Müyesser ÖZTÜRK, BURCU DURMAZ, DERYA CAN

Sayı Konusmalarının Diskalkulik Ortaokul Ögrencilerinin Sayı Duyularına Etkisi

Bu araştırmanın amacı matematik öğrenme güçlüğü yaşayan ortaokul öğrencilerine uygulanan sayı konuşmaları uygulamalarının bu öğrencilerin sayı duyusu gelişimlerine olan etkisini incelemektir. Bu amaçla 2016-2017 eğitim öğretim yılı 2. döneminde bir il merkezindeki Rehberlik ve Araştırma Merkezi (RAM) tarafından özel öğrenme güçlüğü tanısı almış 15 5-8. sınıf öğrencisi ile çalışılmıştır. Araştırmanın deseni tek gruplu ön test son test yarı deneysel desen olup sayı konuşmaları uygulamaları 3 hafta boyunca devam etmiştir. Araştırmanın verileri Can (2017) tarafından geliştirilen "Sayı Duyusu Ölçeği (SDÖ)" ; Fidan (2013) tarafından geliştirilen "Matematik Başarı Testi (MBT)" ve De Vos' (1992) tarafından geliştirilip Olkun, Can ve Yeşilpınar (2013) tarafından Türkçeye uyarlama çalışması yapılan "Hesaplama Performans Testi (HPT)" aracılığıyla toplanmıştır. Araştırmada kullanılan HPT öğrencilere uygulanacak olan MBT'nin sınıf düzeyini belirlemek; MBT öğrencilerin matematik öğrenme güçlüğü yaşayıp yaşamadıklarını tespit etmek ve SDÖ ise sayı konuşmaları uygulamalarının etkisini ortaya koymak amacıyla kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, sayı konuşmaları uygulamalarının matematik öğrenme güçlüğü yaşayan ortaokul öğrencilerinin sayı duyusu ölçeğinden aldıkları puanları istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde etkilediği görülmüştür. Buna göre sayı konuşmaları uygulamaları matematik öğrenme güçlüğü yaşayan öğrencilerin öğretmenleri tarafından kullanılabilecek bir öğretim aracı olarak tavsiye edilebilir. Araştırma daha fazla öğrenci ile daha uzun süre, farklı eğitim kademelerinde yürütülerek matematikle ilgili diğer özelliklerin değişimi incelenebilir

Anahtar Kelimeler:

diskalkuli, sayı duyusu, sayı konuşmaları

The Effect of Number Talks on Number Senses' of Dyscalculic Middle School Students'

The purpose of this study is to examine the effect of the number talks in the development of number senses of the middle school students' with dyscalculia. For this purpose we studied 15 students from 5th to 8th grades who were diagnosed with a specific learning disability by a provincial Guidance and Research Center (GRC) during the second semester of the 2016-2017 academic year. The design of the study is a single group pre-test post test quasi-experimental design and the number talks examination was continued for a 3 week period of time. The data was gathe-red via "Number Sense Scale (NSS)" which was developed by Can (2017); "Mathematics Achievement Test (MAT)" which was developed by Fidan (2013) and "Tempo Test Rekenen (TTR)" which was developed by De Vos' (1992) and was adapted into Turkish by Olkun, Can and Yeşilpı-nar (2013). To determine the grade level of MAT to be applied to the students TTR was used, MAT was used to examine if students were experincing the difficulty of lear-ning mathematics and NSS was used to investigate the effectiveness of the number talks. According to the findings of the research, it was seen that the number talks statisti-cally significantly affected the students' scores which were taken from the number sense scale. From this findings, it can be suggested that number talks can be used by teachers for the students who have difficulties in mathematics. This study has some limitations such as the size of the group and the period of the number talks applications so further studies can be done with much more students in a longer period of time.

Keywords:

dyscalculia, number sense, number sense,

PDF

___

Abigail, N. J. (2007). Gender differences and the teaching of mathematics, Inquiry, 12(1), 14-25.
Alkaş Ulusoy, Ç., & Şahiner, Y. (2017). Sayı duyusuna yönelik özyeterlilik ölçeğinin geliştirilmesi. Kastamonu Eğitim Dergi-si, 25(1), 17-32.
Al-Makahleh, A. A. (2011). The effect of direct instruction strategy on math achievement of primary 4th and 5th grade students with learning difficulties. International Education Studies, 4(4), 199-205.
Ardilla, A., & Rosselli, M. (2002). Acalculia and dyscalculia. Neuropsychology Review, 12(4), 179–231.
Bayram, G. (2013). 8. sınıf öğrencilerinin üslü ifadelere ilişkin sayı duyuları ve başarıları arasındaki ilişki. Doktora tezi, Pa-mukkale Üniversitesi.
Bevan, A., & Butterworth, B. (2007). The responses to maths disabilities in the classroom. www.mathematicalbrain.com/pdf/2002BEVANBB.PDF adresinden erişilmiştir.
Beygi, A., Padakannaya, P., & Gowramma, I. (2010). A remedial intervention for addition and subtraction in children with dyscalculia. Journal of the lndian Academy of Applied Psychology, 36, 9-18.
Bird, R. (2009). Overcoming difficulties with number: Supporting dyscalculia and students who struggle with maths. London: Sage.
Butterworth, B. (2010). Foundational numerical capacities and the origins of dyscalculia. Trends in Cognitive Sciences, 14(12), 534–541.
Butterworth, B., & Yeo, D. (2004). Dyscalculia guidance. London: nferNelson.
Büttner, G., & Hasselhorn, M. (2011). Learning disabilities: debates on definitions, causes, subtypes, and respon-ses. International Journal of Disability, Development and Education, 58(1), 75-87.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
Can, A. (2013). SPSS ile bilimsel araştırma sürecinde nicel veri analizi, Ankara: Pegem Akademi.
Can, D. (2017). İlkokul dördüncü sınıf öğrencilerinin sayı duyularının bağlam temelli ve bağlam temelli olmayan problem durumlarında incelenmesi, Doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi.
Can, D., & Durmaz, B. (2016). Effects of number talks of preservice primary teachers, International Conference on Education in Mathematics, Science and Technology (ICEMST)'te sunulan bildiri, 59, Bodrum. Erişim adresi: https://www.2016.icemst.com/ICEMST2016_Proceeding_Book.pdf?rnd=1383877097
Castro, M. V., Bissaco, M.A.S., Panccioni, B. M., Rodrigues, S. C. M., & Domingues, A. M. (2014). Effect of a virtual envi-ronment on the development of mathematical skills in children with dyscalculia. PLoS ONE, 9(7): e103354. DOI:10.1371/journal.pone.0103354
Chiappini, G., Cozzani, G., Verna, S., Potente, C., & De Carli, F. (2016). An educational method for evaluating the resistance to the treatment in the diagnosis of dyscalculia. Form@ re-Open Journal per la formazione in rete, 16(1), 37-54.
Chideridou–Mandari, A., Padeliadu, S., Karamatsouki, A., Sandravelis, A., & Karagiannidis, C. (2016). Secondary mathematics teachers: what they know and don't know about dyscalculia. International Journal of Learning, Teaching and Educational Research, 15(9), 84-98.
Chinn, S. (2004). The trouble with maths: A practical guide to helping learners with numeracy difficulties. Routledge.
Chodura, S., Kuhn, J. T., & Holling, H. (2015). Interventions for children with mathematical difficulties: A meta-analysis. Zeitschrift für Psychologie, 223, 129–144. DOI: 10.1027/ 2151-2604/a000211
Cortiella, C., & Horowitz, S. H. (2014). The state of learning disabilities: Facts, trends and emerging issues. New York: Nati-onal Center for Learning Disabilities.
Çelikağ, İ. (2015). Matematik öğrenme güçlüğü (diskalkuli) hastaları ve sağlıklı kontrollerde sayı işleme performansının değer-lendirilmesi, Yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi.
De Vos, T. (1992). TTR Tempotest rekenen [Arithmetic number fact test]. Lisse, The Netherlands: Swets & Zeitlinger.
Doğmaz, S. (2016). Özel öğrenme güçlüğü olan öğrencilerin iki basamaklı rutin problemleri çözme performanslarını geliştirmede diyagram yöntemi kullanımının etkililiği. Yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi.
Dorudian, Z. (2011). The impact of role-playing technique on social adjustment and academic achievement in dyscalculia stu-dents of Tehran province, academic year 87-88, Quarterly Psychology of Exceptional Individuals, 1(2), 85-101.
Dowker, A. D. (2004). What works for children with mathematical difficulties? London: DfES.
Emerson, J., & Babtie, P. (2010). The dyscalculia assessment. Bloomsbury Publishing.
Erden, G. (2011). Özgül öğrenme güçlüğü. İstanbul Eğitim ve Kültür Dergisi, 4(4), 60-65.
Fidan, E. (2013). İlkokul öğrencileri için matematik dersi sayılar öğrenme alanında başarı testi geliştirilmesi. Yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi.
Flick, M., & Kuchey, D. (2015). Contest corner: increasing classroom discourse and computational fluency through number talks. Ohio Journal of School Mathematics, 71, 39-41.
Fu, S. H., & Chin, K. E. (2017). An online survey research regarding awareness of dyscalculia among educators in Sandakan district, Sabah. International Journal of Academic Research in Progressive Education and Development, 6(2), ISSN: 2226-6348.
Geary, D.C. (2006). Dyscalculia at an early age: characteristics and potential influence on socio-emotional develop-ment. Encyclopedia on Early Childhood Development, 15, 1-4.
Gifford, S. (2006). Dyscalculia: myths and models, Research in Mathematics Education, 8(1), 35-51, DOI: 10.1080/14794800008520157
Gifford, S., & Rockliffe, F. (2012). Mathematics difficulties: does one approach fit all?, Research in Mathematics Education, 14(1), 1-15, DOI: 10.1080/14794802.2012.657436
Gillum, J. (2014). Assessment with children who experience difficulty in mathematics. Support for Learning, 29(3), 275-291.
Gray, E., & Tall, D. (1994). Duality, ambiguity, and flexibility: A “proceptual” view of simple arithmetic. Journal for Research in Mathematics Education, 25(2), 116-140.
Guillemot, T. (2002). Dyscalculia-an overview of research on learning disability. Teacher Education Programme, Mathematics and Computing. http://www.idt.mdh.se/kurser/ct3340/ht09/ADMINISTRATION/IRCSE09submissions/ircse-09_submission_25.pdf adresinden erişilmiştir.
Hacısalihoğlu Karadeniz, M. (2013). Diskalkuli yaşayan öğrencilere ilişkin öğretmen görüşlerinin değerlendirilmesi. E-Journal of New World Sciences Academy Social Sciences. 8(2),193-208.
Halberda, J., Ly, R., Wilmer, J. B., Naiman, D. Q., & Germine, L. (2012). Number sense across the lifespan as revealed by a massive internet-based sample. Proceedings of the National Academy of Sciences, 109(28), 11116-11120.
Hannell, G. (2013). Dyscalculia: action plans for successful learning in mathematics. Routledge.
Ho, C. S., Wong, T. T., & Chan, W. W. L. (2015). Mathematics learning and its difficulties among Chinese children in Hong Kong. In S. Chinn (Ed.) (2015), The Routledge International Handbook of Dyscalculia and Mathematical Learning Difficul-ties. London, United Kingdom: Routledge.
Humphreys, C., & Parker, R. (2015). Making number talks matter: Developing mathematical practices and deepening under-standing, grades 4-10. Stenhouse Publishers.
İşçil, N. (1973). İstatistik metodları ve uygulamaları, Ankara: AITIA Yayınları.
Kaufmann, L., & von Aster, M. (2012). The diagnosis and management of dyscalculia. Deutsches Ärzteblatt Internatio-nal, 109(45), 767-778.
Kayhan Altay, M., & Umay, A. (2013). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerine yönelik sayı duyusu ölçeğinin geliştirilme-si. Eğitim ve Bilim, 38(167), 242-255.
Khan, S. (2013). Evaluating the effectiveness of response to intervention in ela and math for sixth, seventh, and eighth grade students, Master's Thesis. Louisiana State University, USA.
Krinzinger, H., & Kaufmann, L. (2006). Rechenangst und Rechenleistung. Sprache, Stimme, Gehör, 30, 160–4.
Kroesbergen, E., & van Luit, J.E.H. (2003). Mathematics intervention for children with special educational needs. Remedial and Special Education, 24, 97–114.
Kucian, K., Grond, U., Rotzer, S., Henzi, B., Schönmann, C., Plangger, F., vd. (2011). Mental number line training in children with developmental dyscalculia. Neuroimage, 57(3), 782-795.
Landerl, K., Bevan, A., & Butterworth, B. (2004). Developmental dyscalculia and basic numerical capacities: A study of 8–9-year-old students. Cognition, 93(2), 99-125.
Maryam, A., Mahnaz, E., & Hasan, A. (2011). Comparing the impact of number sense on mathematics achievement in both dyscalculia and normal students. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 28, 5-9.
McIntosh, A., Reys, B. J., & Reys, R. E. (1992). A proposed framework for examining basic number sense. For the Learning of Mathematics, 12(3), 2-9.
Milli Eğitim Bakanlığı (MEB). (2009). İlköğretim matematik 6-8. sınıflar öğretim programı kitabı, Ankara.
Mutlu, Y. (2016). Matematik öğrenme güçlüğü yaşayan öğrencilerin sayı algılama becerileri üzerindeki etkilerinin incelenmesi. Doktora tezi. Atatürk Üniversitesi.
Mutlu, Y. ve Akgün, L. (2017). Matematik öğrenme güçlüğünü tanılamada yeni bir model önerisi: çoklu süzgeç mode-li. İlköğretim Online, 16(3), 1153-1173.
National Council of Teachers of Mathematics. (2000). NCTM standards 2000: Principles and standards for school mathema-tics. Reston, VA: NCTM.
Olkun, S., Can, D. ve Yeşilpınar, M. (2013). Hesaplama performansı testi: geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. USOS 2013 Ulusal Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu'nda sunulan bildiri. Aydın.
Olkun, S. (2015). 6-11 Yaş Türk Çocukları Örnekleminde Diskalkuliye Yatkınlığı Ayırt Etmede Kullanılacak Bir Ölçme Aracı Geliştirme Çalışması. 111k545 Nolu TÜBİTAK Projesi, Ankara, Türkiye.
Ölmez, Y., & Argün, Z. (2017). RTI modelinin özel eğitime gereksinimi olan 5. sınıf öğrencilerinin matematik öğrenmeleri üzerindeki etkililiği, Eğitim ve Bilim, 42(190). 89-106.
Parish, S. (2014). Number talks helping children build mental math and computation strategies (2nd ed.). Sausalito, CA: Math Solutions.
Pellerone, M. (2013). Identity status, coping strategy and decision making process among italian university students. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 106, 1399-1408.
Price, G. R. & Ansari, D. (2013). Dyscalculia: characteristics, causes, and treatments. Numeracy, 6(1), 1-16.
Rababah, A., & Alghazo, Y. (2016). Diagnostic assessment and mathematical difficulties: an experimental study of dyscalcu-lia. Open Journal of Social Sciences, 4(06), 45-52.
Rajaie, H., Allahvirdiyani, K., Khalili, A., & Sadeghi, A. (2011). Effect of teaching attention to the mathematic performance of the students with dyscalculia in the third and fourth grade of elementary school. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 15, 3024-3026.
Ramezani, M. (2004). The analysis of calculation errors in students with dyscalculia, Research on Exceptional Children, Volu-me 3, Number 3-4 (9-10), 223-244.
Reeve, R. A., & Humberstone, J. (2012). Dyscalculia in young children: Cognitive and neurological bases. İçinde N. M. Seel (Ed.) Encyclopedia of the Sciences of Learning, 1062-1065, New York: Springer. DOI: 10.1007/978-1-4419-4286-725.
Reys, R., Reys, B., McIntosh, A., Emanuelsson, G., Johansson, B., & Yang, D. C. (1999). Assessing number sense of stu-dents in Australia, Sweeden, Taiwan, and the United States. School Science and Mathematics, 99(2), 61-70.
Rubinsten, O., & Tannock, R. (2010). Mathematics anxiety in children with developmental dyscalculia. Behavioral and Brain functions, 6(1), 1-13.
Ruter, K. (2015). Improving number sense using number talks, Master's Thesis, Dordt College.
Salman, U., Özdemir, S., Salman, A. B. ve Özdemir, F. (2016). Özel öğrenme güçlüğü “Disleksi”. FNG & Bilim Tıp Dergisi, 2(2):170-176 DOI: 10.5606/fng.btd.2016.031
Semrud-Clikeman, M., Biederman, J., Sprich-Buckminster, S., Lehman, B. K., Faraone, S. V., & Norman, D. (1992). Comor-bidity between ADDH and learning disability: A review and report in a clinically referred sample. Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 31(3), 439-448.
Sezer, S. ve Akın, A. (2011). 6-14 yaş arası öğrencilerde görülen matematik öğrenme bozukluğuna ilişkin öğretmen görüşleri. İlköğretim Online, 10(2), 757-775.
Shalev, R. S., & Gross-Tsur, V. (2001). Developmental dyscalculia. Pediatric Neurology, 24(5), 337-342.
Siadatian, S. H., & Ghamarani, A. (2013). Meta-analysis of effectiveness of psychological-educational interventions on academ-ic performance on dyscalculia students, Journal of Psychological Researches, 5(18), 85-97.
Swanson, H. L., & Sachse-Lee, C. (2000). A meta-analysis of single subject design intervention research for students with LD. Journal of Learning Disabilities, 33, 114-136.
Trott, C. (2003). Mathematics support for dyslexic students. MSOR Connections, 3(4), 17–20.
Tuchura, D. G. (2016). Analysis of teachers' remedial strategies for enhancing mathematics skills to learners with dyscalculia in regular primary schools in Nyandarua Country, Kenya. Master's Thesis, Kenyatta University.
Van de Walle, J.A., Karp, K.S., & Bay-Williams, J. M. (2016). Elementary and middle school mathematics teaching develop-mentally, (9th Ed.). Boston: Pearson.
Wadlington, E. M., Wadlington, P. L., & Rupp, D. E. (2006). Effects of dyslexia and dyscalculia on teachers. Academic Exchange Quarterly, 10(3), 270-277.
Zerafa, E. (2011). Helping children with dyscalculia: a teaching programme with three primary school children, Master's Thesis, Faculty of Education, University of Malta.
Zerafa, E. (2015). Helping children with dyscalculia: a teaching programme with three primary school children. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 191, 1178-1182.