDIN, FARUK PEHLİVANLI

ACİL SERVİS HEKİMLERİNİN TIBBİ HUKUKİ SORUMLULUKLARI HAKKINDA BİLGİ, TUTUM VE DAVRANIŞLARI

ALİ AYGÜN, Volkan KARABACAK, HASAN SERDAR IŞIK

Maksiller Sinüs Patolojileri ile Ostium Boyutları Arasındaki İlişkinin Araştırılması: Bir Retrospektif Konik Işınlı Bilgisayarlı Tomografi Çalışması

SEVAL BAYRAK, GÜLBAHAR USTAOĞLU, Emine Şebnem KURŞUN ÇAKMAK, CEMAL ATAKAN

YOĞUN BAKIM HEMŞİRELERİNDE NÖBET SONRASI GÖZYAŞI BULGULARININ DEĞERLENDİRİLMESİ

Ali Hakim REYHAN, BURAK BİLGİN

ÇOK DÜŞÜK DOĞUM AĞIRLIKLI YENİDOĞANLARDA KONJENİTAL HİPOTİROİDİ VE PREMATÜRE RETİNOPATİSİ İLİŞKİSİNİN ARAŞTIRILMASI

Ufuk CAKIR, CÜNEYT TAYMAN, Mehmet BÜYÜKTİRYAKİ

ALIŞILMADIK BİR LAVMAN UYGULAMASINA BAĞLI REKTOSİGMOİD İSKEMİ VE PERFORASYON

Halil İbrahim TAŞCI