Sağlık Yönetiminde Demografik Faktörlerin Liyakat Üzerindeki Etkisi: Nitel Bir Analiz
Bu çalışma, araştırma kapsamı itibariyle, sağlık yöneticileri, sağlık çalışanları ve sağlık hizmetinden yararlanan hasta ve yakınları olması nedeniyle yerli yazında sağlık hizmetleri alanına geniş kapsamlı bir perspektif sunacak niteliktedir. Bu kapsamda, Zonguldak başta olmak üzere toplam 6 ilde 30 kişiyle yarı yapılandırılmış sorularla mülakat çalışması yapılmıştır. Araştırma bulguları demografik faktörlerin yönetici liyakatı üzerinde anlamlı bir etkisinin olduğunu göstermiştir. Bu kapsamda yöneticiler için yaş ve kıdemin, beraberinde mesleki tecrübe gibi yönetsel açıdan belirli olgunluk meydana getirmiş ise şartlı-tali (ikincil) liyakat unsuru olarak nitelendirildiği görülmüştür. Eğitim seviyesi ve yönetim eğitiminin de katılımcıların çoğunluğu tarafından literatürün geneli gibi liyakat unsuru olarak görüldüğü söylenebilir. Cinsiyet ve medeni durumun ise çoğunlukla aynı özenle ve aynı değerde yapabildiklerinden yöneticiler için liyakat unsuru olamayacağı söylenebilir.
The Effect of Demographic Factors on Merit in Health Management: A Qualitative Analysis
This study, in terms of the scope of the research, is capable of presenting a comprehensive perspective on the field of health services in the domestic literature, since it includes health managers, health workers, patients and their relatives who benefit from health services. In this context, semi-structured interviews were conducted with 30 people in 6 provinces, especially in Zonguldak. Research findings showed that demographic factors have a significant effect on managerial merit. In this context, it has been seen that age and seniority for managers are considered as a conditional-secondary (secondary) element of merit if they bring about managerial maturity such as professional experience. It can be said that education level and management education are seen by the majority of the participants as an element of merit, like the general literature. It can be said that gender and marital status cannot be an element of merit for managers, since they can often do the same with the same care and value.
___
- Acar, O. K. ve Ertek M. Y. (2019). Türk Yönetim Tarihinde Liyakat: Siyasetnamelerden Günümüze Liyakat Açmazı. 1.Baskı, Ankara: Astana Yayınları.
- Ak, M. ve Sezer, Ö. (2018). Kamu Sektöründe Görevde Yükselme ( Kariyer): 11.10.2011 Tarih ve 663 Sayılı KHK Kapsamında Yapılandırılan Kamu Sağlık Sektöründe Çalışanların Görevde Yükselme Sistemine İlişkin Algılarının Kıdeme Göre Analizi, Üçüncü Sektör Sosyal Ekonomi Dergisi, 53(2), 678-709.
- Al, H. (2019). Woodrow Wilson ve İdarenin İncelenmesi: Reform Bağlamında Yeniden Okumak. Uluslararası Yönetim Akademisi Dergisi, 2(3), 538-545.
- Aydın, N. (2012). Weberyen Bürokraside Liyakat ve Türk Kamu Bürokrasisinden Bir Kesit: Siyasetin Bürokrasi İronisi, Sayıştay Dergisi, 85, 51-67.
- Barutçugil, İ. (2002). İş Hayatında Kadın Yönetici. İstanbul: Kariyer Yayınları.
- Dinçer, Ö. (2019). Kamu Yönetimi Adabı; Geleneğin İzinde Modern Bir Siyasetname. İslam Medeniyeti Araştırmaları, İstanbul: Klasik Yayınları.
- Dündar, Z. ve Demirli C. (2018). Medeni Durumları Farklı Olan Çalışanların Psikolojik İyi Olma Düzeylerinin İncelenmesi, Journal of Educational Reflections, 2(2), 1-10.
- Eğinli, A. (2009). Çalışanlarda İş Doyumu: Kamu ve Özel Sektör Çalışanlarının İş Doyumuna Yönelik Bir Araştırma, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 23(3), 35-52.
- Fukuyama, F. (2008). Devlet İnşaası: 21. Yüzyılda Dünya Düzeni ve Yönetişim. Remzi Kitabevi.
- Gönülaçar, Ş. (2014). İnsan Kaynakları Yönetiminde Kayırmacılık Kuşatması ve Liyakatsizlik Çıkmazı. https://www.academia.edu/9687458/%C4%B0nsan_Kaynaklar%C4%B1_Y%C3%B6netiminde_Kay%C4%B1rmac%C4%B1l%C4%B1k_Ku%C5%9Fatmas%C4%B1_ve_Liyakatsizlik_%C3%87%C4%B1kmaz%C4%B1 (Erişim: 12.05.2023).
- Günay, Ö.F. (2005). Türkiye’de kamu yöneticisi nasıl yetiştirilmelidir? Ankara: Turhan Kitabevi.
- İzci, F. ve Yıldız, M. Ş. (2017). Türkiye’de Kamu Personel Yönetiminden İnsan Kaynakları Yönetimine Geçiş: Temel Sorunlar ve Çözüm Önerileri, Al-Farabi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 1(3), 397-412.
- Kazıcı, Z. ve Ayhan, H. (2010). Adalet. TDV İslam Ansiklopedisi. 39, 515-523.
- Keleş, Ö. (2015). Ne Ara Yönetici Olduk?, Metalurji, 175, 23-24.
- Öztürk, A. (2001). Kamu Kesiminde Personel ve Ücret Rejimi Arayışları, Sayıştay Dergisi. 42, 3-19.
- Özyer, K. ve Azizoğlu, Ö. (2010).Demografik Değişkenlerin Kişilerin Etik Tutumları Üzerindeki Etkileri. Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5(2), 59-84.
- Saltürk, M. (2006). İşletme Yönetiminde Yöneticinin Kişilik Özellikleri ile Algılanan Yönetim Başarısı Arasındaki İlişki ve Bir Araştırma, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Sencer, M. (1986). Türkiye’nin Yönetim Yapısı. İstanbul: Alan Yayıncılık.
- Tunçer, M. (2017). Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi ve Liyakat İlkesi: Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Örneği, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İzmir: Kâtip Çelebi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Türk, H.B. (2018). Çoban ve Kral: Siyasetnamalerde İdeal Yönetici İmgesi, Araştırma –İnceleme Dizisi 280, İstanbul: İletişim Yayınları.
- Üstün, A. ve Bozkurt, E. (2003). İlköğretim Okulu Müdürlerinin Kendilerini Algılayışlarına Göre Problem Çözme Becerilerini Etkileyen Bazı Mesleki Faktörler, Kastamonu Eğitim Dergisi, 11(1), 13-20.
- Yıldız, G. (2015). Devlet Memurları Kanunu’nda Liyakat İlkesi Çerçevesinde İstisnai Memurluklar, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Yıldız, G. (2016). Türk Kamu Yönetiminde Liyakat İlkesi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Özel Sayı, Aralık