Seher Merve ERUS, Şerife Gonca ZEREN, Yağmur AMANVERMEZ, Arzu BUYRUK GENÇ

Üniversite Öğrencilerinin Yaşam Doyumları, Pozitif ve Negatif Duyguları: İstanbul’da Bir Devlet Üniversitesinde Profil Çalışması

Bu araştırmada üniversite öğrencilerinin yaşam doyumu, pozitif ve negatif duyguları; cinsiyet, fakülte, sınıf düzeyi, yaş, ailenin geliri, aylık harcama miktarı, yaşamının çoğunu geçirdiği yerleşim yeri, öğrenim sürecinde yaşadığı yer, psikolojik danışma yardım talebi değişkenleri açısından anlamlı derecede farklılaşıp farklılaşmadığı araştırılmaktadır. Bu kapsamda araştırmanın örneklemini 962 (412 kadın ve 550 erkek) üniversite öğrencisi oluşturmuştur. Verilerin toplanmasında Kişisel Bilgi Formu, Yaşam Doyumu Ölçeği, Pozitif ve Negatif Duygu Ölçeği kullanılmıştır. Yaşam doyumu, pozitif ve negatif duygu puanlarının demografik değişkenlere göre farklılık gösterip göstermediğini belirlemek amacıyla bağımsız örneklemler için t Testi ve tek yönlü varyans analizi (ANOVA) uygulanmıştır. Araştırmanın sonucunda, yaşam doyumu açısından cinsiyet, yaş, ailenin gelir düzeyi ve psikolojik danışma yardım talebi değişkenlerine göre anlamlı fark olduğu; pozitif duygu açısından cinsiyet, fakülte değişkenlerine göre anlamlı fark olduğu; negatif duygu açısından fakülte, yaş, ailenin gelir düzeyi, yaşamının çoğunu geçirdiği yerleşim yeri ve psikolojik danışma yardım talebi değişkenlerine göre anlamlı fark olduğu bulunmuştur.

Examining Life Satisfaction, Positive and Negative Affects in University Students: A Profile Study

This study aimed to investigate the life satisfaction, positive and negative effects in terms of different characteristics in university students. The sample consisted of 962 university students (412 female and 550 male). The Positive and Negative Affect Scale, the Life Satisfaction Scale, and the personal information form were used for data collection. Data were analyzed using independent samples t Test and one-way ANOVA. As a result, life satisfaction scores of students differed significantly in terms of gender, age groups, household income, and perceived need for psychological counseling. Significant differences were also found in positive affect scores in terms of gender and faculty. Moreover, we found significant differences for negative affect in terms of faculty, age groups, household income, the location of residence during childhood, and perceived need for psychological counseling. The findings of this study can be useful for future studies to identify the psychological needs of university students and design the most applicable mental health interventions in higher education.

PDF

___

Akbağ, M. ve Ümmet, D. (2018). Ana-babaya bağlanma ile öznel iyi oluş arasındaki ilişkide temel psikolojik ihtiyaçların doyumunun aracı rolü. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 8(50), 59-85.
Atasoy, M., Şahin, C. ve Altun, M. (2016). Examination of subjective well-being of the students in physical education and sports higher schools in Turkish Universities in terms of different variables. International Journal of Science Culture and Sport, 4, 100-110.
Atik, G. ve Yalçın, İ. (2010). Counseling needs of educational sciences students at the Ankara University. Procedia Social and Behavioral Sciences, 2, 1520-1526.
Aydıner, B. B. (2011). Üniversite öğrencilerinin yaşam amaçlarının alt boyutlarının genel öz yeterlik, yaşam doyumu ve çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Ayyash-Abdo, H. ve Alamuddin, R. (2007). Predictors of subjective well-being among college youth in Lebanon. The Journal of Social Psychology, 147, 265- 284.
Büyüköztürk, Ş. (2011). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
Carr, A. (2016). Pozitif psikoloji: Mutluluğun ve insanın güçlü yönlerinin bilimi. (Ü. Şendilek, Çev.). İstanbul: Kaknüs Yayınları.
Cenkseven, F. (2004). Üniversite öğrencilerinde öznel ve psikolojik iyi olmanın yordayıcılarının incelenmesi. Yayımlanmamış doktora tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Chow, H. P. H. (2005). Life satisfaction among university students in a Canadian Prairie City: A multivariate analysis”. Social Indicators Research, 70, 139- 150.
Crawford, J. R. ve Henry, J. D. (2004). The positive and negative affect schedule (PANAS): Construct validity, measurement properties and normative data in a large non-clinical sample. Journal of Clinical Psychology, 43, 245-265.
Çelik, S. B. ve Serter, G. Ö. (2017). Üniversite öğrencilerinin romantik ilişkilerinde affetmenin öznel iyi oluşları üzerindeki rolü. Journal of Human Sciences, 14(4), 3990-4001. Doi:10.14687/jhs.v14i4.4874.
Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2016). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik: SPSS ve LISREL uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi.
Deniz, M. ve Yılmaz, E. (2004, Temmuz). Üniversite öğrencilerinin duygusal zeka yetenekleri ve yaşam doyumları arasındaki ilişki. XIII Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı’nda sunulan bildiri, İnönü Üniversitesi, Malatya.
Diener, E. (1984). Subjective well-being. Psychological Bulletin, 95, 542-575.
Diener, E. (2000). Subjective well-being: The science of happiness and a proposal for a national index. American Psychologist, 55(1), 34-43.
Diener, E. ve Biswas-Diener, R. (2002). Will money increase subjective well-being? A literature review and guide to needed research. Social Research Indicators, 57(2), 119-169.
Diener, E. D., Emmons, R. A., Larsen, R. J. ve Griffin, S. (1985). The satisfaction with life scale. Journal of Personality Assessment, 49(1), 71-75.
Diener, E., Lucas, R. E. ve Oishi, S. (2002). Subjective well-being. C. R. Synder ve S. J. Lopez, (Ed.), Handbook of positive psychology içinde (63-73). New York: Oxford University Press.
Diener, E. ve Ryan, K. (2009). Subjective well-being: A general overview. South African Journal of Psychology, 39(4), 391-406.
Diener, E., Suh, E. M., Lucas, R. E. ve Smith, H. L. (1999). Subjective well-being: Three decades of progress. Psychological Bulletin, 125(2), 276-302. Doi:10.1037/0033-2909.125.2.276
Diener, E., Suh, E. ve Oishi, S. (1997). Recent findings on subjective well-being. Indian Journal of Clinical Psychology, 24, 25-41.
Dilmaç, B. ve Ekşi, H. (2008). Meslek yüksekokullarında öğrenim gören öğrencilerin yaşam doyumları ve benlik saygılarının incelenmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20, 279-289.
Dilmaç, B. ve Bozgeyikli, H. (2009). Öğretmen adaylarının öznel iyi olma ve karar verme stillerinin incelenmesi. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(1), 171-187.
Duman, S. (2016). Üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluş ve benlik saygısının stresle başa çıkma tarzlarıyla ilişkisinin incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Eryılmaz, A. ve Ercan, L. (2011). Öznel iyi oluşun cinsiyet, yaş grupları ve kişilik özellikleri açısından incelenmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(36), 139-149.
Field, A. (2009). Discovering statistics using SPSS. London: SAGE Publications Ltd.
Fujita, F., Diener, E. ve Sandvik, E. (1991). Gender differences in negative affect and well-being: The case for emotional intensity. Journal of Personality and Social Psychology, 61(3), 427-434. Doi:10.1037/0022-3514.61.3.427.
Gençöz, T. (2000). Pozitif ve negatif duygu ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikoloji Dergisi, 15(46), 19-26.
Gizir, C. A. (2005). Orta Doğu Teknik Üniversitesi son sınıf öğrencilerinin problemleri üzerine bir çalışma. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(2), 196-213.
Gün, Z. ve Bayraktar, F. (2008). Türkiye'de iç göçün ergenlerin uyumundaki rolü. Türk Psikiyatri Dergisi, 19(2), 167-176.
Gündoğar, D., Gül, S. S., Uskun, E., Demirci, S. ve Keçeci, D. (2007). Üniversite öğrencilerinde yaşam doyumunu yordayan etkenlerin incelenmesi. Klinik Psikiyatri, 10(1), 14-27.
Gündoğdu, R. ve Yavuzer, Y. (2012). Eğitim fakültesi öğrencilerinin öznel iyi oluş ve psikolojik ihtiyaçlarının demografik değişkenlere göre incelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23, 115-131.
Halisdemir, D. (2013). Üniversite öğrencilerinin psikolojik iyi oluşları, kendini affetme düzeyleri ve geçmişe yönelik anne kabul red algıları arasındaki ilişkiler. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Haring, M. J., Stock, W. A. ve Okun, M. A. (1984). A research synthesis of gender and social class as correlates of subjective well-being. Human Relations, 37, 645-657.
Hori, M. (2010). Gender differences and cultural contexts: psychological well-being in cross-national perspective. Yayımlanmamış doktora tezi, Louisiana State University.
İlhan, T. ve Özbay, Y. (2010). Yaşam amaçlarının ve psikolojik ihtiyaç doyumunun öznel iyi oluş üzerindeki yordayıcı rolü. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(34), 109-118.
İstatistiklerle Kadın, 2017. (6 Mart 2019). Türkiye İstatistik Kurumu Haber Bülteni, 27594. https://tuikweb.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do;jsessionid=rycxfL1BwpQsJKWW282z3pTPLf2GGpYKKL4hGDf6Pp4WlC0yFfP!- 1259035734?id=30707
Kabasakal, Z. ve Uz Baş, A. (2013). Öğretmen adaylarında yaşam doyumunun yordayıcısı olarak problem çözme becerileri. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(1), 27-35.
Kankotan, Z. Z. (2008). Bağlanma boyutları, ilişki durumu ve cinsiyetin öznel iyi oluşun boyutları üzerindeki rolü. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Kasapoğlu, F. ve Kış, A. (2016). Öznel iyi oluşun cinsiyet açısından incelenmesi: Bir meta-analiz çalışması. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(3), 770-782.
Kayri, M. (2009). Araştırmalarda gruplar arası farkın belirlenmesine yönelik çoklu karşılaştırma (Post-Hoc) teknikleri. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19(1), 51-64.
Kermen, U. (2013). Üniversite öğrencilerinin ihtiyaç doyumu ve öznel iyi oluş düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Köker, S. (1991). Normal ve sorunlu ergenlerin yaşam doyumu düzeylerinin karşılaştırılması. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Kulaksızoğlu, A. ve Topuz, C. (2014). Subjective well being levels of university students. Journal of Educational and İnstructional Studies in The World, 4(3), 25- 34. Levinson, D. J. (1986). A conception of adult development. American Psychologist, 41(1), 3-13.
Lucas, R. E. ve Gohm, C. L. (2000). Age and sex differences in subjective well-being across cultures. E. Diener ve E. M. Suh, (Ed.), Culture and subjective wellbeing içinde (291-317). Cambridge, MA, US: The MIT Press.
Lyubomirsky, S. ve Dickerhoof, R. (2006). Subjective Well-being. J. Worell ve C. D. Goodhearth, (Ed.), Handbook of girls and women’s psychological health içinde (166-174). Oxford: Oxford University Pres.
Mercan, Ç. S. ve Yıldız, S. (2011). Eğitim fakültesi birinci sınıf öğrencilerinin üniversiteye uyum düzeylerinin farklı değişkenler açısından incelenmesi. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(2), 135-154.
Muyan Yılık, M. (2017). Öznel iyi oluşa yönelik bir model: Sürekli ve durumluk umut, bilişsel esneklik ve başa çıkma stratejilerinin rolleri. Yayımlanmamış doktora tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Myers, D. G. ve Diener, E. (1995). Who is happy? Psychological Science, 6(1), 10- 16.
Özcan, B. (2017). Beliren yetişkinlikte öznel iyi oluşun yordayıcıları olarak benlik kurgusu benliksaygısı ve sosyal destek. Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Özen, Ö. (2005). Ergenlerin öznel iyi oluş düzeyleri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi Spsyal Bilimler Enstitüsü.
Paolini, L., Yanez, A. P. ve Kelly, W. E. (2006). An examination of worry and life satisfaction among college students. Individual Differences Research, 4(5), 331-339.
Park, N. (2004). The role of subjective well-being in positive youth development. The Annals of the American Academy of Political and Social Science, 591(1), 25-39.
Reisoğlu, S. (2014). Üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluşlarını yordamada beş faktör kişilik özellikleri, mizah tarzları ve duygusal zekânın rolü. Yayımlanmamış doktora tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Saygın, Y. (2008). Üniversite öğrencilerinin sosyal destek, benlik saygısı ve öznel iyi oluş düzeylerinin incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Seki, T., Şimşir, Z., Dilmaç, B., Bircan, H. H. ve Baykan, E. (2018). Üniversite öğrencilerinin fakülte yaşamının nitelikleri, akademik öz yeterlikleri ve öznel iyi oluşları arasındaki yordayıcı ilişkiler. Eğitim Bilimleri Dergisi, 48(48), 1-15 Doi:10.15285/maruaebd.345486.
Seligman, M. E. P. (2002). Positive psychology, positive prevention, and positive therapy. C. R. Snyder ve S. J. Lopez, (Ed.), Handbook of positive psychology içinde (3-9). New York: Oxford University Press.
Seligman, M. E. P. (2007). Gerçek mutluluk. (S. Kunt Akbaş, Çev.), (E. Köroğlu, Çev. Ed.). Ankara: HYB Basım Yayın.
Seligman, M. E. P. ve Csikszentmihalyi, M. (2000). Positive Psychology: An introduction. American Psychologist, 55, 5-14.
Tuzgöl-Dost, M. (2004). Üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluş düzeyleri. Yayımlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Tuzgöl-Dost, M. (2005). Ruh sağlığı ve öznel iyi oluş. Eğitim Araştırmaları Dergisi, 20, 223-231.
Tuzgöl-Dost, M. (2007). Üniversite öğrencilerinin yaşam doyumunun bazı değişkenlere göre incelenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(22), 132-143.
Tuzgöl-Dost, M. (2010). Güney Afrika ve Türkiye’deki üniversite öğrencilerinin bazı değişkenlere göre öznel iyi oluş ve yaşam doyumlarının incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 35(158), 75-89.
Tümkaya, S. (2011). Humor styles and socio-demographic variables as predictor of subjective well-being of Turkish university students. Egitim ve Bilim, 36(160), 158-169.
Watson, D., Clark, L. A. ve Tellegen, A. (1988). Development and validation of brief measures of positive and negative affect: The PANAS scales. Journal of Personality & Social Psychology, 54(6), 1063-1070.
Yalçın, İ. (2015). İyi oluş ve sosyal destek arasındaki ilişkiler: Türkiye’de yapılmış çalışmaların meta analizi. Türk Psikiyatri Dergisi, 26(1), 21-32.
Yavuz-Güler, Ç. ve İşmen-Gazioğlu, A. S. (2008). Rehberlik ve psikolojik danışmanlık öğrencilerinde öznel iyi olma hali, psikiyatrik belirtiler ve bazı kişilik özellikleri: Karşılaştırmalı bir çalışma. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 23, 107-114.
Zeren, Ş. G. (2015). Yüz yüze ve çevrimiçi psikolojik danışma: danışanların sorunları ve memnuniyetleri. Eğitim ve Bilim, 40(182), 127-141.
Zeren, Ş. G., Erus, S. M. ve Amanvermez, Y. (2017). University students' attitudes towards seeking psychological help and their responses related to the offer of help. International Online Journal of Educational Sciences, 9(2), 439-453.