Gelişimsel Oyun Terapisinin Okul Öncesi Dönemdeki Çocukların Dil ve Sosyal Gelişim Düzeylerine Etkisinin İncelenmesi

Bu çalışmanın amacı, Gelişimsel Oyun Terapisinin okul öncesi dönemde dil ve sosyal gelişim problemi olan çocuklar üzerindeki etkisinin ebeveyn ve öğretmen değerlendirmeleri de dahil edilerek incelemektir. Araştırmanın çalışma grubu, 2017-2018 eğitim öğretim yılında İstanbul ili, Kağıthane ilçesinde bulunan Özel Gülcem Anaokulunda öğrenimine devam eden 3-6 yaş grubundan dil ve sosyal gelişim yetersizliği olan toplamda 15 çocuktan oluşmuştur. Çalışma, deney- kontrol gruplu ön test son test ölçümlerinin yapıldığı tam bir deneysel çalışma olmakla birlikte, deney grubundaki 8 çocuğa haftada bir kez, her biri 40 dakika süren, 12 seanstan oluşan Gelişimsel Oyun Terapisi uygulanmıştır. Araştırma verileri Ankara Gelişim Tarama Envanteri (AGTE) ve Sosyal Yetkinlik ve Davranış Değerlendirme-30 (SCBE-30) ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Araştırma bulguları neticesinde elde edilen sonuçlar incelendiğinde deney grubundaki dil ve sosyal gelişim düzeyleri zayıf olan okul öncesi dönem çocuklarına uygulanan gelişimsel oyun terapisi sonrasında ebeveynden ve öğretmenden alınan değerlendirmeler de dahil edilerek var olan dil ve sosyal gelişim problemlerinin büyük oranda ortadan kalktığını, kontrol grubundaki öğrencilerde ise herhangi bir değişim olmadığını belirtmektedir. Sonuç olarak gelişimsel oyun terapisinin, okul öncesi dönem çocuğunun dil ve sosyal gelişiminde anlamlı bir etkisi olduğu saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Oyun Terapisi, Gelişimsel Oyun Terapisi, Dil Gelişimi

PDF

___

KAYNAKÇAAltun, K. (2017). Gelişimsel Oyun Terapisinin Çocuk Evlerinde Kalmakta Olan 4-8 Yaş Grubu Çocukların TravmaSonrası Duygusal Streslerine Olan Etkileri, Yüksek Lisans Tezi. Üsküdar Üniversitesi Sosyal BilimlerEnstitüsü, İstanbul.Association For Play Therapy. (2012). Paper on Touch Clinical, Professional & Ethical Issues.Association For Play Therapy. (2018). 2018 tarihinde adresinden alındı;http://www.a4pt.org/ps.playtherapy.cfm?ID=1158Binbaşıoğlu, C. (1992). Eğitim Psikolojisi. Sekizinci Baskı. Ankara.Brody, V. (1997). The Dialogue Of Touch: Developmental Play Therapy. London: JasonBouillion, K. (1974). The comparative efficacy of nondirective group play therapy with preschool, speech or languagedelayed children. Doctoral dissertation, Texas Tech University, Dissertation Abstracts International, 35,495.Çağdaş, A., Seçer, Z. (2005). Çocuk ve Ergende Sosyal ve Ahlaki Gelişim. (Ed.: Ramazan ARI) Yayın No:1 Konya:S. Ü M.E.F. Yaşatma ve Geliştirme Vakfı Yayınları.Çelik, M. (2017). Deneyimsel Oyun Terapisinin Çocuk Evlerinde Kalmakta Olan 3-10 Yaş Grubu Çocukların ÇocuklukÇağı Travma Sonrası Duygusal Stres Düzeyine Etkisinin İncelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Üsküdar ÜniversitesiSosyal Bilimler Enstitüsü Klinik Psikoloji Anabilim Dalı, İstanbul.Erkan, F. (1990). Kriminolojide Çocuğun Psiko-sosyal Gelişimi Açısından Dokunmanın Önemi. İstanbul ÜniversitesiHukuk Fakültesi Mecmuası, 145-151.Erşan, Ş. (2006). Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden altı yaş grubundaki çocukların oyun ve çalışma (iş) ile ilgilialgılarının incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü,Ankara.Field, T. (2010). Touch for socioemotional and physical well-being: A review. Developmental Review, 367-383.Pehlivan, H. (2005). Oyun ve Öğrenme. Anı Yayıncılık, Ankara.Perry, B., & Szalavitz, M. (2012). Köpek Gibi Büyütülmüş Çocuk. İstanbul: Okyanus YayınlarıKandır, A. (2003). Çocuğum Büyüyor. Morpa Kültür Yayınları. İstanbul.Kırış, B.F. (2016). Gelişimsel Oyun Terapisinin Çocuk Evlerinde Kalmakta Olan 6-12 Yaş Grubu Çocukların Davranış Problemlerine Etkileri, Yüksek Lisans Tezi. Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.Knıght, B. A., HUGHIES, D. (1995). Preschool Children In The Social Development, Australian- Journal- Of- Early- Childhood. 20,2Owen, P. M., & Gillentine, J. (2010). Please Touch The Children: Appropriate Touch in The Primary Classroom. Early Child Development and Care, 181(6), 857-868.Öğretir, A.D. (2008). Oyun ve oyun terapisi. Gazi Üniversitesi Endüstriyel Sanatlar Eğitim Fakültesi Dergisi. 22, 94-100Unutkan, Ö. P. (1998). 5-6 Yaş Grubu Aile Katılımlı Sosyalleşme Programı Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.Senemoğlu, N. (2006). Okul Öncesi Eğitimde Dilin Önemihttp://www.epo.hacettepe.edu.tr/eleman/nuray_hoca/makaleler/di_onem.htmSezici E. (2013). Okul Öncesi Çocuklarda Oyun Terapisinin Sosyal Yetkinlik ve Davranış Yönetimine Etkisi, İstanbul, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Çocuk sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliği Anabilim Dalı, Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi.Schwartzenberger, K. (2004). Developmental Play Therapy. Aralık, 2018 tarihindehttp://www.playtherapyseminars.com/Articles/Details/10000 adresinden alındıYavuzer H. (2016). Çocuk Psikolojisi, 39. Baskı. Remzi Kitabevi A.Ş.: 227. İstanbul.Gander, M.J, Gardiner, H.W. (2001). Çocuk ve Ergen Gelişimi. Çev. Ali Dönmez, Nermin Çelen, Bekir Onur. İmge Kitabevi. Dördüncü Baskı Ankara.Gülay, H. (2009). Okul Öncesi Dönemde Akran İlişkileri, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 12, Sayı 22, 82-93