Üretim Yönetimi Sürecinde Personele Sağlanan Koçluk İle Öz Liderlik Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi
Koçluk ve liderlik, işletme yönetiminde giderek önemi artan ve uygulamada daha fazla ön plana çıkan iki kavramdır. Öte yandan bu kavramların üretim sektöründe yeterince incelenmediği, güncel uygulamalarda yeterince yer bulmadığı da görülmektedir. Bu nedenle bu araştırmada, üretim yönetimi sürecinde personele sağlanan koçluk ile gelişen liderlik düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklemini 2017 yılının ilk döneminde Kocaeli ili sınırları içerisindeki çeşitli otomotiv yan sanayi ürünleri üreten işletmelerde çalışan toplam 403 otomotiv sektörü personeli oluşturmaktadır. Araştırma sonuçlarına göre genel olarak otomotiv sektöründe çalışan personelin koçluk ve öz liderlik düzeyleri ortalama düzeydedir. Bunun yanında koçluk ve öz liderlik düzeyleri personelin demografik özelliklerine göre istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık göstermemektedir (p>0,05). Yine korelasyon analizi sonuçlarına göre örneklem çerçevesinde koçluk ile öz liderlik boyutları arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulunmamıştır (p>0,05).
Evaluation of Relationship Between Coaching Provided to Personnel and Leadership Levels in Production Sector
Coaching and leadership are two concepts increasing their importance and become important in business management. On the other hand, it is seen that these concepts have not been examined sufficiently and placed within contemporary applications in production sector. For this reason, it was aimed in this research to evaluate relationship between coaching provided to personnel and developed leadership levels. In this respect, total 403 automotive personnel working in different automotive sub-industry producing firms within Kocaeli City borders during first period of 2016 were subjected to survey. According to results of the study, coaching and leadership levels of personnel working at automotive sector were at moderate level in general. In addition, coaching and self-leadership levels did not showed statistically significant differences based on demographic properties (p>0,05). Similarly, according to correlation analysis, there was not a statistically significant correlation between coaching and self-leadership factors within the sample (p>0,05).
___
- Bakan, İ. ve Büyükbeşe, T. (2010). “Liderlik “Türleri” Ve “Güç Kaynakları”na İlişkin Mevcut-Gelecek Durum Karşılaştırması: Eğitim Kurumu Yöneticilerinin Algılarına Dayalı Bir Alan Araştırması”. KMÜ Sosyal ve Ekonomı̇k Araştırmalar Dergı̇si, 12(19), 73-84.
- Colombelli, A. ve Quatraro, F. (2018). “New firm formation and regional knowledge production modes: Italian evidence”. Research Policy, 47(1), 139-157.
- Çayır, A. ve Faydalı, S. (2017). “Birebir rehberlik modeli denemesi; rehber hemşire görüşleri”. Journal of Human Sciences, 14(1), 281-293.
- Doğan, S. ve Demiral, Ö. (2007). “İşletmelerde Personel Güçlendirme Kültürünün Yaratılmasıyla Müşteri Memnuniyetinin Sağlanması”. Selçuk Üniversitesi Karaman İ.İ.B.F. Dergisi, 12(9), 282-303.
- Eren, M. Ş. ve Akyüz, B. (2014). “Koçluk Faaliyetlerinin İşgörenlerin İçsel Motivasyonu Ve Yöneticiye Duyulan Güven Üzerindeki Etkileri”. AİBÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(1), 167-182.
- Esen, E. (2006). “Koçluk: Yöneticiler İçin Özel Bir Danışmanlık Modeli”. AİBÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 39(2), 117-134.
- Flückiger, M. ve Ludwig, M. (2018). “Geography, human capital and urbanization: A regional analysis”. Economics Letters, 168(1), 10-14.
- Gökbulut, B. ve Çoklar, A. N. (2017). “Bilişim Teknolojileri Rehber Öğretmenlerinin Teknoloji Koçluk Düzeyleri”. TÜBAV Bilim, 10(1), 126-138.
- Kaya, H. İ. ve Demir, Ö. (2014). “Öğretmen Adaylarının Öğretmen Yeterlilikleri Hakkındaki Görüşlerinin Bilişsel Koçluk Yaklaşımı Bağlamında İncelenmesi”. Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 4(2), 67-92.
- Konan, N. ve Atik, S. (2015). “Kendi Kendine (Öz) Liderlik Ölçeğinin Eğitim Örgütleri İçin Türkçeye Uyarlanması, Geçerlilik ve Güvenilirlik Çalışması”. E-International Journal of Educatrional Research, 6(3), 101-115.
- Köksal, O. (2011). “Bir Kültürel Liderlik Paradoksu: Paternalizm”. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(15), 101-122.
- Lee, K. H., Mauer, D. C. ve Xu, E. Q. (2018). “Human capital relatedness and mergers and acquisitions”. Journal of Financial Economics, 129(1), 111-135.
- Neves, P.C. ve Sequeira, T. N. (2018). “Spillovers in the production of knowledge: A meta-regression analysis”. Research Policy, 47(4), 750-767.
- Oygür, I. (2018). “The machineries of user knowledge production”. Design Studies, 54(1), 23-49.
- Rossi, F., Rosli, A. ve Yip, N. (2917). “Academic engagement as knowledge co-production and implications for impact: Evidence from Knowledge Transfer Partnerships”. Journal of Business Research, 80(1), 1-9.
- Sezer, H. ve Şahin, H. (2015). “Koçluk: Tıp Ve Sağlık Bı̇lı̇mlerı̇”. Tıp Eğitimi Dünyası, 42, 33-42.
- Tabak, A., Sığrı, Ü. ve Türköz, T. (2013). “Öz Liderlik Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanması Çalışması”. Bilig, 67, 213-246.
- Telli, E., Ünsar, A. S. ve Oğuzhan, A. (2012). “Liderlik Davranış Tarzlarının Çalışanların Örgütsel Tükenmişlik ve İşten Ayrılma Eğilimleri Üzerine Etkisi: Konuyla İlgili Bir Uygulama”. Electronic Journal of Vocational Colleges, Aralık 2012, 135-150.
- Ünsar S, Ünsar S. (2008). “Hemşirelerin performanslarını geliştirmeye yönelik bir koçluk model önerisi”. Bilim, Eğitim ve Düşünce Dergisi,8(1):1- 6.
- Yılmaz, H. ve Karahan, A. (2010). “Liderlik Davranışı, Örgütsel Yaratıcılık ve İşgören Performansı Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi: Uşak’ta Bir Araştırma”. Yönetim ve Ekonomi, 17(2), 145-158.