Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Öğrencilerinin Evde Terapötik Egzersiz Yapma Durumları

Bu çalışmada özel eğitim ve rehabilitasyon merkezine devam eden fizik hastalarının egzersiz yapma durumlarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada nitel araştırma yöntemlerinden anket yöntem kullanılmıştır. Çalışmada incelenen 40 rehabilitasyon hastasının, ailelerinin %40’ının evde terapötik egzersiz yaptırmak için eğitim almadığı, %37.5’unun evde egzersiz yapmak için yeterli olduğu fakat yapmadığı, %10’unun ise egzersiz yaparken kendini kötü hissettiği saptanmıştır. Ailelerin %12.5’unun çocuklarının evde egzersiz yapmak için yetersiz olduğunu düşündüğü görülmüştür. Bireylerin %5’ine evde egzersiz yapamamakta mental bozukluklar da eşlik etmektedir. Evde egzersiz desteği veren aileler %82.5 olarak oranlanmıştır. Onların da %40’ı haftada bir egzersiz yaptırmaktadır. Bireylerin %92.5’unda rehabilitasyon eğitimi sonucu ilerleme kaydedilmiştir; ancak bu ilerlemeler çok yavaştır, uzun süreler sonrasında görülebilmektedir(%67.5). Verilen cevaplara göre ailelerin terapötik egzersiz desteği konusunda yeterli bilinçte olmadıkları görülmüştür. Hastalara gerekli egzersiz desteğinin sağlanmadığı sonuçlanmıştır. Bu sebeple hastaların da mental bozukluklarından dolayı evde egzersiz yapma konusunda yeterli farkındalığa sahip olmadıkları görülmüştür. Bireylerin yavaş ilerleme gösterdikleri kaydedilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Rehabilitasyon, Egzersiz, Terapötik egzersiz

Special Education and Rehabilitation Students ' Home Therapeutic Exercise Situation

The aim of this study is to assess the level of and relationship between the exercise habits of patients receiving long-term physical rehabilitation treatment and their level of personal training on the matter. A survey was conducted in order to obtain the sought data, whereupon it was revealed that of the families of the forty (40) patents who were surveyed: 40% had lacked any training whatsoever in order to carry out the prescribed therapeutic exercises at home, 37.5% had received adequate training but nevertheless did not carry out the exercises, and 10% had expressed feeling uncomfortable when they did carry through with the given exercises. It moreover was observed that 12.5% of the children of those families had felt that they were incapable of completing those exercises at home, and that 5% of the interviewees had indicated experiencing a mental block of sorts—thus ultimately preventing them from competing their exercises. Nonetheless, 82.5% of families did support at-home rehabilitation exercises—40% of whom did the exercises once per week. What is more, 92.5% of individuals had reported observing progress upon the completion of rehab training, albeit this progress advancing rather slowly (67.5% of patients had observed that this positive progression only after a prolonged period of time). According to the answers provided, patients’ families in general lacked sufficient knowledge regarding the supporting of therapeutic exercises, and that the patients themselves had therefore lacked sufficient support, which in turn lead to those patients lacking sufficient awareness about doing at-home exercises due to psychological barriers. What can ultimately be concluded is that the patients in question had shown rather slow progress within the scope of their rehabilitation program.

Keywords:

Rehabilitation, Exercise, Therapeutic Exercise,

PDF

___

Akınoğlu B, Köse N. (2018). Hemiparetik ve Diparetik Serebral Paralizili Çocuklarda Fiziksel Uygunluk Düzeyinin Belirlenmesi. Türk Fizyoterapi ve Rehabilitasyon Dergisi, 29(1)11-18. 29(1):11-18. doi: 10.21653/tjpr.416609. Akyürek, G., Uykun, İ., Bumin, G.(2018). Serebral Palsili Çocukların Mobilite Düzeyleri İle Toplumsal Katılım Becerileri Arasındaki İlişki, Ergoterapi ve Rehabilitasyon Dergisi, 6(3), 197-200. Algun, Z. C. (2015). Fizyoterapi ve Rehabilitasyon. 2015. İstanbul. Deniz Kan, Ü. (2007). Okul öncesi eğitimde değerlendirme aracı olarak portfolyo, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27(1). Demircioğlu, G., Atılgan, E., Tarakcı, D.(2018) Hastane ve Özel Eğitim Ortamında Fizyoterapi Hizmeti Alan Serebral Palsi’li Çocukların Ailelerinin Beklentileri, Stres ve Memnuniyet Düzeylerinin Araştırılması HSP, 5 (3):288-294. Dilek, B., Gür, G., Yakut, Y.(2015). Serebral palsili Çocuklarda Ayak, Ayak Bileği Ortezi Kullanım Süresini Etkileyen Faktörlerin İncelenmesi:Pilot Çalışma, Journal of Exercise Therapy and Rehabilitation, 2(2):47-52. Kürkçü R, Afyon Y, Yaman Ç, Özdağ S, (2009). 10-12 Yaş grubundaki futbolcu ve badmintoncular da bazı fiziksel ve fizyolojik özelliklerinin karşılaştırılması. Uluslararası insan bilimleri dergisi, 6, s. 549. Otman, A. S. (2015). Egzersiz Tedavisinde Temel Prensipler ve Yöntemler. 2015. Ankara Özdemir, M. (2010). Nitel veri analizi: Sosyal bilimlerde yöntembilim sorunsalı üzerine bir çalışma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi,11(1). Özer K, 2001. Fiziksel Uygunluk, 1. Baskı, Nobel Yayınevi, s.1-2-22-129, Ankara. Tekin F.(2016). Serebral Palsili Çocuklarda Nörogelişimsel Tedavi (Bobath Tedavisi) Yaklaşımı’nın Postüral Kontrol ve Denge Üzerine Etkisi, Pamukkale Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Denizli. Toktaş H, Eyvaz N, Dündar Ü, Eroğlu S.(2018). Serebral Palside Ön Diz Ağrısı Sebebi Olarak Patella Alta:Vaka Sunumu ve Rehabilitasyon YaklaşımıJ Biotechnol and Strategic Health Res., 2(1):88-93. www.fizyoterapi.info/Sayfa.aspx?ID=72 www.drsedatyildiz.com/?&Bid=1014397