Günümüzde yasama, yargı ve yürütmeden sonra dördüncü güç olarak medya görülmektedir. Haberleri veriş şekliyle, konuları ele alış biçimiyle, gündemi belirleme gücüyle medya hep tartışılmıştır. Ülkemizin demokrasi tarihine bakıldığında, medya; olayları, durumları abartmada sayısız örnekler vermiştir. Herhangi bir vasfı olmayan köşe yorumcularıyla kamuoyunu oluşturma, yönlendirme çabası içindedir. Ayrıca liberal kapitalist düzende medya büyük holdinglerin yatırım aracına dönüşmüştür. Bugün Türk medyasına baktığımızda Türkiye’nin en önemli holdingleri, Türkiye’nin en önemli gazetelerine, televizyonlarına sahiptir. Bu sahipliklerini her geçen gün pekiştirmektedir. Birçok sektöre yatırım yapan, devlet ihalelerine giren bu holdingler haliyle belli siyasal gruplarla çıkar ilişkisine girmesi kaçınılmazdır. İktidarlarla yakın ilişki içine girmesi veya başka güçlerin iktidara gelmesinde daha büyük çıkar sağlayacak olması dolaylı veya direkt olarak siyasi aktörlere destek olması her zaman tartışılmaktadır. Bu tartışmalar medyanın gücüne güç katmaktadır. Bu çalışmayla 2015 Genel Seçimleri öncesi dört farklı bakış açısına sahip Hürriyet, Cumhuriyet, Ortadoğu ve Yeni Şafak gazetelerinin, mecliste temsil edilen dört farklı siyasi partiye (CHP, MHP, AKP ve HDP) yaklaşımının fotoğrafı çekilmeye çalışılmıştır.

Today, media is seen as the fourth force after legislation, justice and executive. Media has always been argued with its presentation of news, its method to approach to topics and its power to determine the agenda. Looking to our democracy history, medya has given countless example in exaggerating the situations. It tries to render and direct the public opinion. Moreover, in liberal capitalist system, media has transformed into investment tool of big holdings. Today, looking to Turkish media, it is seen that the most important holdings of Turkey have the most important newspapers and televisions. They reinforce their ownership day by day. These holdings, which invest on several sectors and bid in a state tender, be in a relationship based on interests with some political groups unavoidably. It’s being in a close relationship with authorities or it’s getting more benefit from another authority’s coming to power and it’s supporting political actors directly or indirectly has always been argued. These arguments strengthen the media. Via this work, before general elections of 2015, it is aimed to take a picture of the approach of Hürriyet, Cumhuriyet, Ortadoğu and Yenişafak, which are four newspapers of four different political aspect to the four different political parties which are represented in national assembly.