Maarif Müfettişleri Başkanlarının Takdir Yetkisi

Milli Eğitim yapısı içerisinde her türlü eğitim kurum ve kuruluşun faaliyet ve işlemlerinin süreç ve sonuçlarının değerlendirilmesi ile idari, mali ve hukuki işlemleri hakkında rehberlik, denetim, inceleme, soruşturma görevlerini yürüten maarif müfettişleri başkanlarının takdir yetkilerinin neler olduğu ve nelerin olması gerektiğinin belirlemesi amaçlanan araştırma, nitel araştırma deseni ile yürütülmüştür. Araştırmanın çalışma grubunun belirlenmesinde amaçlı örnekleme yöntemlerinden ölçüt örnekleme ve maksimum çeşitlilik örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Bu kapsamda 2014-2015 eğitim-öğretim yılında Bolu, Kırıkkale, Tekirdağ Ardahan, Çanakkale, Mardin, Kırklareli, Afyon, Kahramanmaraş ve İstanbul illerinde görev yapan on maarif müfettişleri başkanı araştırmaya dahil edilmiştir. Araştırma bulgularına dayalı olarak şu sonuçlara ulaşılmıştır: Maarif müfettişleri başkanları kendilerinde olduğunu ve kullandıklarını düşündükleri takdir yetkilerinin; öncelikle ve yoğunlukla inceleme, soruşturma alanında, daha sonra ise yönetim, rehberlik ve denetim alanlarındadır. Maarif müfettişleri başkanlarının eğitim, öğretim alanında takdir yetkilerinin olmadığını, kendilerinin uzman oldukları pedagoji alanında eğitimcilere yeterince liderlik yapamadıklarını düşünmektedirler. Bu nedenle maarif müfettişleri başkanlarının kendilerinde olmasını istekleri takdir yetkileri ile ilgili istekleri dikkate alınmalı, inisiyatif kullanabilecekleri alanların genişletilmesi yoluna gidilmelidir.

Anahtar Kelimeler:

Maarif müfettişleri başkanı, takdir yetkisi, eğitim

Power of Discretion Utilized by the Head of Education Inspectors

This qualitative study aimed to identify the existing power of discretion utilized by Head of Education Inspectors responsible from the assessment of the processes and products related to activities and procedures implemented by all types of educational organizations and institutions included in the structure of the National Education as well as providing guidance, supervision, investigation and inquiries regarding administrative, financial and legal matters and also examined the power of discretion desired by Heads of Education Inspectors. Criterion sampling and maximum variation sampling methods were selected from among purposive sampling methods to determine the study group. In this context, ten Heads of Education Inspectors employed in Bolu, Kırıkkale, Tekirdağ, Ardahan, Çanakkale, Mardin, Kırklareli, Afyon, Kahramanmaraş and Istanbul Provinces during 2014-2015 academic year were included in the study. Based on findings, following results were obtained: The power of discretion believed to be owned and utilized by the Heads of Education Inspectors primarily and extensively centered on investigation and inquiries followed by management, guidance and supervision. They believed that they did not have power of discretion in the field of education and training and that they could not provide sufficient leadership to educators in pedagogical areas in their expertise. Suggestions include that the requests of Heads of Education Inspectors regarding the power of discretion that they would like to exercise should be taken into account and the areas that they can take initiative should be expanded.

Keywords:

Head of education inspectors, power of discretion, education,

PDF

___

Aydoğan, İsmail. ve Yaylacı, Faruk (2006). “Eğitim Yöneticisinin Takdir Yetkisi”, Millî Eğitim Dergisi, Sayı 171 Yaz.
Azrak, Ali Ülkü (1985). “İdari Yargı Denetiminin Sınırı Olarak İdarenin Takdir Yetkisi”, İdare Hukuku ve İlimleri Dergisi, Yıl 6, Sayı: 1-3.
Bolman, Lee G., ve Deal, Terrence, E. (2013). Organizasyonları Yeniden Yapılandırmak, (Çevirenler; Ahmet Aypay,
AbdurrahmenTanrıöğen). (4. Baskı), Seçkin Yayınları, Ankara.
Bilge, Necip (2007). Hukuk Başlangıcı, (22.Baskı), Turhan Kitapevi, Ankara.
Çağlayan, Ramazan (2003). “Anayasa Mahkemesi Kararlarında Hukuk Devleti”, Atatürk Üniversitesi Erzincan Hukuk Fakültesi Dergisi, C: II, No: 1,
Ekiz, Durmuş (2013). Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Anı Yayıncılık, Ankara.
Ersan, G. (2008). “İdarenin Takdir Yetkisi Ve Takdir Yetkisinin Yargısal Denetimi” Karadeniz Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Trabzon.
Gerçek, Adnan (2010). “Vergi Hukuku Alanındaki Takdir Yetkisinin Kullanılmasında İdarenin Ve Memurun Sorumluluğu”, Uludağ Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi Cilt xxıx, Sayı 2, S. 23-50.
Giritli, İsmet ve Akgüner, Tayfun (1993). “İdare Hukuku”, Der Yayınları. İstanbul.
Gözler, Kemal (2009). “İdare Hukuku”, 2 c. , 2.b.s. , , Ekin Yayınevi, C: I, Bursa.
Gözübüyük, Şeref (2012). “Yönetim Hukuku”, Turhan Kitapevi, 31.Baskı. Ankara.
Günday, Metin (1982). “İdarenin Takdir Yetkisi”, Basılmamış Doçentlik Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
MEB, Rehberlik ve Denetim Başkanlığı (2014). 2014-2017 Rehberlik ve Denetim Çalışma Programı ve Yıllık Faaliyet Planı Hazırlama Rehberi.
Miles, M.B. and Huberman, A.M. (1994). “Qualitative Data Analysis”. Thousand Oaks: Sage.
Onar, Sıdık Sami (1966). “İdare Hukuku”, Arkadaş Matbaası, İstanbul Üniversitesi Yayınları.
Örnek, Acar (1992). “Kamu Yönetimi”, Meram Yayın Dağıtım. İstanbul.
Özdevecioğlu, Mahmut (2002). “Kamu Ve Özel Sektör Yöneticileri Arasındaki Davranışsal Çalışma Koşulları Ve Kişilik Farklılıklarının Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma”. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Sayı: 19. 115-134.
Thompson, James, D. (1967). “Örgütler Hareket Halinde; Yönetsel Teorinin Sosyal Temelleri”, McGraw-Hill. New York. Yıldırım, Ali ve Şimşek, Hasan (2008). “Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri”, (6. bs.), Seçkin Yayınları. Ankara.
Yılmaz, Gül Kaleli (2015). “Durum Çalışması”, (Ed. M. Metin), Eğitimde Bilimsel Araştırma Yöntemleri. (s.261-285), Pegem A Akademi. Ankara.
Yin, Robert K. (2003). “Case Study Research: Desigin and Methıds” (3rd ed.). Thousand Oaks, CA:Sage.