Avrupa Birliği Çevre Yönetim Sistemi

1987 yılında Avrupa Birliği’ne tam üyelik için başvuran Türkiye, bütün alanlarda olduğu gibi çevre ile ilgili düzenlemelerde de Avrupa Birliği müktesebatına uyum için yoğun mevzuat çalışmaları sürdürmektedir. Bu çalışmada, Avrupa Birliği’nin çevre yönetim sistemi, Çevre Eylem Programları ve diğer sürdürülebilir çevre politikaları açısından değerlendirilmektedir. Yöntem olarak literatür tarama yönteminin kullanıldığı bu çalışmada, araştırmanın kapsamını sınırlandırmak amacıyla AB’nin çevre konusundaki genel tutumu ve Çevre Eylem Programlarının ilkeleri incelenerek, Türkiye’nin uyum süreci, ulusal programlar doğrultusunda değerlendirilmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Avrupa Birliği, Çevre Eylem Programı, Avrupa Birliği Müktesebatı, Türkiye

European Union Environmental Management System

Turkey, which applied for full membership of the European Union in 1987, continues to work hard to adjust its legislation on the European Union acquis in the same way that it is in all areas. This work is evaluated in terms of the European Union's Environmental Action Programs and other sustainable environmental policies. In this study, which is used the literature survey method as a method, Turkey's adaptation process is evaluated in accordance with national programs by examining the general attitude of the EU on the environment and the principles of Environmental Action Programs in order to limit the scope of the research.

Keywords:

European Union, Environmental Action Program, European Union Acquis, Turkey,

PDF

___

Akkoyunlu Ertan, K. (1998). Çevre etiği. Amme idaresi Dergisi, 31 (1): 125-139.
Algan, N. (1995). Çevre gerçeğinin küresel düzeyde ele alınışı. Yeni Türkiye, Yıl: 1, Sayı: 5 (s. 210-219). Ankara.
Bozkurt, Ö. (1992). Avrupa Topluluğu’nun bütünleşme süreci ve yapısı. Ankara: ATAUM.
Budak, S. (2000). Avrupa Birliği ve Türk çevre politikası. İstanbul: Büke Yayınları.
Demirer Göksel N., Torunoğlu, E. (1999). Çevresel/ Ekolojik, yıkıma siyasal bir yaklaşım ve kirlendi dünya. N. Demirer Göksel ve diğerleri (der.), 2. Basım, Ankara: Öteki Yayınları.
Durmuş, N. (1993). Avrupa Topluluğu ve Türkiye ’de güncel çevre politikaları. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara: TODAİE.
Devlet Planlama Teşkilatı. (1994). Çevre yedinci beş yıllık kalkınma planı özel ihtisas komisyonu raporu. Ankara: DPT Yayınları.
Dura, C., Atik, H. (2003). Avrupa Birliği Gümrük Birliği ve Türkiye. Ankara: Nobel Yayınları.
Duru, B. (2007). Avrupa Birliği çevre politikası. E. Çağrı ve D. Senemoğlu (Ed.), Avrupa Birliği Politikaları. Ankara: İmaj Yayınları.
Egeli, G. (1996). Avrupa Birliği ve Türkiye ’de çevre politikaları. Ankara: Türkiye Çevre Vakfı Yayınları.
Erdoğan, İ. , Ejder, N. (1997). Çevre Sorunları-Nedenler-Çözümler. Ankara: Doruk Yayınları.
Ertan, B. ve Akkoyunlu Ertan, K. (2006). Avrupa Birliği çevre hukuku ve KKTC. Journal of Cyprus Studies, 12 (31): 93.
Görmez, K. (1997). Çevre sorunları ve Türkiye. Genişletilmiş 2. Baskı, Ankara: Gazi Kitabevi.
İktisadi Kalkınma Vakfı Değerlendirme Raporu. (2014). AB’de 7. Çevre Eylem Programı Başladı. 12 Haziran 2017 tarihinde https://www.ikv.org.tr/ikv.asp?ust_id=703&id=708 adresinden erişildi.
İktisadi Kalkınma Vakfı. (1998). Avrupa Birliği ve Türkiye’nin çevre politikalarının karşılaştırmalı incelemesi. Yayın No: 153 12 Haziran 2017 tarihinde https://oldweb.ikv.org.tr/default.asp adresinden erişildi.
Karluk, S. R. (2002). Avrupa Birliği ve Türkiye. İstanbul: Beta Yayınları.
Keleş, R. ve Mengi, A. (2017). Kent hukuku. Ankara: İmge Kitabevi.
Keleş, R. (2015). Kentleşme politikası. 14. Baskı, Ankara: İmge Kitabevi.
Keleş, R. (2014). 100 Soruda Türkiye’de kentleşme, konut ve gecekondu. 1. Baskı, İstanbul: Cem Yayınevi.
Keleş, R. (2013). 100 Soruda çevre: çevre sorunları ve çevre politikası. 1. Baskı, İzmir: Yakın Kitabevi.
Keleş, R., Hamamcı, C. ve Çoban, A. (2005). Çevre politikası. Ankara: İmge Kitabevi.
Keleş, R. (1998). Kentbilim Terimleri Sözlüğü. Ankara: İmge Kitabevi.
Keleş, R. (1987). Kentleşme ve çevre politikaları, şehirleşme ve çevre konferansı. Ankara: Türkiye Çevre Vakfı Yayınları.
Kıvılcım, İ. (2014). İKV Değerlendirme Notu, İktisadi Kalkınma Vakfı, 12 Haziran 2017 tarihinde http://ikv.org.tr/images/upload/data/files/abde_7nci_cevre_eylem_programi_basladi .pdf adresinden erişildi.
Meydan Yıldız, S. G. ve Şengün, H. (2018). Dünya Ticaret Örgütü’nün Çevre Koruma Politikaları, Yönetim ve Ekonomi: Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 25 (1): 233-349.
Meydan Yıldız, S. G. (2016). Çevre Bilinci ve Eko-Kent Planlaması: Gölbaşı Özel Çevre Koruma Bölgesi Örneği. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Sürücü, G. (1995). Çevre üzerine, Yeni Türkiye, Yıl: 1, Sayı: 5 (s. 168-171). Ankara.
TÇSV. (2001). Avrupa Birliğinde ve Türkiye’de çevre mevzuatı. Ankara: Türkiye Çevre Sorunları Vakfı.
TÇSV. (1989). Avrupa Topluluğu’nda ve Türkiye’de çevre mevzuatı. Ankara: Türkiye Çevre Sorunları Vakfı.
TÜSİAD. (1998). Dış ticarette çevre koruma kaynaklı tarife dışı teknik engeller ve Türk sanayii için eylem planı. Yayın No: TÜSİAD/ 98-233, Ağustos.
Url-1: http://www.ab.gov.tr/files/SEPB/cevrefaslidokumanlar/7theap.pdf, (12.06.21017).
Url-2: www.ab.gov.tr, (12.06.2017).
Url-3: http://www.ikv.org.tr/ikv.asp?ust_id=31&id=227, (13.06.2017).
Yılmaz, A., Bozkurt, Y. ve Taşkın, E. (2005). Doğal kaynakların korunmasında çevre yönetiminin etkinliği. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13:15-30.