20128

YENİ BULGULAR IŞIĞINDA KUZEYDOĞU ANADOLU’DA DİAUEHİ KRALLIĞI VE URARTULAR

Kuzeydoğu Anadolu bölgesinde yer alan Diauehi Krallığını, Urartu devleti ile olan ilişkilerinden tanımaktayız. Coğrafi konum olarak bilim adamları arasında farklı görüşler bulunmaktadır. Diauehi Krallığını, Erzurum ve çevresi ile Çoruh Nehri kaynak bölgesine yerleştiren bilim adamları olduğu gibi, Çoruh bölgesinden Karadeniz'e kadar ulaştıranlar da bulunmaktadır. Genel bölgenin Diauehi bölgesi olduğu ifade edilebilir. Asur krallarından Tıglath-Pleser I, Anadolu'ya yaptığı seferi, Prizma yazıtında anlatmıştır. Yazıya göre Asur kralı Tumme'den Diauehi ye kadar Nairi'nin krallarından Salmanassar III'ün bölgeye seferler yaptığı Asur kayıtlarından bilinmektedir. Diauehi'nin Urartu Devleti ile olan mücadelesi tarihi açıdan son derece önemlidir. Urartular, kurucu kralları döneminde bölge ile ilgilenmeye düzenlemişlerdir. Diauehi Bölgesine, Urartu kralları Menua ve Argisti I'in seferler düzenlediğini bilmekteyiz. yazıtlardan Diauehi'nin başkenti Şaşilu'dan ve bahsedilmektdir. Yine yazıtlarda Diauehi Krallığının bağlılarından olan Şeşeti ülkesi, Zua, Baltulhi ve Haldiriulhi ülkelerinin adları zikredilmektedir. Kuzeydoğu Anadolu Bölgesi'nde 1998 yılından itibaren aralıksız 15 yıldır yaptığımız yüzey araştırmaları sonucunda, Diauehi ve Urartu Krallığı ile ilgili önemli yeni bilgilere ulaşılmıştır. Çalışma sonucu elde edilen veriler, bu bildiride değerlendirilecektir

Diauehi Kingdom and Urartian’s in the Northeast Anatolia in the Light of New Findings

The existence of Diauehi Kingdom, located in the Northeast Anatolia, is known due to its relations with Urartian State. Different views still exist among the historians in respect to its geographical location. While some historians believe that it was located in the area where Çoruh River emerges, others argue that it starts from Çoruh region and extends to the Black Sea region. However, most of the historians tend to believe that its actual location is between Erzurum and the area where Çoruh River springs. In general, it can be stated that the area between Erzurum-Aşkale and Kars-Sarıkamış is the place which can be called the Diauehi region. Tiglath-Pleser I, an Assyrian King, narrates his military expedition in the inscription called The Prism. According to the inscription, the Assyrian king, Tiglath-Pleser I expresses that he beat 23 kings of Nairi from Tumme to Diauehi. It is also known from the Assyrian records that Salmanassar III, another Assyrian king, launched military expeditions to the region as well. The conflict between Diauehi and Urartian State is highly significant in terms of its historical meaning. During the era of the founder kings of Urartian Kingdom, the Urartians started to pay attention to the region and organised military expeditions to the Northeast Anatolia region. It is a fact that that Urartian kings, Menua and Argišti, embarked military expeditions on the Diauehi region. In the light of these expeditions, the inscriptions in the area give reference to Şaşilu, the capital of Diauehi, and its king, Utupurşi. The names of Şeşeti state, one of the mandates of Diauehi Kingdom, and Zua, Baltulhi and Haldiriulhi states are also mentioned in the inscriptions Thanks to the surface studies, which have been conducted in the Northeast Anatolia since 1998 non ceasingly, have obtained invaluable information about Diauehi and Urartian states. This report is an evaluation of the data gathered

___

Adontz, N. (1946). Historie d’ Armenia: les origines du Xe siecle au VIe (V.J.C.), Paris.

Alişan, L. V. M. (1890). Ararat, Venedik.

Arsebük, G. (1974). Altınova’da koyu yüzlü açkılı ve Karaz türü çanak çömlek arasındaki ilişkiler sorunu, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), İstanbul

Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Arsebük, G. (1979). Altınova’da (Elazığ), koyu yüzlü açkılı ve Karaz türü çanakçömlek arasındaki ilişkiler, TTKong VIII, Ankara, 81-92.

Atalay, İ.- K. Mortan, (2003). Türkiye bölgesel coğrafyası, İstanbul.

Aydın, N. (1991). Güzelhisar Urartu kitabesi, Belleten, 55(213), Ankara, 33-329.

Başgelen, N. (1985). Doğu Anadolu'dan Demir çağına ait bazı yeni bulgular 1 kitabeler - kaya tünelleri, Arkeoloji ve Sanat 28-30, İstanbul, 15-18.

Belli, O. (1977). Urartular çağında Van bölgesi yol şebekesi, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi.

Belli, O. (1982). Urartular, Anadolu Uygarlıkları Ansiklopedisi-I, İstanbul, 139-208.

Belli, O. (1991). Inscribed metal objects. (ed. Merhav), Urartu, A Metal Working Center in the First Millennium B.C.E. Jerusalem, 44-49.

Belli, O. (2000). Eskiçağ dünyasının en büyük madenci Krallığı: Urartular, (ed. O. Belli), Türkiye Arkeolojisi ve İstanbul Üniversitesi (1932-1999), Ankara, 371-379.

Beygu, A. Ş. (1936). Erzurum, İstanbul.

Bingöl, A. (2003). En eski çağlardan Urartu’nun yıkılışına kadar Kars ve çevresi, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Erzurum: Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Bingöl, A.-A. Ceylan vd. (2010). 2008 yılı Erzincan, Erzurum, Kars ve Iğdır illeri yüzey araştırmaları, 27. Araştırma Sonuçları Toplantısı-2, Ankara, 375- 398.

Bingöl, A. (2016). Kars ve Çevresinde Karaz Yerleşmeleri, Kafkas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 18, 487-502.

Burney, C. A. (1958). Eastern Anatolia in the Chalcolithic and Early Bronze age, Anatolian Studies VIII, London, 157-209.

Burney, C. A. (1966). First season of excavation of the Urartian citadel of Kayalıdere, Anatolian Studies 16, London, 55-111.

Burney, C. A.-D. M. Lang, (1971). The peoples of the hills, London.

Carruba, O. (1988). Die Hayaşa-verträge Hattis, Documentum Asiae Minoris Antıquae, Wiesbaden, 59-75.

Cavaignac, E. (1930). Marija. Revue Hittite et Asianique I, Paris, 15-17.

Cavaignac, E. (1931). Les annales de Suppiluliuma, Strasbourg. Cavaignac, E. (1934). Le primer royaume d'Armenia, RHA 17, 9-14.

Ceylan, A. (1994). M.Ö. II ve I. binde devletlerarası ilişkiler, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Erzurum: Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.

Ceylan, A. (2000). 1998 yılı Erzincan yüzey araştırması, 17. Araştırma Sonuçları Toplantısı-II, Ankara, 181-192.

Ceylan, A. (2001). Sarıkamış, tarihi ve arkeolojik araştırmaları, Erzurum.

Ceylan, A. (2002a). 2000 yılı Erzincan, Erzurum, Kars, Iğdır illeri yüzey araştırmaları, 19. Araştırma Sonuçları Toplantısı-2, Ankara, 165-178.

Ceylan, A. (2002b). Yazılıtaş-Horasan, Çağlayan Aras 1/1, 14-15.

Ceylan, A. (2003). 2001 yılı Erzincan, Erzurum ve Kars illeri yüzey araştırmaları, 20. Araştırma Sonuçları Toplantısı-II, Ankara, 311-324.

Ceylan, A. (2004a). 2002 yılı Erzincan, Erzurum, Kars ve Iğdır illeri yüzey araştırmaları, 21. Araştırma Sonuçları Toplantısı-II, Ankara, 263-272.

Ceylan, A. (2004b). Doğubayazıt’ın Eskiçağ tarihine bir bakış (İlk Tunç çağından Demir çağına), Güneşin Doğduğu Yer Doğubayazıt Sempozyumu (13-14 Eylül, 2003), İstanbul, 41-51.

Ceylan, A. (2005a). The Erzincan, Erzurum and Kars region in the Iron age, Anatolian Iron Ages V, London, 21-29.

Ceylan, A. (2005b). 2003 yılı Erzincan, Erzurum, Kars ve Iğdır illeri yüzey araştırmaları, 22. Araştırma Sonuçları Toplantısı-II, Ankara, 189-200.

Ceylan, A. (2007a). 2005 yılı Erzincan, Erzurum, Kars ve Iğdır illeri yüzey araştırmaları, 24. Araştırma Sonuçları Toplantısı-I, Ankara, 163-182.

Ceylan, A. (2007b). Kuzeydoğu Anadolu yüzey araştırmalarının bir değerlendirilmesi, Atatürk Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi 7/39, Erzurum, 103-117.

Ceylan, A. (2008). Doğu Anadolu araştırmaları, Erzurum-Erzincan-Kars-Iğdır (1998-2008), Erzurum.

Ceylan, A.-A. Bingöl, (2008). 2006 yılı Erzincan-Erzurum-Kars ve Iğdır illeri yüzey araştırmaları, 25. Araştırma Sonuçları Toplantısı-3, Ankara, 129- 149.

Ceylan, A.-A. Bingöl vd. (2009). “2007 yılı Erzincan-Erzurum-Kars-Iğdır illeri yüzey araştırmaları”, 26. Araştırma Sonuçları Toplantısı-II, Ankara, 133- 151.

Ceylan, N. (2015). Kuzeybatı İran’da önemli Urartu yerleşmeleri, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Kars: Kafkas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Çelebi, E. (1970). Evliya Çelebi seyahatnamesi, İstanbul.

Çevik, N. (1997). Urartu kaya mezarlarında ölü kültüne ilişkin mimari elemanlar, Türk Arkeoloji Dergisi-XXXI, Ankara, 419-459.

Çevik, N. (2000). Urartu kaya mezarları ölü gömme gelenekleri, Ankara.

Çilingiroğlu, A. (1980). Diauehi'de bir Urartu kalesi: Umudum Tepe, Anadolu Araştırmaları VIII, Ankara, 191-203.

Çilingiroğlu, A. (1994). Urartu tarihi, İzmir.

Delaporte, D. (1936). Des Hittites, Paris.

Diakonoff, I. M. (1951). Prehistorya Urartu: Period plemennih soyuzov XIV-IX, VDI-36/2, 265-356.

Dinçol, A. M.-B. Dinçol, (1992). Die Urartaische ınschrift aus Hanak (Kars), Fesischrift Sedat Alp, Ankara, 109-117.

Dyson, R. H. (1968). The archaeological evidence of the second millenium B.C. on the Persian plateu, CAH II, 14-16.

Dzhaparidze O. M. (1964). The culture of early agricultural tribes in the territory of Georgia, VII. Congress Of Anthropological and Ethnological Sciences, Moskova, 4-9.

Erinç, S. (1953). Doğu anadolu coğrafyası, İstanbul.

Erkmen, M.-A. Ceylan, (2003). 2001 yılı Pasinler Kale kazısı, XIII. Müze Kurtarma Kazıları Semineri, Ankara, 17-28.

Erkmen, M.-A. Ceylan vd. (2008). 2006 yılı Erzurum Kale kazısı, 29. Kazı Sonuçları Toplantısı-III, Ankara, 491-505.

Erkmen, M.-Y. Günaşdı vd. (2011). 2009 Yılı Erzurum Kale kazısı, 32. Kazı Sonuçları Toplantısı-III, Ankara, 148-166.

Erzen, A. (1992). Doğu Anadolu ve Urartular, Ankara.

Friedrich, J. (1930). Staatsvertrage II, MVAG 34/1, Leipzig, 103-161.

Friedrich, J. (1933). Einführung ins Urartaische (Mitteilungen der vorderasiatischAgyptischen gesellschaft 37 [3], Leipzig.

Garstang, J. (1943). Hittite military roads in Asia Minor, AJA 47, Boston, 35-62. Goetze, A. (1928). Madduwattas, MVAeG 38, 1-178.

Goetze, A. (1967). Die annalen der Mursilis, MVAeG 38, Darmstadt. Grayson, A. K. (1972-1976). Assyrian royal ınscriptions I-II, Wiesbaden.

Günaşdı, Y. (Baskıda). Erzurum kalesi kazıları ışığında Erzurum çevresindeki kaleler, XVII. Türk Tarih Kongresi, Ankara.

Günaşdı, Y. (2016). Geçitler ülkesinde önemli bir Urartu kalesi: Avnik, TÜBA-Ar 19, 113-135.

Günaşdı, Y. vd. (2012). 2010 yılı Erzurum-Erzincan- Kars-lğdır illeri yüzey araştırmaları, 29. Araştırma Sonuçları Toplantısı-III, Ankara, 49-71.

Güney, E. (1990). Dicle ırmağında kelek taşımacılığı, Coğrafya Araştırmaları-2, Ankara, 323-328.

Güterbock, H. G. (1956). The deeds of Suppiluliuma as told by his son, Mursili II, JCS X, Boston, 41-68.

Herodotos, (2006). Herodot tarihi, İstanbul.

Herzfeld, E. (1968). The Persian empire: Studies in geography and ethnography of the ancient Near East, Wiesbaden.

Honigmann, E. (1970). Bizans devletinin doğu sınırı, İstanbul.

Işık, F. (1987). Şirinlikale, Bilinmeyen bir Urartu kalesi ve Doğu Anadolu’daki yaratıcı dağ topluluğunun kaya anıtları hakkında izlenimler, Belleten LI200, Ankara, 497-534.

Işık, F. (1995). Die offenen felsheilig tümer Urartus, Roma.

Karageçi, M. (2013). “Akyaka’da Bazı Demirçağı Yerleşmeleri”, Erzincan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 6/1, 95-114.

Karageçi, M. (2015). Arpaçay Havzası’nda Tarihi ve Arkeolojik Araştırmalar, Kafkas Üniversitesi Yayımlanmamış Doktora Tezi, Kars.

Karageçi, M. (2017). “Yüzey Araştırmaları Işığında Kars Bölgesi Tunç Çağı Kaleleri”, Prof. Dr. Recep Yıldırım Armağan Kitabı, 165-194.

Ketin, İ. (1983). Türkiye jeolojisine genel bir bakış, İstanbul.

Koçman, A. (1993). Türkiye iklimi, İzmir.

Koday, S. (2005). Doğu Anadolu Bölgesi’nde hayvancılık, Erzurum.

Koday, Z. (2001). Çıldır Gölü’nde balıkçılık, Türk Coğrafya Dergisi 37, İstanbul, 171-182.

Konyalı, İ. H. (1960). Abideler ve kitabeleriyle Erzurum tarihi, İstanbul.

Koşay, H. Z. (1964). Pulur ve Güzelova (Erzurum Araştırmaları), Atatürk Konferansları I, Ankara, 91-94.

Koşay, H. Z. (1984). Erzurum ve çevresinin dip tarihi, Ankara.

Koşay, H. Z.-H. Vary, (1964). Pulur kazısı, 1960 mevsimi çalışmaları raporu, Ankara.

Koşay, H. Z. - H. Vary, (1967). Güzelova kazısı, Ankara.

Koşay, H. Z.-K. Turfan, (1959). Erzurum-Karaz kazısı raporu, Belleten 23/91, Ankara, 349-414.

Kozbe, G.-A. Ceylan vd. (2008). Türkiye arkeolojik yerleşmeleri - 6a-b Demir Çağları, İstanbul.

König, F. W. (1955-57). Handbuch der Chaldischen ınschriften, Archiv für Orientforschung herausgegeben Von Ernst Weidner, Beiheft 8, Graz.

Ksenophon, (1984). Anabasis, onbinlerin dönüşü, İstanbul.

Lang, D. M. (1970). Armenia, London.

Lehmann-Haupt, C. F. (1928-1935). Corpus ınscriptionum Chaldicarum I-II, Leipzig.

Luckenbill, D. D. (1926-27). Ancient records of Assyria and Babylonia I-II, Chicago.

Macquenn, J. G. (1986). The Hittites and their contamporaries in Asia Minor, London.

Macqueen, J. G. (2001). Hititler ve Hitit çağında Anadolu, Ankara.

Marr, N. A. (1919). Nadpis Sardmi II, sina Argištiya v das-Kerpi na haldirskom ozere, Zapiski Kavkasskago Muzeya B (I).

Mayer, W. (1983). Sargons feldzug gegen Urartu-714 V. Chr. Text und Ubersetzung, MDOG 115, Berlin, 65-132.

Melikişvili, G. A. (1950). Diauehi, Vestnik Drevney Istorii 34/4, 26-42.

Melikişvili, G. A. (1960). Urartskie klinoobraznye nadpisi, Moskova.

Melikişvili, G. A. (1971). Die Urartaische sprache, Roma.

Meşçaninov, I. I. (1931-32). Neue chaldische ınschriften 2. Die Inschrift Sardurs 3. in Daş-kerpi, AfO 7, 160-164.

Meyer, E. (1954). Geschichte des altertums, Stutgart.

Mordtmann de Aeltere, A. D. (1872). Entzifferung und erklaerung der Armenischen keilinschriften von Van und umgegend, ZDMG 26, (no. 1-46), 465-496.

Nikolskii, M. (1893). Klinoobrazniye nadpis Rusi I v KelaniKirlani (Aluçalu) na Beregu Gokçi v Erivansboyguberniyi, Archaeologiçeskiye Izvestiya, Zametki (1).

Orthmann, W. (1968-1969). Eine Urartaeische inschrift in Avnik, AFO 22, BerlinGraz, 77-78.

Özgül, O. (2015). Erzurum Tortum’da önemli bir Urartu Kalesi: Kapıkaya, Trakya Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi 5/9 (Ocak), Edirne, 69-92.

Özgül, O. (2007). Tortum ve Narman çevresinde tarihi ve arkeolojik araştırmalar, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Erzurum: Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Özgül, O. (2016). Erzurum’da stratejik bir Urartu kalesi: Tepeköy (Pir Ali Baba), TÜBA-AR 19, 137-157.

Özgül, O.-A. Ceylan vd. (2013). 2011 yılı Erzincan, Erzurum, Kars ve Iğdır illeri yüzey araştırmaları, 30. Araştırma Sonuçları Toplantısı-II, Ankara, 277- 292.

Payne, M. R. (2006). Urartu çivi yazılı belgeler Kataloğu, İstanbul.

Pehlivan, M. (1984). En eski çağlardan Urartu’nun yıkılışına kadar Erzurum ve çevresi, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Erzurum: Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.

Pehlivan, M. (1990). Karaz ve Hurriler, 100. Yıl Üniversitesi Sosyal Bilgiler Dergisi-I, Van, 168-176.

Pehlivan, M. (1991a). Daya (e) ni /Diau(e)hi, Erzurum.

Pehlivan, M. (1991b). Hayaşa, Erzurum.

Piotrovskii, B. B. (1962). The aeneolithic culture of Trans-Caucasian in the third millennium B.C., VI. International Concress of Prehistori cand Proto historic Sciences, Moscow.

Piotrovskii, B. B. (1967). Urartu: The kingdom of Van and ıts Art, London. Piotrovskii, B. B. (1969). Urartu, Geneva.

Robert, L. De, (1876). Etude philologique sur les inscriptions cuneiformes de I'Armenie, Paris.

Ryan, C. W. (1960). A guide to the known minerals of Turkey, Ankara.

Sagona, A. G. (1999). The Bronze age-the Iron age transition in northeast Anatolia: a view from Sos Höyük, Anatolian Studies 49, London, 153-157.

Sagona A. G. (2000). Sos Höyük and the Erzurum region in late prehistory: A provisional chronology for Northeastern Anatolia area, Anatolica XI Chronologies des pays du Caucuses et de L’euphrate aux I ve III e Millenaries, edited by c. Morro and H. Hauptmann, Paris, 329-373.

Sagona A.G.-M. Erkmen vd. (1997). Excavations Sos Höyük 1995, XVIII. Kazı Sonuçları Toplantısı-I, Ankara, 137-143.

Salvini, M. (1967). Nairi e Ur(u)atri: contributa alla storia della formazione del regnodi Urartu, Roma.

Salvini, M. (2006). Urartu tarihi ve kültürü, İstanbul.

Sami, Ş. (1889-[1306]). Kamusü’l- Alâm, İstanbul.

Sandalgian, J. (1900). Les inscriptions cuneiformes Urartiques: transcrites avec une triple traduction interliruiaire en Armenien c1assique, en Latin et en Française, suivies d'un glossaire et d'une grammaire, Venedik.

Saraçoğlu, H. (1989). Doğu Anadolu Bölgesi, İstanbul.

Saulcy, I. F. J. C. de, (1853). Voyage autour de la mer morte et dans les terres bibliques, Paris.

Sayce, A. H. (1882). The cuneiform ınscriptions of Van, JRAS 14, (no. 1-57), 377- 732.

Sayce, A. H. (1888). The cuneiform ınscriptions of Van, 3, JRAS 20, 148 (no. 58- 68), 1-48.

Sayce, A. H. (1890a). Monolith ınscription of Argistis king of Van, Records of the Past 4, 134-136.

Sayce, A. H. (1890b). The great ınscription of argistis on the rock of Van, Records of the Past 4, 117-133.

Sayce, A. H. (1893). The cuneiform ınscriptions of Van, part 4, JRAS 25, (no. 69- 79), 1-39.

Sayce, A. H. (1894). The cuneiform ınscriptions of Van, part 5, JRAS 26, (no. 80- 85), 691-732.

Sayce, A. H. (1929). Same new Vannic ınscriptions, JRAS 61, (no. 93-100), 297- 336.

Schuler, E. V. (1965). Sonderformen Hethitischer staatsverträge, AnAr II/1-2, İstanbul, 445-464.

Schulz, F. E. (1840). Memoire sur le lac de Van et ses environs, JA 3(9), 257-323.

Selen, S. (1943). Türkiye’nin yol sistemi, TCD I-IV, Ankara, 352-371.

Sembatiants, M. V. (1910). Ararat.

Sevgen, N. (1959). Anadolu Kaleleri, Ankara.

Slattery, J. C. D. (1987). Urartu and the Black Sea colonies: an Economic perspective, Reprint from al Rafidon VIII, Tokyo, 1-30.

Sözer, N. (1969). Diyarbakır havzası, Ankara.

Şenyurt, S. Y. (2005a). Büyükardıç, Ankara.

Şenyurt, S. Y. (2005b). Tasmasor, Ankara.

Şenyurt, S. Y.-H. Ekmen, (2005). Tetikom Höyük: Pasinler ovasında bir Demir çağı yerleşmesi / An Iron age settlement in Pasinler plain, Ankara.

Şenyurt, S. Y.-İ. Resul, (2005). Güllüdere, Ankara.

Tarhan, M. T. (1978). M.Ö. XIII. yüzyılda Uruatri ve Nairi konfederasyonları, (Yayımlanmamış Doçentlik Tezi), İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi, İstanbul.

Tarhan, M. T. (2001). Tushpa-Van fortress: Research and excavations at the mysterious Iron age capital, Istanbul University’s Contributions to Archaeology in Turkey, ed. (ed. O. Belli), İstanbul, 157-165.

Tarkan, T. (1974). Ana çizgileriyle Doğu Anadolu Bölgesi, Atatürk Üniversitesi 50. Yıl Armağanı, Erzurum, 7-22.

Tseretheli, G. V. (1939). Sakartvelos musunms Urartuli dzegleb / Urartskiye pomyatniki muzeyi Gruziyi, Tiflis.

Üngör, İ.-A. Bingöl vd. (2014). 2012 yılı Erzincan, Erzurum illeri yüzey araştırmaları, 31. Araştırma Sonuçları Toplantısı I, Ankara, 61-77.