Emine Seylan ŞAHİN, Beyza SARIASLAN, Saniye BENCİK KANGAL

Hafta Sonu Avm’ye Gidelim Mi; AVM’lerde Yer Alan Oyun Alanları Üzerine Bir İnceleme

Oyun çocukların motor, dil, bilişsel ve sosyal-duygusal gelişimini destekleyen ve gerekli becerilerin kazanımını sağlayan önemli bir araçtır. Bu nedenle çocuklar onlara farklı oyun alternatiflerinin sunulduğu bir çevreye ihtiyaç duyarlar. Günümüzde kentleşmenin ve iş hayatının getirdiği etkilerle beraber aileler çocuklarını alış veriş merkezlerindeki oyun alanlarına götürmeye başlamışlardır. Bu nedenle yapılan çalışmada alış veriş merkezlerindeki oyun alanlarının çocuğun gelişimsel ihtiyaçlarına cevap verip vermediği ve bu oyun alanlarının özellikleri araştırılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

oyun, gelişim, alış veriş merkezi, oyun alanları

Let’s Go To Shopping Center At The Weekend; An Analysis On The Playgrounds In the Shopping Centers

Play is an important tool for supporting children's motor, language, cognitive and social-emotional development as well as for acquiring necessary skills. For this reason, children need an environment which offers different game alternatives to them. Nowadays, with the effects of urbanization and business life, families have begun to take their children to the playgrounds in the shopping centers. In this study, it was examined that whether the playgrounds in the shopping centers have necessary tools to meet children’s developmental needs and also investigated the characteristics of the playgrounds.

Keywords:

: play, development, shopping mall, play ground,

PDF

___

Acar, H. (2003). Çocuk oyun alanlarında kullanıcıların bitki tercihlerinin belirlenmesi üzerine bir araştırma: Trabzon kenti örneği. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon.
Cho, J. Y., Kim, T. and Lee, B. G. (2016). Effective parental mediation for the right use of smartphones in early child-hood. ınternational ınformation ınstitute (Tokyo). Information, 19(2), 365.
Cole, L. (1983). Design for environmental education, Landscape Design, October, 28-31.
Ellaway, A., Kirk, A., Macintyre, S. and Mutrie, N. (2007). Nowhere to play? The relationship between the location of outdoor play areas and deprivation in Glasgow. Health & Place, 13(2), 557-561.
Jago, R. ve Baranowski, T. (2004). Non-curricular approaches for increasing physical activity in youth: a review. Preventive medi-cine, 39(1), 157-163.
Hurwitz, S. (2002). To be Succesful- Let Them Play. Childhood Education, 79(2), 101-103.
Kayabaşı, N. (2000). Cemil Kavukçu’nun İnegöl yılları. Bursa’da Yaşam, 146-161.
Lee, J. R., Do, N. and Oh, Y. (2013). Current status and protective measures of young children’s exposure to media device. Seoul: Korea Institute of Child Care and Education.
Öncü Çelebi, E. ve Ünlüler Özbay E. (2014). Erken çocukluk dönemindeki çocuklar için oyun. Ankara: Kök Yayıncılık.
Özgen, Y. ve Aytuğ, A. (1992). Kullanıcı eğilimleri açısından çocuk oyun alanları ve araçları üzerine bir inceleme. Journal of the Faculty of Forestry Istanbul University, İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 42(2), 99-114.
Ridgers, N. D., Stratton, G. and Fairclough, S. J. (2006). Physical activity levels of children during school playtime. Sports medici-ne, 36(4), 359-371.
Sevinç, M. (2004). Erken çocukluk gelişimi ve eğitiminde oyun. İstanbul: Morpa Kültür.
Tuğrul, B. (2015). Okul Öncesi Eğitimde Oyun. Ayşe Belgin Aksoy (Ed.), Oyunun gücü, s. 211-212. Ankara: Hedef.
Turgut, H. Ve Yılmaz, S. (2010, Mayıs) Ekolojik temelli çocuk oyun alanlarının oluşturulması. III. Ulusal Karadeniz Ormancılık Kongresi Kitapçığı, 1618-1630.
Yılmaz, S. Ve Bulut, Z. (2003). Kentsel mekânlarda çocuk oyun alanlarının yeri ve önemi: Erzurum örneği. Millî Eğitim Dergisi, 158, 43-59.