SEVİLAY ÇIRAK KURT, ÖMAY ÇOKLUK BÖKEOĞLU

Grup Çalışmasına Katkı Ölçeği’nin Türk Kültürüne Uyarlanması

Bu araştırmanın amacı, bir grup çalışmasında yer alan öğrencilerin süreç sonunda bireysel katkılarını öz değerlendirme yoluyla ortaya koymalarını sağlayacak “Grup Çalışmasına Katkı Ölçeği”ni Türk kültürüne uyarlamak ve ölçeğin psikometrik niteliklerini belirlemektir. Araştırma 2016-2017 Öğretim Yılı Bahar Dönemi’nde toplam 497 öğretmen adayı ile yürütülmüştür. Ölçeğin yapı geçerliğini incelemek amacıyla 325 öğretmen adayından toplanan veriye açımlayıcı faktör analizi uygulanmıştır. Ardından 172 öğretmen adayından toplanan farklı bir veri seti üzerinde de doğrulayıcı faktör analizi uygulaması gerçekleştirilmiştir. Yapılan geçerlik ve güvenirlik çalışmaları neticesinde 14 maddeden oluşan, 3 boyutlu (çaba-sorumluluk-destekleyici davranış) bir yapı elde edilmiştir. 14 maddelik ölçek yapısı model uyum indekslerince doğrulanmaktadır. Sonuç olarak, Grup Çalışmasına Katkı Ölçeği Türkçe formunun öğretmen adaylarının grup çalışmasına katkı durumlarını belirlemek amacıyla kullanılabilecek geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu söylenebilir.

Adaptation of The Group Work Contribution Scale into Turkish Culture

The purpose of the study is to adapt the Group Work Contribution Scale, Which was developed for use as a self-assessment at the conclusion of a group project into Turkish Culture and investigate the psychometric properties of the scale. The research was conducted with a total of 497 prospective teachers during the Spring Semester of 2016-2017 Academic Year. In order to examine the construct validity of the scale, exploratory factor analysis was applied to the data collected from 325 prospective teachers. Then, confirmatory factor analysis was applied on a different data set collected from 172 teacher candidates. As a result of the validity and reliability studies, a 3-dimensional (effort-responsibility-supportive behavior) structure consisting of 14 items was obtained. The final 14-item scale for Group Work Contribution was confirmed via model fit indices. As a result it may be suggested that the Turkish version of the Group Work Contribution Scale is a valid and reliable instrument which can be used to determine prospective teachers’ conribution the group work.

PDF

___

Brown, G. (2015, October). Self and peer assessment. In Assessment & Grading Seminar Series.
Burdett, J. (2003) Making groups work: university students’ perceptions, International Education Journal, 4(3).
Büyüköztürk, Ş. (2011). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı: İstatistik, araştırma deseni, SPSS uygulamaları ve yorum (Ondördüncü baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayınları
Cattell, R. B. (1978). The scientific use of factor analysis in behavioral and life sciences. New York: Plenum Press.
Cihanoğlu, O. M. (2008). Alternatif değerlendirme yaklaşımlarından öz ve akran değerlendirmenin işbirlikli öğrenme ortamlarında akademik başarı, tutum ve kalıcılığa etkileri. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Clark, G. L. (1989). Peer evaluation: An empirical test of their validity and reliability. Journal of Marketing Education, 11(3), 41-58. doi:10.1177/027347538901100308
Cook, R. W. (1981). An investigation of student peer evaluation on group project performance. Journal of Marketing Education, 3(1), 50-52. doi:10.1177/027347538100300114
Çakmak, M. (2014). Grup Çalışmasına Yönelik Yansımalar: Öğretmen Adaylarının Düşünceleri. Eğitim ve Bilim, 39(174), 338-347.
Çapar, G. ve Tarım, K. (2015). Efficacy of the Cooperative Learning Method on Mathematics Achievement and Attitude: A Meta-Analysis Research. Educational Sciences: Theory and Practice, 15(2), 553-559.
Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik: SPSS ve LISREL uygulamaları (3. Baskı). Ankara: PegemAkademi
Delice, A. ve Taşova, H. İ. (2011). Bireysel ve grup çalışmasının modelleme etkinliklerindeki sürece ve performansa etkisi. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 34, 71-97.
Demirel, Ö. (2011). Öğretim ilke ve yöntemleri: Öğretme sanatı. Ankara: Pegem Akademi.
Elliott, N., & Higgins, A. (2005). Self and peer assessment—Does it make a difference to student group work? Nurse Education in Practice, 5, 40-48. doi:10.1016/j.nepr.2004.03.004
Erdamar, G. ve Demirel, H. (2010). Öğretmen adaylarının grup çalışmalarına ilişkin algıları. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(3), 205-223.
Fabrigar, L. R., Wegener, D. T., MacCallum, R. C., & Strahan, E. J. (1999). Evaluating the use of exploratory factor analysis in psychological research. Psychological Methods, 4(3), 272-299.
Falchikov, N. (1993). Group process analysis: self and peer assessment of working together in a group. Educational and Training Technology, 30(3), 275-284.
Finegold, A. R., & Cooke, L. (2006). Exploring the attitudes, experiences and Dynamics of interaction in online groups. The Internet and Higher Education, 9, 201-215. doi:10.1016/j.iheduc.2006.06.003 Fraser, S., & Deane, E. (1997) Why open learning?. Australian Universities Review. 1, 25-31.
Fung, D., & Howe, C. (2012). Liberal studies in Hong Kong: A new perspective on critical thinking through group work. Thinking Skills and Creativity, 7, 101-111. doi:10.1016/j.tsc.2012.04.002
Gelici, Ö. ve Bilgin, İ. (2011). İşbirlikli öğrenme tekniklerinin tanıtımı ve öğrenci görüşlerinin incelenmesi. Adıyaman Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 1(1), 40-70.
Gillies, R. M. (2003). Structuring cooperative group work in classrooms. International Journal of Educational Sciences, 39 (1-2), 35-49.
Gillies, R. M., & Boyle, M. (2011). Teachers’ reflections on cooperative learning (CL):a two-year follow-up. Teacher Education, 1, 63–78. doi: 10.1080/10476210.2010.538045.
Gröschner, A., Seidel, T., Pehmer, A.K., & Kiemer, K. (2014). Facilitating collaborative teacher learning: the role of “mindfulness” in video-based teacher Professional development programs. Gruppendynamik und Organisationsberatung, 45(3), 273-290. http://dx.doi.org/10.1007/s11612-014-0248-0.
Hamilton, A., & Curtis, D. D. (2012). Self-and peer assessment.
Harris, L. R., & Brown, G. T. (2013). Opportunities and obstacles to consider when using peer-and self-assessment to improve student learning: Case studies into teachers’ implementation. Teaching and Teacher Education, 36, 101-111.
Johnson, D. W., & Johnson, R. (1989). Cooperation and competition: Theory and research. Edina, MN: Interaction Book.
Johnston, L., & Miles, L. (2004). Assessing contributions to group assignments. Assessment & Evaluation in Higher Education, 29, 751- 768. doi:10.1080/0260293042000227272
Joo, M. H., & Dennen, V. P. (2017). Measuring University Students’ Group Work Contribution: Scale Development and Validation. Small Group Research, 1046496416685159.
Jöreskog, K., & Sörbom, D. (1989). LISREL 7 user’s reference guide. Chicago: Scientific Software.
Kalaycı, Ş. (2005). SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri. Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
Kline, R. B. (2011). Principles and practice of structural equation modeling. New York: Guilford publications.
Korkmaz, Ö. ve Yeşil, R. (2011). Cinsiyet temelli gruplarla çalışan öğrencilerin başarılarının, teknoloji kullanımına yönelik tutumlarının ve grupla çalışmaya ilişkin düşüncelerinin değerlendirilmesi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 31(1).
Olğun, M. (2011). İlköğretim 4. sınıf fen ve teknoloji dersinde öz ve akran değerlendirme uygulamalarının yer aldığı işbirlikli öğrenme yönteminin öğrencilerin başarı, tutum ve bilişüstü becerilere etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Oral, B. (2000). Sosyal bilgiler dersinde işbirlikli öğrenme ile küme çalışması yöntemlerinin öğrencilerin erişileri, derse yönelik tutumları ve öğrenilenlerin kalıcılığı üzerindeki etkileri. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(19), 43-49.
O’Malley, C.E., & Scanlon, E. (1990) Computer-supported collaborative learning: Problem solving and distance education. Computers in Education, 15 (1-3), 127-136.
Piezon, S. L., & Ferree, W. D. (2008). Perceptions of social loafing in online learning groups: A study of public university and U.S. Naval War College students. The International Review of Research in Open and Distance Learning, 9(2), 1-17. doi:10.19173/irrodl.v9i2.484
Qaisar S., Dilshad, M., & Butt, I.H. (2015). Influence of collaborative group work on students’ attitude towards mathematics. Journal of Educatıonal Research, 18(1).
Smith, M. E., Hinckley, C. C., & Volk, G. L. (1991). Cooperative learning in the undergraduate laboratory. Journal of Chemical Education, 68(5), 413-415.
Solomon, G., & Schrum, L. (2007). Web 2.0: New tools, new schools. Washington, DC: International Society for Technology in Education.
Springer L., Stanne M.E., & Donovan, S.S. (1999). Effects of small-group learning on undergraduates in science, mathematics, engineering, and technology: A meta-analysis. Review of Educational Research, 69(1), 21-51.
Şencan, H. (2005) Sosyal ve davranışsal ölçümlerde güvenilirlik ve geçerlilik (1. Basım). Ankara: Seçkin Yayınları.
Varank, İ. ve Kuzucuoğlu, G. (2007). İşbirlikli öğrenmede birlikte öğrenme tekniğinin öğrencilerin matematik başarılarına ve işbirliği içinde çalışma becerilerine etkisi. İlköğretim Online, 6(3).
Weiss, M.P., Pellegrino, A., & Brigham, F.J. (2016). Practicing Collaboration in Teacher Preparation Effects of Learning by Doing Together The Journal of the Teacher Education Division of the Council for Exceptional Children, 40(1), 65-76.
Yasul, A.F. ve Samancı O. (2015). Sınıf öğretmenlerinin grup çalışmalarına ilişkin görüşlerinin incelenmesi. Iğdır Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7, 131-156.
Yaylı, D. (2017). Using group work as a remedy for EFL teacher candidates’ listening anxiety. Eurasian Journal of Educational Research, 71, 41-58.
Zhang, S., Liu, Q., Chen, W., Wang, Q., & Huang, Z. (2017). Interactive networks and social knowledge construction behavioral patterns in primary school teachers’ online collaborative learning activities. Computers & Education, 104, 1-17.