Karabük İlindeki Rekreasyon Alanlarının Coğrafi Dağılışı

Karabük ili doğal kaynakları, jeomorfolojik yapısı, Yenice Ormanları, Unesco Mirası Kenti Safranbolu ilçesi, tarihi kalıntıları, müzeleri, alışveriş merkezleri, kafe ve restoranları han ve hamamları ile rekreasyon etkinliklerinin gerçekleştirilmesi için gerekli potansiyele sahip illerden biridir. Bu çalışmada, coğrafya ilminin dağılış ilkesi kapsamında Karabük ilindeki açık ve kapalı rekreasyon alanlarının coğrafi dağılımı ilçeler düzeyinde ele alınmıştır. Detaylı bir şekilde açıklanabilmesi amacı ile alan saha araştırması tarama modeli baz alınarak hazırlanmıştır. İlçelerin mülki sınırları içerisindeki rekreasyon alanlarının lokasyonları, uzaktan algılama ve CBS (Coğrafi Bilgi Sistemleri) programları kullanılarak haritalar üzerine işaretlenmiştir. Yapılan arazi çalışmalarında rekreasyon alanlarınında bazı sorunlar saptanmış ve bunlara yönelik öneriler geliştirilmiştir. İlçelerdeki rekreasyon alanlarının kitle iletişim araçları, akademik yayınlar vb. çalışmalar ile tanıtılması gerekmektedir. Rekreasyon potansiyeli yüksek olan Yenice Ormanları’nın doğal dokusu tahrip edilmeden, konaklama merkezleri inşa edilmelidir. Karabük ilinin önemli rekreasyon alanı, Keltepe Kayak Merkezinde günübirlik ihtiyaçlar haricinde, konaklama hizmeti verebilecek bir tesis bulunmamaktadır. Bu sahaya inşa edilecek oteller ile rekreasyon alanının gelişmesine ivme kazandıracaktır. Ayrıca ilçelerdeki rekreasyon alanlarının istatistik verilerinin düzenli bir şekilde tutulması ileriye dönük planlamalara katkı sağlayacaktır.

Anahtar Kelimeler:

Coğrafya, Dağılış, Karabük, Rekreasyon Alanları

PDF

___

Aslan Z, (1993). Sanayileşme ve Kentleşmenin Doğada Rekreasyon Faaliyetlerine Duyulan Gereksinimi Arttırıcı Etkisi. Ekoloji Çevre Dergisi, (8): 22-24.
Aslanboğa, İ. ve Gül, A. (1999). Kemalpaşa Ormanlarının Rekreasyonel Değeri, Kemalpaşa Sempozyumu 3-5 Haziran. İzmir
Atken, M. (2003). Isparta İlindeki Bazı Rekreasyon Alanlarının Mevcut Potansiyellerinin Belirlenmesi, Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, A(2): 115-132 Chhetri, P., ve Arrowsmith, C. (2008). GIS-based modelling of recreational potential of nature-based tourist destinations. Tourism Geographies, 10(2), 233-257.
Clawson, M., ve Knetsch, J. L. (1971). Economic of Outdoor Recreation. Baltimore: John Hopkins Press.
Çelikbaş, E. (2019). “Hadrianoupolis Kilise C Yapısı’nda Ele Geçen İki Adet Yün Tarağı Üzerine Değerlendirme”, TÜBA-KED, (20), 73-82.
Çelikbaş, E., Keleş, V. ve Ergürer, E., (2017). “Hadrianoupolis 2016 Yılı Çalışmaları”, 39.Kazı Sonuçları Toplantısı, Cilt:3, Ankara, 645-654. Çevirgen, A. (1996).
Termal kür merkezlerinin rekreatif amaçlı gelişimi ve örnek bir uygulama (Bastırılmamış Yüksek lisans tezi), Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Diker, O., Deniz, T., ve Çetinkaya, A. (2016). Jeoturizm Kapsamında Safranbolu’da Coğrafi Kaynakların Değerlendirilmesi ve Safranbolu Jeoturizm Potansiyelinin Belirlenmesi. Karabük Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(2), 334-348. 6 Mayıs 2020 tarihinde https://dergipark.org.tr/tr/pub/johut adresinden erişildi. Gökoğlu, A. (1952).
Paphlagonia (Paflagonya): gayri menkul eski eserleri ve arkeolojisi. Doğrusöz Matbaası. Gül, T. (2014). Rekreasyon Olgusuna Genel Yaklaşım. Rekreasyona Giriş içinde, 2-69. Hacıoğlu, N., Gökdeniz, A., ve Dinç, Y. (2009). Boş zaman ve rekreasyon yönetimi:(örnek animasyon uygulamaları). Detay yayınları. Hazar, A. (2003).
Rekreasyon ve animasyon: rekreasyon ve animasyon teorisi, animasyon hizmetlerinin yönetimi, geleneksel kültür canlandırması, uygulamalı animasyon etkinlikleri. Detay Yayıncılık. Janiskee, R. L. ve Mitchell, L. S. (1989). Applied recreation geography. In Applied geography: Issues, questions, and concerns (pp. 151-163). Springer, Dordrecht. Kalyoncu, H., ve Tunçözgür, Ü. (2012). Mübadele ve Safranbolu. Karabük Valiliği Yayınları. Karabük Esnaf Odası (2020).
Karabük Valiliği (2020). 3 Haziran 2020 tarihinde http://www.karabuk.gov.tr/ adresinden erişildi.
Keleş, V., Çelikbaş, E., Yılmaz, A., (2011). “Hadrianoupolis 2010 Yılı Çalışmaları (İlk Sezon)”, 33.Kazı Sonuçları Toplantısı, Cilt:1, Ankara, 39-53.
Keleş, V., Çelikbaş, E. ve Yılmaz, A., (2014). “Paphlagonia Hadrianoupolis’i”, Anadolu’nun Zirvesinde Türk Arkeolojisinin 40 Yılı, Edi.: H.Kasapoğlu-M.A.Yılmaz, Ankara, 271-290.
Keleş, V., Kılavuz, B.N., Çelikbaş, E. ve Yılmaz, A., (2015). “Hadrianoupolis 2013 Yılı Çalışmaları”, 36.Kazı Sonuçları Toplantısı, Cilt:3, Ankara, 661-670.
Keleş. V. – Çelikbaş, E. (2019). “Hadrianoupolis Nekropolleri ve Mezar Tipleri”, Aizanoi IV: Anadolu’da Hellenistik ve Roma Dönemlerinde Ölü Gömme Adetleri, Edi. E. Özer,Ankara: Bilgin Kültür ve Sanat Yayınları, 187-212. Kılavuz, B. N., & ÇELİKBAŞ, E. (2013). Paphlagonia Hadrianoupolis’i/Paphlagonian Hadrianoupolis. Journal of History Culture and Art Research, 2(3), 159-214. Kılbaş, Ş. (2001). Rekreasyon–Boş Zamanı Değerlendirme. Adana: Anaca Yayınları
Lew, A. (1987) A framework of Tourist Attraction Research, Annual of Tourism Research, 14, pp. 553– 575.
Martin, W.H. ve Mason, S. (2003). Leisure in Three Middle Eastern Countries. World Leisure Journal, 45 (1), 35-44. 11 Ocak 2020 tarihinde https://www.tandfonline.com/ adresinden erişildi.
McMurray, K. C. (1930). The use of land for recreation. Annals of Association of the American Geographers 20(1), 7–20. Özçağlar, A. (2015). Yönetsel Coğrafya. Ankara: Nika Yayınevi. Özgüç, N. (2015). Turizm coğrafyası. İstanbul: Çantay Kitabevi. 8.Baskı Özdemir, Ü. (2011).
Safranbolu'nun Kültürel Miras Kaynakları ve Korunması. Eastern Geographical Review, 16(26). 4 Aralık 2019 tarihinde https://web.b.ebscohost.com/ adresinden erişildi.