Göç, genellikle yerleşmek hedefiyle bir ülkeden bir başka ülkeye, bir yerleşim yerinden başka bir yerleşim yerine gitme eylemi olarak; iskân ise devamlı oturmak üzere bir kimseyi bir yere yerleştirmek, yurt edindirmek anlamlarında kullanılabilir. Çalışmanın giriş kısmın-da göç ve iskân ile beraber diğer kavramların da tanımları üzerinde durulacaktır. Buradan sonraki bölümlerde öncelikle uluslararası göç kavramı üzerinde durulacaktır. Sonrasında sırasıyla, Türkiye’ye gel-en göçler ve Türkiye’den giden göçler, 1934 tarihli 2510 Sayılı İskân Kanunu dış göç ve dışardan gelenlerin iskânı açılarından analiz edi-lecektir. Cumhuriyetin ilk yıllarından itibaren yürürlüğe konulan üç iskân kanununun her biri, göç hareketlerinin kontrolünde ve uygula-nan göçmen politikalarında referans alınan temel hukuki düzenlemel-er olmuştur. Bunlar: i. 1926 tarihli 885 sayılı İskân Kanunu, ii. 1934 tarihli 2510 sayılı İskân Kanunu iii. 2006 tarihli 5543 sayılı İskân Kanunu’dur. Çalışmanın amacı Türkiye’deki göç ve iskân politika-larını 1934 tarihli 2510 Sayılı İskân Kanunu çerçevesinde inceleme-ktir. 1923-1950 dönemi Türkiye’deki uluslararası göç ve modernite/ulus-devlet ilişkisi eksenindeki sınıflandırma içinde Erken Cumhuri-yet dönemini içermektedir. Ulus-devletin temelinin atıldığı yıllardır. 1934 tarihli İskân Kanunu’nu da ulus-devlet inşası içinde önemli bir aşamadır. Çalışma literatür taraması kaynaklı teorik bir çalışmadır. Makaledeki tartışmada birincil veri kaynakları kullanılırken araştır-ma aynı zamanda konu ile ilgili ikincil kaynakların kullanımıyla güçlendirilmektedir