Belediyelerin Kurumsal İletişiminde Sosyal Medya: Karadeniz Bölgesi Örneği

Günümüzde geleneksel iletişim araçlarının yavaş yavaş önemini kaybettiği onun yerine dijital ortamlarda kendini gösteren ve her geçen gün yaygınlaşan sosyal medya mecralarının insanların hayatında yer aldığına şahit oluyoruz. Sosyal medya ortamları sadece kişilerin değil ama aynı zamanda kurumların da yapılanmalarında etkisini göstermekte, kurumsal iletişimin gelişmesinde önemli bir enstrüman olarak karşımıza çıkmaktadır. Çalışmamızın da konusu olan ve halka en yakın kurumlardan birisi olan belediyelerin hizmetlerinin tanıtımında, vatandaşların talepleri, beklentileri, memnuniyet ya da memnuniyetsizlikleri gibi nedenlerle çalışmalarında kurumsal iletişime ağırlık verdikleri görülmektedir. Belediyelerin kurumsal iletişimden beklentileri ile bu beklentilerin karşılanmasında sosyal medyanın sağlayacağı avantajlar birbiriyle örtüşmektedir. Çalışmamızda, Karadeniz Bölgesinde yer alan 32 belediyenin kurumsal iletişimlerinde sosyal medya kullanımları içerik analizi yöntemi ile incelenmiştir. Bu doğrultuda belediyelerin sosyal medya hesaplarında 17 Eylül – 16 Ekim 2018 tarihleri arasında yaptıkları paylaşımlar irdelenmiştir. Yapılan içerik analizi sonucunda, belediyelerin sosyal medya kullanımına ilgi gösterdiği, kurumsal iletişimlerinde sosyal medyayı geleneksel iletişim mecralarına benzer şekilde tek taraflı kullandığı görülmektedir. Ayrıca sosyal medya mecralarının belediyeler tarafından sadece dış hedef kitleye yönelik kullanıldığı, kurum içi iletişimde ise bu mecralardan faydalanılmadığı anlaşılmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Kurumsal iletişim, sosyal medya

Social Media in Institutional Communication of Municipalities: The Case of Black Sea Region

Today, instead of the traditional communication tools that have lost their importance, we are witnessing that the social media channels that are becoming widespread in digital environments and which are becoming more and more common every day take part in people's lives. Social media environments are effective in structuring not only individuals but also corporations and appear as an important tool in the development of corporate communication. It is seen that the municipalities, which are the subject of our study and one of the closest institutions to the public, give importance to corporate communication in their activities due to the demands, expectations, satisfaction or dissatisfaction of citizens. The expectations of the municipalities from corporate communication and the advantages of social media in meeting these expectations overlap. In our study, the use of social media in corporate communications of 32 municipalities in the Black Sea Region was examined by content analysis method. In this respect, the shares of municipalities in their social media accounts between 17 September and 16 October 2018 were analyzed. As a result of the content analysis, it is seen that municipalities show interest in the use of social media, and in their corporate communications, they use social media unilaterally similar to traditional communication channels. In addition, it is understood that social media channels are used by the municipalities only for the external target audience, and that these channels are not used for internal communication.

Keywords:

Corporate communication, Social Media,

PDF

___

Arslan, Ş. (2014). Yerel Politikacıların Sosyal Medya Kullanımı: Büyükşehir Belediye Başkanlarının Günlük Sosyal Medya Kullanımlarının İncelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Erciyes Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü/Halkla İlişkiler ve Tanıtım ABD, Kayseri.
Aydın, M. P. (2018). Belediyelerde Halkla İlişkiler Aracı Olarak Sosyal Medya Kullanımı: Büyükşehir Belediyelerinin Twitter Hesapları Üzerine Bir İnceleme. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Baltacı, A. (2017). Nitel Veri Analizinde Miles-Huberman Modeli. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(1), 1-15.
Bonson, E., Torres, L., Royo, S., Flores, F. (2012). Local e-government 2.0: Social media and corporate transparency in municipalities, Government Information Quarterly, 29, 123–132.
Bortree, D. S., Seltzer, T. (2009). Dialogic strategies and outcomes: An analysis of environmental advocacy groups’ Facebook profiles, Public Relations Review, 35 (3), 317–319. doi.org/10.1016/j.pubrev.2009.05.002
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemleri (4. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Çetintaş, H. B. (2013). Bir Kurumsal İletişim Stratejisi Olarak Kurumsal Bloglar. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Selçuk Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Ertaş, H. (2015). Kamu Yönetiminde Sosyal Medyanın Kullanımı. Handan Ertaş (Ed.), Kamu Yönetiminde Sosyal Medya Kuramdan Uygulamaya içinde (s. 15-42). Konya: Palet Yayınları.
Erkek, S. (2016). Kamu Kurumlarında Sosyal Medya Kullanımı: Sağlık Bakanlığı Örneği. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 35, 141-150.
Gülaslan, T. (2018). Kamu Yönetiminde Sosyal Medya Kullanımı ve Yönetimi: Temel İlkeler ve Öneriler. (Yayımlanmamış Doktorda Tezi). Hacettepe Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Kaygısız, Ü., Sarı, S. (2015). Belediyelerin Sosyal Medya Kullanımı: Burdur Belediyesi ve Burdur İlçe Belediyeleri Üzerine Bir Araştırma, International Journal of Social Sciences and Education Research,1 (2), 309-317. Doi: 10.24289/ijsser.106417
Keskin, S., Tanyıldızı, N. İ. (2015). Kurumsal İletişimde Sosyal Medya Kullanımı: Türkiye’deki GSM Operatörlerinin Facebook Performansları Üzerine Bir İnceleme. Intermedia Internetional e-Journal, 2(2), ISSN: 2149-3669, s. 460-480.https://www.academia.edu/20012151/
Kripendorff, K. (2004). Content Analysis: An Introductiontoits Methodology. Los Angeles: Sage Publications
Koçak, A., Arun, Ö. (2006). İçerik Analizi Çalışmalarında Örneklem Sorunu. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 4 (3), 21-28. Retrieved from http://dergipark.gov.tr/josc/issue/19013/200754
Linvill, D. L., Mc.Gee, S. E., Hicks, L. K. (2012). Colleges’ and Universities’ Use of Twitter: A Content Analysis. Public Relations Review, 38 (4), 636–638. Doi:10.1016/j.pubrev.2012.05.010
Memiş, L. (2015). Yerel E-Katılımın Yeni Aracı Olarak Sosyal Ağlar: Facebook ve Twitter Örneği. Çankırı Karatekin Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 5 (1), 209-242.
Omar, K., Scheepers, H., Stockdale R. (2014). Social Media Use in Local Government: An Australian Perspective. International Journal of Public Administration, 37 (10), 666-675. Doi: 10.1080/01900692.2014.903270
Rybalko, S., Seltzer, T. (2010). Dialogic Communication in 140 Charactersor Less: How Fortune 500 Companies Engage Stakeholders Using Twitter. Public Relations Review, 36 (4), 336–341. Doi: 10.1016/j.pubrev.2010.08.004
Sayılganoğlu, S. (2018). Kurumsal İletişim Bağlamında Belediyelerde Kurumsal Twitter Hesabı Kullanımı. ÇOMÜ Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 3 (2), 389-406. Doi: http://dx.doi.org/10.31454/usb.476919
Silen, D. (2015). Kurumsal İletişimde Yeni Bir Platform Olarak Sosyal Medya kullanımı: Üniversitelere Yönelik Bir Kurumsal İletişim Uygulaması (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Kadir Has Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Sobacı, M. Z., Köseoğlu, Ö. ve Karkın, N. (2015). Belediyelerde Sosyal Medya: Değişim İçin Yenilikçi Fırsatlar. İstanbul: Marmara Belediyeler Birliği Kültür Yayınları.
Şenyurt, G. (2016). Belediyelerin Halkla İlişkiler Uygulamalarında İnternetin ve Sosyal Medyanın Kullanımı; Konya Merkez İlçe Belediyeleri Üzerine Bir İnceleme, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Tarhan, A. (2012). Büyükşehir Belediyelerinin Sosyal Medya Uygulamalarına Halkla İlişkiler Modellerinden Bakmak. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 35, 79-101. http://www.acarindex.com/dosyalar/makale/acarindex-1423903284.pdf
Yüksel, F. (2005). Bilgi Teknolojileri ve Yerel Yönetimler. Selçuk Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 10, 247-259.
Zhou, L., Wang, T. (2014), Social Media: A New Vehicle for City Marketing in China, Cities, 37, 27-32. Doi: 10.1016 / j.cities.2013.11.006https://biruni.tuik.gov.tr/medas/?kn=95&locale=tr