___

• Acar, N. V. (2015). Gestalt terapi: Ne kadar farkındayım? (6.Basım). Ankara: Nobel Yayıncılık. Atak, H., & Taştan, N. (2012). Romantik ilişkiler ve aşk. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 4(4), 520-546. Bacanli, H., İlhan, T., & Aslan, S. (2009). Beş faktör kuramına dayalı bir kişilik ölçeğinin geliştirilmesi: sıfatlara dayalı kişilik testi (SDKT). Journal of Turkish Educational Sciences, 7(2), 261-279. Balkaya, F. (2006). Üniversite öğrencilerinde temas biçimlerinin öfke ve anksiyete ile ilişkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara. Baumrind, D. (1966). Effects of authoritative parental control on child behavior. Child development, 37 (4), 887-907. Bozkurt, S. (2006). Temas biçimleriyle bağlanma stilleri ve kişilerarası şemalar arasındaki ilişkinin incelenmesi. Gestalt Terapi Dergisi, 4(2). Burley, T., & Freier, M. C. K. (2004). Character structure: a gestalt-cognitive theory. Psychotherapy: Theory, Research, Practice, Training, 41(3), 321-331. Büyükşahin, A. (2001). Yakın ilişki kuran ve kuramayan üniversite öğrencilerinin çeşitli sosyal psikolojik etken-ler yönünden karşılaştırılması. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara. Daş, C. (2015). Geştalt Terapi (6. Basım). Ankara: HYB Yayıncılık. Evans, K. (2007). Living in the 21st Century: A Gestalt therapist's search for a new paradigm (Abstract). Gestalt Review, 11(3), 190-203. Gökdemir-Aktaş, C. (2002). Gestalt temas biçimleri ölçeği yeniden düzenlenmiş formun Türk örnekleminde faktör yapısı, geçerliği ve güvenirliği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara. Gökdemir-Aktaş, C., & Daş, C. (2002). Gestalt Temas Biçimleri Yeniden Düzenlenmiş Form’un Türk örnekle-minde Faktör yapısı geçerliği ve güvenirliği. Temas: Gestalt Terapi Dergisi, 1(1), 81-108. Gürdil, G. (2014). Üstlenilmiş travma ve ikincil travmatik stresin travmatik yaşantılara müdahale eden bir grup üzerinde Geştalt temas biçimleri çerçevesinde değerlendirilmesi. Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara Üni-versitesi, Ankara. Gürsoy, Ü. (2009). Üniversite öğrencilerinin Gestalt temas biçimleri ile yaşam doyumları arasındaki ilişkinin İncelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul. Heiden, M. E. F. (2006). Gestalt Contact Styles/Resistances and the Masculine Experience of Intimacy. Dissera-tion Abstracts International. (UMI Number: 3230489). Karasar, N. (2009). Bilimsel araştırma yöntemi; kavramlar, ilkeler, teknikler. Ankara: Nobel Yayıncılık. Kaya, M . (1997). Ailede anne-baba tutumlarının çocuğun kişilik ve benlik gelişimindeki rolü. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 9 (9), 193-204. Kuyumcu, B. (2011). Evli Kişilerde Gestalt temas biçimleri ve bağlanma stilleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(5), 57-70. Levine, T. B. Y. (Ed.). (2012). Gestalt therapy: advances in dheory and practice. New York: Routledge. Leong, F. T. (Ed.). (2008). Encyclopedia of counseling. Chicago: SAGE Publications. Maccoby, E.E. & Martin, J. A. (1983). Socialization in the Context of Family: Parent Child Interaction. İn Mus-sen, P.H. and Hetherington, E.M. (Ed.) (pp. 1-101), Handbook of Child Psyhology: Socialition, Personality and Social Development. New York: Willey. Mann, D. (2010). Gestalt therapy: 100 key points and techniques. New York: Routledge. Murdock, N. L. (2012). Psikolojik danışma ve psikoterapi kuramları olgu sunumu yaklaşımıyla (F. Akkoyun, Çeviri Editörü). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık. Myers, M. E. (1996). Police stress and Gestalt contact style. Unpublished Doctoral Dissertation, Kent State Uni-versity, Ohio. Özkara, P. (2015). Ufuk üniversitesi lisans öğrencilerinin temas engellerinin bazı değişkenler açısından ince-lenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ufuk Üniversitesi, Ankara. Perls, F., Hefferline, R. F., & Goodman, P. (1951/1996). Gestalt therapy: excitement and growth in the human personality. Great Britain: The Guernsey Press Co. Sakarya, S. (2008). Alkolik babaların yetişkin çocukları: psikolojik sağlıkları, kendi ve annelerinin stresle başa çıkma ve yakın ilişki kurma tarzları. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara. Tagay, Ö., & Acar, N. V. (2012). Gestalt temas engelleri ölçeğinin geliştirilmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(37), 61-72. Wheeler, G., & Axelsson, L. (2015). Gestalt therapy. Washington: American Psychological Association. Vardal, E. (2015). Yeme tutumu: bağlanma stilleri ve Geştalt temas biçimleri açısından bir değerlendirme. Ya-yımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara. Yavuzer, H. (1990). Yaygın anne-baba tutumları. Ana baba okulu. İstanbul: Remzi Kitabevi