Dini Temalı Radikalizm ve Türk Cumhuriyetleri

The radical religious movements that originated in the Middle East started activities intensely after the independence of the Central Asian Turkish Republics. Taking advantage of the religious vacuum after the collapse of the USSR for their radical religious movements in this area, these movements propagated radical Islam in the Central Asia and Balkans, where Muslim Turks are in majority and have traditional Hanafi-Maturidit understanding of Islam. However, the Salafi-Wahhabi understanding of Islam with radical philosophy based on Kharijite understanding and containing violence disturbed people. This situation has led to experiencing serious problems.

Anahtar Kelimeler:

-

Keywords:

-,

PDF

___

Abaşin, Sergey N. (2001). “Orta Asya Kökten Dinciliğinin Kökenleri Hakkında Birkaç Söz”. Çev. Saule Baitzhaunova-Nermin Guliyeva, Avrasya Dosyası, VI (4): 272-282.
Aydın, Mustafa (1996). ”Identities in Formation; Nationality, Religion and Transnational Ideas in Former Soviet Asia”. The Turkish Yearbook of International Relations. XXVI. 65-79.
Baycaun, Saule (2001). “Orta Asya ve Özbekistan’da İslam ve Köktendincilik”. Avrasya Dosyası VII (3): 81-101.
Bicer, Ramazan (2006). Religious Understanding of Turkish and Pakistani People. Ethics, Values and Society: Social Transformation. ed. Ghazala Irfan. Oxford: Oxford University Press, 273-283.
Bicer, Ramazan (2009a). Jihad is a Sacred Terror? Actas Del IX Congreso ‘Cultura Europea’. Spain: Thomson Reuters, 929-943.
Bicer, Ramazan (2009b).The Approach of Muslim Turkish People To Religious Terror. The World's Religions after September 11. Volume 1, Religion, War, and Peace (ed. Arvind Sharme). USA: Greenwood Publishing, 87–114.
Büyükkara, M. Ali (2004). Ihvan’dan Cüveyman’a Suudi Arabistan ve Vahhabilik. Istanbul: Ragbet Yayinlari.
Dalkılıç-Biçer-Demirli (2012). Balkanlarda Dini Aşırılıklar ve Etnik Barış. İstanbul: Tasam Yayınları.
Davlatov, Timur B. (2006). “Orta Asya’da Dini Ekstremizm Yaygınlaşabilir mi?”. Hacettepe: Türkiyat Araştırmaları. III (4): 177-184.
Ebu Zahra, Muhammed (1977). Tarihu’l-Mezahibi’l-Islamiyye. Kahire: Daru’l-Fikri’l-Arabi.
Ecer, A. Vehbi (1996). Osmanlı Tarihinde Vehhabi Hareketi. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi, Doktora tezi.
Emin, Ahmed (1954). Yevmü’l-İslam. Kahire: Mektebetü’l-Hanci.
Erdem, Mustafa (2004). “Orta Asya Güvenliğinde Radika Dini Hareketler Sorunu”, Stratejik Analiz. IV (46): 79-87.
Erşahin, Seyfettin (1998). “Bağımsızlık Sonrası Türk Cumhuriyetlerinde Dini Yapılanma”. Türk Dünyasında Dini Meseleler Sempozyumu. Ankara. 25-58.
Erşahin, Seyfettin (2004). “Orta Asya Türk Cumhuriyetlerinde Ulusal Güvenlik ve Din”. Dini Araştırmalar, VII (20): 179-194.
Fıglalı, Ethem Ruhi (1999). Çağımızda İtikadi İslam Mezhepleri. X. Baskı, İstanbul: Birlesik Yayınları.
Hafızoğlu, Rufiz (2010). Azerbaycan Din Kriziyle Baş Başa. TASAM. www.tasam.org. (14.04.2010) Kelam Araştırmaları 12:1 (2014)
Hellmich, Christina (2008). “Creating the Ideology of Al Qaeda: From Hypocrites to Salafi-Jihadists”. Studies in Conflict & Terrorism.
Keskin, Abdülbaki (1996). I. Avrasya İslam Şurası, Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
Peker, Günden (1996). ”İslamiyet Orta Asya’da Mit mi Gerçek mi?”. Avrasya Etütleri, III (3): 73-83.
Rashid, Ahmad (2002). Jihad: The Rise of Militant Islam in Central Asia. Yale.
Shay, S. (2007). Islamic Terror and the Balkans. London: Transaction Publishers.
Topaloğlu, Bekir (2004). Kelam İlmi: Giriş. İstanbul: Damla yayınevi.
Uysal, Veysel (1996). Din psikolojisi açısından dini tutum davranış ve şahsiyet özellikleri. İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Vakfı.
Wiktorowicz, Quintan (2006). “Anatomy of the Salafi Movement”. Studies in Conflict & Terrorism. XXIX (): 207–239.
Yönem, Ahmet (2005). Horasan-Maveraünnehr Bölgesine Haricilik. Ankara: Ankara Üniversitesi İlahiat Fakültesi (Doktora tezi).