Radyonun Bir Haber Alma Aracı Olarak Kullanılması: Adnan Menderes Üniversitesi Öğrencilerine Yönelik Bir Araştırma

Her ne kadar günümüz iletişim dünyasının egemeni, gerek kullanım sıklığı, gerekse de konu ile ilgili yapılan akademik çalışmalar baz alındığında (Arslan, 2014, Ocak, 2012, Tatar, 2016) Internet ya da sosyal medya olarak düşünülse de, gerek kullanımı açısından diğer araçlar kadar büyük ve pahalı alt yapılara ihtiyaç duymaması, gerekse de birden çok ortamda rahatlıkla ulaşılabilir oluşundan ötürü radyo da, ilk ortaya çıktığı dönemden bu yana insanoğlunun en güvenilir haber alma araçlarından birisi olmuştur. Günümüzün egemen kitle iletişim aracının internet ya da sosyal medya olmasının kuşkusuz en etkili nedenlerinden birisi, genç jenerasyonun özellikle cep telefonları aracılığı ile bu araçları sıklıkla kullanıyor oluşudur. Diğer bir nedeni de İnternette ya da sosyal medyada günlük haberler hızlı bir şekilde paylaşılıp, yayılabiliyor, üstelik bunları beğenip-beğenmeme ya da yorum yapma şansını da yakalanabiliyor oluşudur. Haberin diğer kitle iletişim kanallarından birisi olan radyodan ne sıklıkla alındığı, ya da internetteki kaynaklar kadar güvenilip güvenilmediği sorunsalının cevabını bulmak ise, bu çalışmanın temel amacını oluturmaktadır. Bu cevap aranırken, aynı zamanda üniversite öğrencilerinin Aydın özelinde radyo dinleme alışkanlık ve özelliklerini belirlemek de çalışmanın diğer bir amacıdır. Bu kapsamda, genç jenerasyonun belki de kitle iletişim araçlarını en çok kullanan temsilcilerinden olan üniversite öğrencileri örneklem olarak alınmış ve araştırma yöntemi uygulanmıştır. Çalışma kapsamında Türkiye’nin en çok tercih edilen ilk on üniversitesinden birisi olan (http://bit.ly/2e3ZGh6, Erişim Tarihi: 2.11.2016) Adnan Menderes Üniversitesi öğrencilerine anket çalışması uygulanmış ve elde edilen bulgular yorumlanmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Radyo, Üniversite Öğrencileri

PDF

___

ADÜ Basın halkla İlişkiler Müdürlüğü (2016). Türkiye’de en çok tercih edilen 8. Üniversiteyiz!. Adnan Menderes Üniversitesi Kurumsal Internet Sayfası, 2 Kasım 2016 tarihinde http://bit.ly/2e3ZGh6 adresinden erişildi.
Akarcalı, S. (2003). 2.Dünya Savaşında İletişim Ve Propaganda. İstanbul: İmaj Yayınevi
Akıllıoğlu, S. vd. (1990). TRT: Dünden Bugüne Radyo-Televizyon. Ankara: Ajans Türk Matbaacılık.
Arslan, H. (2014). Yerel Seçim Propagandalarında Kullanılan Yöntemler İçerisinde Yer Alan Yazılı Basının Diğer Yöntemlere Göre Psikolojik Algıdaki Kalıcılığı Üzerine Bir Değerlendirme Türkbilim (2) ,14: 99-115
Birsen, Ö. ve Kayador, V. (2011). TRT Radyo Prodüktörlerinin Türkiye'de Kamusal Radyo Programcılığı ve Popüler Radyo Programcılığı Üzerine Değerlendirmeleri Journal of Selçuk Communication (6), 4: 18-30
Erdoğan, M. (2005). Liberalizm ve Türkiye’deki serüveni. Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce Liberalizm (7): 23-41.
Kasım, M. (2009). Türkiye'de Özel/Tecimsel Radyo Yayıncılığının Gelişim Süreci ve Konya'daki Tecimsel Radyolar Üzerine Bir İnceleme. Journal of Selçuk Communication (5), 4: 25-38
Kasım, M. (2011). Hitler Döneminde Propaganda Aracı Olarak Radyo. Journal of Selçuk Communication (6), 4: 64-75
Kocabaşoğlu, U. (1980). Şirket Telsizinden Devlet Radyosuna (TRT Öncesi Dönemde Radyonun Tarihsel Gelişimi ve Türk Siyasal Yaşamındaki Yeri) Ankara: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları.
Koç, N. (2012). Cumhuriyet'in İlk Yıllarında Radyo. Cumhuriyet Tarihi Araştırmaları Dergisi (8), 15: 69-103
Kuyucu, M. (2014). Türkiye'de Faaliyet Gösteren Yerel Radyo İşletmelerinin Sorunları ve Yerel Radyo İşletmelerinde Internet ve Sosyal Medya Kullanımı. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi (2), 5: s.62-79
Ocak, M. A. (2012) Türkiye'de Internet Kullanım Trendleri. Mutlu Çocuklar Derneği, 1. 2 Kasım 2016 tarihinde http://bit.ly/2elIfd1 adresinden erişildi.
Şen, B. (2008). Küreselleşme: Anlamlar ve Söylemler. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi (18): 147-162.
Tamer, E. C. (1983). Televizyon. İstanbul: Varlık Yayınları.
Tatar, O. (2016). Sokaklarda Reklam Avı: Kültür Karıştırması Reklam Diyor ki 1 s: 273-300.
Tekinalp Ş. (2003). Camera Obscura’dan Synopticon’a Radyo ve Televizyon, İstanbul: Der yayınları
Tokgöz, O. (1972). Türkiye ve Ortadoğu Ülkelerinde Radyo-Televizyon Sistemleri. Ankara: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları.
Wikipedia (2016). List of Radio Stations in Turkey., 2 Kasım 2016 tarihinde http://bit.ly/2ffS9u6 adresinden erişildi. Yayla, A. (2005). Özal, Özal reformları ve liberalizm. Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce: Liberalizm (7): 584-589.