Kentlerde Covid-19’la Mücadelede Dezavantajlı Gruplara Yönelik Sosyal Belediyecilik: Tr 32 Bölge İncelemesi

Toplumsal hayatta eşit şartlara ve fırsatlara sahip olmayan bu sebeple de dezavantajlı grup olarak bilinen çocuk, genç, kadın, engelli, yaşlı, yoksul, kimsesiz ve işsizler, etnik kimlik, cinsiyet, göçmenlik vb. nedenlerle toplumdan dışlanmış kesimlerin sosyal sorunlarını çözümlemeye yönelik hizmetler olarak da ifade edilen sosyal belediyecilik hizmetleri, halka en yakın birim olan belediyeler tarafından özellikle 5393 sayılı kanunun kabul edilmesiyle daha bir hassasiyetle yerine getirilmeye başlanmıştır. Sosyal belediyecilik, kentlerde zor şartlarda yaşamlarını sürdürmeye çalışan bütün dezavantajlı kesimlerin günlük ve zorunlu ihtiyaçlarının karşılanmasına yönelik hizmetleri kapsayan belediyecilik anlayışını ifade etmektedir. Dünya’daki Covid-19 pandemisiyle mücadele sürecinde özellikle dezavantajlı gruplar için yapılan sosyal belediyecilik faaliyetleri daha fazla önem kazanmıştır. Çünkü bu salgın sürecinden en fazla etkilenen kesim yine dezavantajlı gruplar olmuştur. Çalışmada sosyal belediyecilik faaliyetleri; dezavantajlı gruplara yönelik olarak yapılan sosyal hizmetler ve yardımlar olarak sınırlandırılmıştır. İncelenen büyükşehir belediyelerinin sosyal belediyecilikle ilgili faaliyetleri belediyelerin sosyal belediyecilikle ilgilenen birimler çerçevesinde değerlendirilmiştir. Bu durumda dezavantajlı gruplar açısından sosyal belediyecilik faaliyetlerinin incelenmesi çalışmanın konusunu oluşturmaktadır. Çalışmanın amacı, 2014’de yürürlüğe giren 6360 sayılı kanunla büyükşehir statüsüne kavuşmuş olan TR 32 bölgesinin (Aydın, Muğla ve Denizli) büyükşehir belediyelerinin Covid-19’la mücadelede dezavantajlı kesimlere yaptığı sosyal belediyecilik faaliyetlerini son dönemdeki stratejik plan ve faaliyet raporları çerçevesinde doküman analizi yöntemiyle incelenmektir. Covid-19’la mücadele sürecinde sosyal belediyecilik kapsamında dezavantajlı kesimlerin ihtiyaçlarını gözeten, hizmet memnuniyetini üst düzeye çıkarmak için çabalayan büyükşehir belediyeleri olduğu tespit edilmiştir.

Social Municipality For Disadvantaged Groups In Fighting Covid-19 In Cities: Tr 32 Region Review

Children, young, women, disabled, elderly, poor, homeless, unemployed, ethnic identity, gender, immigration, etc., who don’t have equal conditions and opportunities in social life, are known as disadvantaged groups. Social municipality services, which are expressed as services for social problems of those who are excluded from society due to reasons, have started to be carried out sensitively by municipalities, which are closest units to public, especially adoption of law 5393. Social municipality refers to the understanding of municipality that includes meeting the daily and compulsory needs of all disadvantaged segments who try to survive in difficult conditions in cities. Covid-19 in world social municipality activities especially for they have gained more importance. Social municipality activities, ıt’s limited to social services and aids for “disadvantaged groups”. Social municipality activities of metropolitan municipalities were evaluated within framework of social municipality units of municipalities. Examining social municipality activities in terms of they constitutes subject of study. This study’s aim is to evaluate the social municipality activities of the metropolitan municipalities of the TR 32 region (Aydın, Muğla and Denizli), which gained the metropolitan status after 2012, to the disadvantaged in the fight against Covid-19, with the document analysis method within the framework of the recent strategic plan and activity reports. Within scope of social municipality, they take care of needs of they and strive to maximize service satisfaction.

___

  • Akkaya Y.A. ve D. Özkaplan (2019). Sosyal Belediyecilik Yaklaşımında Dezavantajlı Grupların Yeri: Van Büyükşehir Belediyesi Örneği, Kurular Ş. ve G. Yıldız (Ed.), Kamu Politikalarına ‘Sosyal Bakış’ ‘Farklı Disiplinler, Ortak Anlayış, Gazi Kitabevi, Ankara, 2019: 91-128.
  • Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi Madde 14, ww.echr.coe.int, Madde 14, https://www.echr.coe.int/Documents/Convention_TUR.pdf (Erişim Tarihi:22 Nisan 2022).
  • Aydın Büyükşehir Belediyesi 2020-2024 Stratejik Planı. https://aydin.bel.tr/Content/files/StratejikPlanlar/2020-2024_stratejik_plan.pdf (Erişim Tarihi: 2 Ekim 2021) .
  • Aydın Büyükşehir Belediyesi, 2020 Faaliyet Raporu, https://aydin.bel.tr/Content/files/Faaliyet_Raporlari/2020_faaliyet_raporu.pdf (Erişim Tarihi: 2 Ekim 2021).
  • Denizli Büyükşehir Belediyesi,2020-2024 Stratejik Planı, stratejik_plan_2020-2024.pdf (denizli.bel.tr) (Erişim Tarihi: 2 Ekim 2021).
  • Denizli Büyükşehir Belediyesi, 2020 Faaliyet Raporu, https://www2.denizli.bel.tr/userfiles/file/2020_Faaliyet_Raporu.pdf (Erişim Tarihi: 2 Ekim 2021) .
  • Doğaner Gönel, F. (2010). Kalkınma Ekonomisi, Efil Yayınevi, Ankara.
  • Es, M. (2007). Kent Üzerine Düşünceler, Yerel Siyaset Dergisi, Okutan Yayıncılık, İstanbul.
  • Etiler N. (2020) Yerel Yönetimler ve Salgınla Mücadele, Türk Tabipler Birliği, Covid-19 Pandemisi Altıncı Ay Değerlendirme Raporu, 67-73.
  • Kandemir A., Semiz H., Çarıkçı B. (2018). Tübitak TÜSSİDE, Stratejik Yönetim, PESTLE ve SWOT Analizi, http://strateji.gantep.edu.tr/upload/files(Erişim Tarihi: 2 Ekim 2021) .
  • Kıral B. (2020). Nitel Bir Veri Analizi Yöntemi Olarak Doküman Analizi, Siirt Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,15, 170-189.
  • Koçak, O. ve Kavi, E. (2015). Sosyal Politika Aktörü Olarak Sosyal Girişimci Belediyecilik. Hak İş Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi, 3(6), 26–49. https:// /hakisderg/issue/7580/99509 (Erişim tarihi: 07.09.2021)
  • Muğla Büyükşehir Belediyesi, 2020-2024 Stratejik Planı, Muğla Büyükşehir Belediyesi 2020-2024 Stratejik Planı (Mugla.Bel.Tr), 2020_2024 STRATEJİK PLAN yeni_.pdf, (Erişim tarihi:2 Ekim 2021).
  • Muğla Büyükşehir Belediyesi, 2020 Faaliyet Raporu, MBB 2020 Faaliyet Raporu 20.04.2021.pdf, 2020_faaliyet raporu_pdf (Erişim tarihi:2 Ekim 2021) .
  • Öztürk Başol R. (2019). Türkiye ve AB Ülkelerinde Yaşlı Nüfusun Görünümü, KOSBED, 37, 35 – 46.
  • Sallan Gül, S. (2018). Sosyal Politika ve Kentsel Sosyal Hizmetler, içinde Kent, Yönetim ve Kültür: Kent Yaşamında İnsan, LAP LAMBERT Academic Publishing.
  • Toprak Z. (2016). Kent Yönetimi ve Politikası, Siyasal Kitabevi, Ankara.
  • TC Adalet Bakanlığı, İnsan Hakları Dairesi Başkanlığı, İnsan Hakları Eylem Planı. https://inhak.adalet.gov.tr/, (Erişim tarihi: 23 Nisan 2022).
  • Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK), İstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırması, 2005, http://tuikapp.tuik.gov.tr/DIESS/SiniflamaSurumDetayAction.do?surumI d=164&turId=7/ (Erişim tarihi: 6 Kasım 2021).
  • Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK), Hanehalkı İş gücü Araştırması 2018, 2019, https://www.tuik.gov.tr/ (Erişim tarihi: 6 Kasım 2021).
  • Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK), İş gücü İstatistikleri, 2020, https://www.tuik.gov.tr/ (Erişim tarihi: 6 Kasım 2021).
  • Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK), Bölgesel İstatistikleri, 2020, https://www.tuik.gov.tr/ (Erişim tarihi: 6 Kasım 2021).
  • 5393 Sayılı Belediye Kanunu, https://www.mevzuat.gov.tr, Erişim tarihi: 6 Kasım 2021).