Türkiye’deki Hava Aracı Bakım Kuruluşlarındaki Disiplin Sistemlerinin Mevcut Özelliklerinin ve Olumlu Adalet Kültürüne Muhtemel Yansımalarının Araştırılması1

Bu çalışmada, Türkiye'deki hava aracı bakım örgütlerinde gözlemlenen mevcut disiplin uygulamalarının olumlu emniyet kültürüne nasıl bir etkisi olduğunun ortaya çıkarılması amaçlanmıştır. Araştırma süresince, yazında tespit edilen "emniyet kültürüne disiplin kurallarının etkisi" sorunsalının gerçek dünyada nasıl karşılık bulduğu incelenmiştir. Araştırmada yarı yapılandırılmış görüşmeler ile veri toplanarak hava aracı bakım örgütlerinde mevcut disiplin sistemlerinin nasıl uygulandığı keşfedilmiştir. Katılımcıların öyküleri, düşünceleri, anahtar kavram olarak belirtilen "emniyet kültürü" bağlamında anlamlandırılmıştır. Araştırmanın sonucunda, yazında belirlenen sorunsal gerçek dünyada keşfedilmiş ve bu sorun emniyet kültürünün bir alt kültürü olan "adalet kültürü" bağlamında tanımlanmıştır. Tanımlanan sorun kapsamında, disiplin kurallarının varlık sebepleri, disiplin sistemlerinin işleyiş biçimi ve uygulamalarda izlenen tüm süreçler incelenmiş, disiplin cezalarında dikkate alınan hususlar ortaya çıkarılmış ve adalet kültürü bağlamında eleştirilmiştir. Çalışmanın, olumlu emniyet kültürünü geliştirmek ihtiyacı duyan örgütlerde disiplin sisteminin planlayıcı ve uygulayıcılarına yol göstermesi beklenmektedir

A Study on Current Features of Discipline Systems in Aircraft Maintenance Organizations in Turkey And Possible Effects of These Features on Just Culture

This paper aims to explore the effect of current disciplinary systems to positive safety culture in maintenance and overhaul organizations (MROs) of Turkey. It detects a problem in literature as “the effect of discipline rules to safety culture”, then ascertains what this problem corresponds to in the real world. During the research, semi-structured interviews were used in data collection where present situation of disciplinary systems of MROS is determined. Thereafter, the stories and ideas of participants- the safety, HR and quality managers- has been interpreted within the context of “safety culture” that is the key concept. In the end of the research, the problem detected in literature has been explored in the real world and identified within the context of “just culture” which is defined as a subculture of safety culture. Regarding the problem identified herewith, this study explores the reason for the presence of the discipline rules, the functioning of the disciplinary system scrutinizing all the processes involved in and finally the provisions considered when applying to penalties while criticizing them within the context of “just culture”. The paper eventually is expected to lead forth to planners and practitioners of disciplinary systems in organizations which are endeavoring to strengthen positive safety culture

___

  • Amalberti, R.; Vincent, C.; Auroy, Y. ve de Saint Maurice, G. (2006) “Violations And Migrations İn Health Care: A Framework For Understanding And Management”, Quality and Safety in Health Care, 15 (1), i66-i71.
  • Altunışık, R.; Coşkun, R.; Bayraktaroğlu, S.; Yıldırım, E. (2010). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri: SPSS Uygulamalı, Altıncı baskı, Sakarya Yayıncılık, Sakarya.
  • Aral, V. (2010). Hukuk ve Hukuk Bilimi Üzerine, Yedinci Baskı. İstanbul: Oniki Levha Yayıncılık.
  • Arvey, R. D. ve Ivancevich, J. M. (1980) “Punishment İn Organizations: A Review, Propositions, And Research Suggestions”, Academy of Management Review, 5(1), 123-132.
  • Aslan, M.Y. (2009) “İdari Yaptırımlar”, TBB Dergisi, 85 (1), 173-188.
  • Aygün, G. (2011). Kademe İlerlemesinin Durdurulması Cezası. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
  • Ball, G. A. (1991). Outcomes Of Punishment Incidents: The Role Of Subordinate Perceptions, Individual Differences, And Leader Behavior. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Pennsylvania State University, ABD.
  • Barach, P. ve Small, S. D. (2000) “Reporting And Preventing Medical Mishaps: Lessons From Non-Medical Near Miss Reporting Systems” Bmj, 320 (7237), 759-763.
  • Barth, S. (2002) “Pros And Cons Of Progressive Discipline” Lodging Hospitality, 58(4). Baş, T. ve Ardıç, K. (2003) “Verimlilik İçin İş Disiplini Ve Etkin Disiplin Sisteminin Kurulması”, Amme İdaresi Dergisi, C:36/3.
  • Battles, J. B.; Dixon, N. M.; Borotkanics, R. J.; Rabin‐Fastmen, B. ve Kaplan, H. S. (2006) “Sensemaking Of Patient Safety Risks And Hazards”, Health Services Research, 41(4p2), 1555-1575.
  • Bergh, M. (2011). Safety Climate: An evaluation of the safety climate at AkzoNobel Site Stenungsund, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Chalmers University of Technology, İsveç, Göteborg.
  • Beyea, S. C. (2004) “Creating A Just Safety Culture” AORN Journal, 79(2), 412-414. Bohne, P. ve Peruzzi, W. (2010) “A Just Culture Supports Patient Safety” Trustee, 63(4), 32-33.
  • Boncarosky, L.D. (1979) “Guidelines To Corrective Discipline” Personnel Journal, 58 (10), 698-702.
  • Bond, J. (2009) “Professional Ethics And Corporate Social Responsibility” Process safety and environmental protection, 87(3), 184-190.
  • Boysen, P. G. (2013) ”Just Culture: A Foundation For Balanced Accountability And Patient Safety”, The Ochsner Journal, 13 (3), 400-406.
  • CAA (2002). Safety Management Systems for Commercial Air Transport Operations, CAP 712, Civil Aviation Authority, Londra, İngiltere.
  • CAA (2006). Airside Safety Management, UK Commission 1, CAP 642. Civil Aviation Authority, Londra, İngiltere. CAA (2010). Guidance on the Conduct of Hazard Identification, Risk Assessment and theProduction of Safety Cases, UK Safety Regulation Group, CAP 760, Civil Aviation Authority, Londra, İngiltere.
  • Cooper, M. D. (2000) “Towards A Model Of Safety Culture”, Safety Science,36(2). Cox, S.; Jones, B. ve Collinson, D. (2006) “Trust Relations in High‐Reliability Organizations”, Risk Analysis, 26(5), 1123-1138.
  • Cromie, S., & Bott, F. (2016) “Just Culture’s “Line In The Sand” Is A Shifting One; An Empirical İnvestigation Of Culpability Determination”, Safety science, 86, 258- 272.
  • Dekker, S. (2007). Just Culture: Balancing Safety and Accountability, Ashgate Publishing Company, USA.
  • Dekker, S. (2009) “Just Culture: Who Gets To Draw The Line?”, Cognition, Technology & Work, 11(3).
  • Dekker, S. (2011) “The Criminalization Of Human Error In Aviation And Healthcare: A Review”, Safety Science, 49(2).
  • Dekker, S. W., & Breakey, H. (2016) “Just Culture:’Improving Safety By Achieving Substantive, Procedural And Restorative Justice”, Safety Science, 85, 187-193.
  • Denzin, N. K.; Lincoln, Y. S. ve Giardina, M. D. (2006) “Disciplining Qualitative Research 1”, International Journal of Qualitative Studies in Education, 19(6), 769-782.
  • Eurocontrol (2008a). Just culture guidance material for interfacing with the judicial system, Brüksel, Belçika.
  • Eurocontrol (2008b). Safety Culture in Air Traffic Management. A White Paper, Eurocontrol / FAA Action Plan 15: Safety. Brüksel, Belçika.
  • Eurocontrol (2012). Just Culture Policy. www.eurocontrol.int (Erişim tarihi: 10.06.2015)
  • FAA (2007). Introduction to safety management systems (SMS) for airport operators, U.S. Department of Transportation, Advisory Circular AC 150/5200-37. Federal Aviation Administration. Washington, D.C., USA.
  • FAA (2009). Airport Cooperative Research Program, Guidebook for Evaluating Airport Parking Strategies and Supporting Technologies, Transportation Research Board. Federal Aviation Administration. Washington, D.C., USA.
  • FAA (2010). Airports (ARP) Safety Management System. Federal Aviation Administration, Washington, D.C., USA.
  • Fogarty, G. J. (2004) “The Role Of Organizational And Individual Variables İn Aircraft Maintenance Performance”, International Journal of Applied Aviation Studies, 4(1), 73-90.
  • Frankel, A. S.; Leonard, M. W. ve Denham, C. R. (2006) “Fair And Just Culture, Team Behavior, And Leadership Engagement: The Tools To Achieve High Reliability”, Health services research, 41(4p2), 1690-1709.
  • GAIN (2003). Analytical methods and tools, guide to methods and tools for airline flight safety analysis, Second edition, June 2003. http://flightsafety.org/files/methods_tools_safety_analysis.pdf (Erişim tarihi: 01.06.2015)
  • GAIN (2004). A roadmap to a just culture: Enhancing the safety environment. GAIN Working Group-4.1st Ed., Sep 2004. http://www.skybrary.aero/bookshelf/books/233.pdf (Erişim tarihi: 01.06.2015)
  • Gerede, E. (2014) “A Qualitative Study on the Exploration of Challenges to the Implementation of Safety Management System in Aircraft Maintenance Organizations in Turkey”, Air Transport Research Society Conference’da sunulan bildiri. Bordeaux, Fransa.
  • Gerede, E. (2015). A Study Of Challenges To The Success Of The Safety Management System İn Aircraft Maintenance Organizations İn Turkey. Safety Science, 73, 106-116.
  • Geylan, R. vd (2013). Personel Disiplini. İnsan Kaynakları Yönetimi (Ed: R.Geylan), Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Yayınları, ss.106-126.
  • Ghobbar, A. A.; Boutahri, M. F. ve Curran, R. (2009) “A seven-factor procedural analysis of safety culture known measurement: A case study at KLM E&M”, 9th AIAA Aviation Technology, Integration, and Operations Conference (ATIO) and Aircraft Noise and Emissions Reduction Symposium’da sunulan bildiri. South Carolina, USA.
  • Glendon, A. I.; Clarke, S. ve McKenna, E. (2006). Human Safety and Risk Management, CRC Press, USA
  • Göktuna, F. (2012). Yurtdışındaki Türk Göçmenlerin Toplumsal İletişiminde Yörecilik Anlayışlarının Etkisi: Belçika’daki Emirdağlılar ve Posoflular Üzerinde Bir Araştırma, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
  • Graneheim, U. H. ve Lundman, B. (2004) “Qualitative Content Analysis İn Nursing Research: Concepts, Procedures And Measures To Achieve Trustworthiness”, Nurse Education Today, 24(2), 105-112.
  • Griffith, K. S. (2009) “Column: The Growth Of A Just Culture” Jt Comm Perspect Patient Saf, 9(12), 8-9.
  • Grizzle, D., Warren, M., & Seiden, S. (2016) “The FAA's Move to Performance-Based Oversight: Developments, Challenges, and Shifting Legal Landscapes”, The Air and Space Lawyer, 29(1), 1.
  • Grote, G. ve Künzler, C. (2000) ”Diagnosis of Safety Culture In Safety Management Audits”, Safety Science, 34(1), 131-150.
  • Guldenmund, F. W. (2000) “The Nature Of Safety Culture: A Review Of Theory And Research”, Safety Science, 34(1), 215-257.
  • Hale, A. (2000) “Culture’s confusions”, Safety Science, 34:1.
  • Halligan, M. ve Zecevic, A. (2011) “Safety Culture In Healthcare: A Review Of Concepts, Dimensions, Measures And Progress”, BMJ quality & safety, 20(4), 338-343.
  • Hobbs, A. ve Williamson, A. (2002a) “Human Factor Determinants Of Worker Safety And Work Quality Outcomes” Australian journal of psychology, 54(3).
  • Hobbs, A. ve Williamson, A. (2002b) “Skills, Rules and Knowledge in Aircraft Maintenance: Errors In Context” Ergonomics, 45(4).
  • Holtz, B. C. ve Harold, C. M. (2013) “Interpersonal Justice and Deviance The Moderating Effects of Interpersonal Justice Values and Justice Orientation”, Journal of Management, 39(2), 339-365.
  • HSE (2002) “Safety Culture: A review of the literature”, Health and Safety Laboratory, Human Factors Group, Health and Safety Executive, London.
  • Hudson, P. T.; Verschuur, W. L. G.; Parker, D.; Lawton, R. ve van der Graaf, G. (1998) “Bending the rules: Managing violation in the workplace. Ininvited keynote address, Society of Petroleum”, Engineers International Conference on Health, Safety and Environment in Oil and Gas Exploration’da sunulan bildiri, New Orleans, Louisiana, USA.
  • Hudson, P. (2007) “Implementing A Safety Culture İn A Major Multi-National”, Safety Science, 45(6).
  • ICAO (2009). International Civil Aviation Organization Safety Management Manual (Doc 9859-AN/460), İkinci Baskı, ICAO. Montreal, Canada.
  • ICAO (2013). International Civil Aviation Organization Safety Management Manual (Doc 9859-AN/474), Montreal, Canada.
  • ICAO (2014). ICAO’nun Stratejik Hedefleri: http://www.icao.int/abouticao/Pages/Strategic-Objectives.aspx (Erişim tarihi: 01.06.2015)
  • ICAO (2015). Safety Report -2014. ICAO. Montreal, Canada.
  • İslamoğlu, G. (2010). Kurumlarda İyilik De Var, Birinci Baskı, Nobel Yayın, Ankara.
  • JAA (2002). CAP 715: An Introduction to Aircraft Maintenance Engineering Human Factors (JAR-66). Joint Aviation Authority. Cologne, Germany.
  • Kaplan, H. S. (2003) “Benefiting From the" Gift of Failure". Journal of Legal Medicine, 24(1), 29-35.
  • Kara, D. A. (2012). Öğretmenlik Meslek Bilgisi Derslerinin Öğretmen Adaylarına Öğrenme ve Öğretme Sürecine İlişkin Yeterlikleri Kazandırması Yönünden Değerlendirilmesi, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
  • Kırmızıgül, H. (1998). Uygulama ve Teoride Disiplin Suç ve Cezaları Ve Denetim Yolları, Kazancı Yayınları, İstanbul.
  • Kuş, E. (2003). Nicel-Nitel Araştırma Teknikleri, Anı Yayıncılık, Ankara. Kvale, S. (2008). Doing Interviews, Sage, USA.
  • Livanelioğlu, Ö. A. (1997). Memur Disiplin Hukuku, US-A Yayıncılık, Ankara.
  • Marx D. (2009). Whack A Mole: The Price We Pay For Expecting Perfection, Plano, TX: By Your Side Studios, USA.
  • McCall, J. R., & Pruchnicki, S. (2017) “Just Culture: A Case Study Of Accountability Relationship Boundaries İnfluence On Safety in HIGH-Consequence Industries”, Safety Science, 94, 143-151.
  • McDonald, N.; Corrigan, S.; Daly, C. ve Cromie, S. (2000) “Safety Management Systems and Safety Culture in Aircraft Maintenance Organisations”, Safety Science, 34(1), 151-176.
  • Önen, V. (2017) “Havacılık Endüstrisinde Adil Kültür Üzerine Kavramsal Bir Çalışma”, Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 1 (5), 26-48.
  • Özdevecioğlu, M. ve Kaya, Y. (2005) “Cinsiyete Dayalı Olarak Yöneticilerin Disiplin Anlayışları Arasındaki Farklılıkları Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma”, İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme Dergisi, 34(1), 41-67.
  • Özen, H. (2014) ”Motivasyonel Dil Teorisi Işığında Okul Müdürlerinin Kullandığı Motivasyonel Dilin Öğretmenlerin Örgütsel Vatandaşlık Davranışlarına Olan Etkisi”, Turkish Studies International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 9(5), 1731-1746.
  • Özgener, Ş. (2004). İş Ahlakının Temelleri: Yönetsel Bir Yaklaşım, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
  • Özlem, D. (1990). Max Weber’de Bilim ve Sosyoloji. Ara Yayıncılık, İstanbul. Patton, M. Q. (1999) “Enhancing The Quality And Credibility Of Qualitative Analysis”, Health Services Research, 34(5 Pt 2), 1189.
  • Perrin, E.; Kirwan, B.; Statler, I. C. ve NLR, H. B. (2005). “Aviation System Safety Principles”, Safety Action Plan-15. FAA/Eurocontrol.
  • Reason, J. (1990). Human Error. Cambridge University Press, UK.
  • Reason, J. (1995) “Understanding Adverse Events: Human Factors”, Quality in Health Care, 4(2), 80-89.
  • Reason, J. ve Reason, J. (1997). Managing The Risks Of Organizational Accidents, Ashgate, Aldershot.
  • Reason, J. (1998) “Achieving A Safe Culture: Theory And Practice, Work & Stress, 12(3), 293-306.
  • Reason, J. (2005) “Safety İn The Operating Theatre–Part 2: Human Error And Organisational Failure”, Quality and Safety In Health Care, 14(1), 56-60.
  • Reiman, T. ve Oedewald, P. (2004) “Measuring Maintenance Culture And Maintenance Core Task With Culture Questionnaire: A Case Study İn The Power İndustry”, Safety Science, 42(9), 859-889.
  • Richter, A. ve Koch, C. (2004) “Integration, Differentiation And Ambiguity in Safety Cultures”, Safety Science, 42(8), 703-722.
  • Roughton, J. ve Mercurio, J. (2002). Developing An Effective Safety Culture: A Leadership Approach, Butterworth-Heinemann, . USA.
  • Ruitenberg, B. (2003) “How a nightshift became a nightmare in just 20 minutes”, Australian Aviation Psychology Symposium’da sunulan bildiri. Canberra, Australia.
  • Sackett, P.R. ve DeVore, C.J. (2009). İşyerinde Amaç Karşıtı Davranışlar. Endüstri, İş ve Örgüt Psikolojisi El Kitabı 1.Cilt – Personel Psikolojisi (Çev: N. Domaniç), Literatür Yayıncılık, İstanbul.
  • SHGM (2011). Sivil Havacılık Genel Müdürlüğü-SHGM 2011 Yılı Faaliyet Raporu.
  • http://web.shgm.gov.tr/doc5/2011fr.pdf (Erişim tarihi: 27.03.2015), Ankara.
  • SHGM (2012a). Sivil Havacılık Genel Müdürlüğü-SHGM 2012 Yılı Faaliyet Raporu. http://web.shgm.gov.tr/doc5/2012fr.pdf (Erişim tarihi: 27.03.2015), Ankara
  • SHGM (2012b). Hava Aracı Bakım Kuruluşlarında Emniyet Yönetim Sistemi Uygulamalarına Geçiş Sürecinin Analiz Edilmesi Çalıştayı. Anadolu Üniversitesi. Eskişehir.
  • SHGM (2012c). Sivil Havacılıkta Emniyet Yönetim Sistemi Yönetmeliği: SHY-SMS, Ankara.
  • SHGM (2012ç). Hava Aracı Bakım Eğitim Kuruluşları Yönetmeliği: SHY-147, Ankara.
  • SHGM (2013a). Onaylı Hava Aracı Bakım Kuruluşları Yönetmeliği: SHY-145, Ankara
  • SHGM (2013b). Onaylı Hava Aracı Bakım Kuruluşları. http://web.shgm.gov.tr/sektorel.php?page=bakimKuruluslari (Erişim tarihi: 10.06.2015), Ankara.
  • SHGM (2013c). Sivil Havacılık Emniyet Olaylarının Raporlanmasına Dair Talimat Rev1: SHT-OLAY, Ankara.
  • Şimşek, E. ve Aktaş, H. (2014) “Örgütsel sessizlik ile kişilik ve yaşam doyumu etkileşimi: Kamu Sektöründe Bir Araştırma”, Anadolu University Journal of Social Sciences, 14(2).
  • Smart, E. (2017). Ready, Set, Implement: A road map for SMS success. Journal of Airport Management, 11(1), 27-37.
  • Sumwalt, R. (2007) “Do you have a safety culture?”, AeroSafety World, 2(7), 37-38.
  • Süzek, S. (2011) “İş hukukunda disiplin cezaları. Çalışma ve Toplum, Ekonomi ve Hukuk Dergisi”, 1(28), 9-18.
  • Spencer, L.; Ritchie, J.; Lewis, L. ve Dillion, L. (2003) Quality İn Qualitative Evaluation: A Framework For Assessing Research Evidence, Government Chief Social Researcher’s Office, Crown Copyright, London.
  • Şavran, G. T. (2013). Sosyolojide Araştırma Yöntem ve Teknikleri. Nicel ve Nitel Araştırmalarda Kullanılan Araştırma Teknikleri (Ed: T. G. Şavran), Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Yayınları, Eskişehir.
  • Thaden, T. L. ve Hoppes, M. (2005) “Measuring A Just Culture In Healthcare Professionals: Initial Survey Results”, Safety Across High-Consequence Industries conference’da sunulan bildiri. Saint Louis: St. Louis University, USA.
  • Thaden, V. ve Gibbons (2008) “The Safety Culture Indicator Scale Measurement System (SCISMS)”, Aviation Flight Operations, Part 121. DOT/FAA/AR08/015. Washington: Department of Transportation, FAA Administration Office of Aviation Research and Development.
  • Tortop, N. (1994). Personel Yönetimi, İlk-San Matbaası, Ankara.
  • Tosun, Ü. (2002). Onurlu Disiplin, Beyaz Yayınları, İstanbul.
  • Trevino, L. K. (1992) “The social effects of punishment in organizations: A justice perspective”, Academy of Management Review, 17(4), 647-676.
  • Türnüklü, A. (2000) “Eğitimbilim Araştırmalarında Etkin Olarak Kullanılabilecek Nitel Bir Araştırma Tekniği: Görüşme”, Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 6(4), 543-559.
  • Ünlüer, S. (2010). Engelliler Entegre Yüksekokulu'ndaki Bilgi Ve İletişim Teknolojileri Entegrasyonu Sürecinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
  • Wheeler, H. N. (1976) ”Punishment Theory And Industrial Discipline”, Industrial Relations: A Journal of Economy and Society, 15(2), 235-243.
  • Wiegmann, D. A. ve Shappell, S. A. (2003). A Human Error Approach To Aviation Accident Analysis: The Human Factors Analysis And Classification System, Ashgate Pub Limited, USA.
  • Wrigstad, J., Bergström, J., & Gustafson, P. (2017) “One event, three investigations: The reproduction of a safety norm”, Safety science, 96, 75-83.
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, Seçkin Yayıncılık, Ankara.
İşletme Araştırmaları Dergisi-Cover
  • ISSN: 1309-0712
  • Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
  • Başlangıç: 2009
  • Yayıncı: Melih Topaloğlu
Sayıdaki Diğer Makaleler

Do Stock Prices React to Illegal Corporate Behaviors? The Turkish Case

SEFA TAKMAZ, Emel Mihriban KELEŞ

Finansal Sıkıntı ve Sahiplik Yapısı Arasındaki İlişki: Borsa İstanbul Üzerine Bir Araştırma

BİLGE LEYLİ ELİTAŞ, MESUT DOĞAN, MUSTAFA KEVSER

Tarihsel Süreçte İşletme ve Yönetim Bilgisinin Kapsamı Ne Ölçüde Değişti?: Ansiklopediler Üzerinden Karşılaştırmalı Bir Değerlendirme

Serhat Türken, SERKAN DİRLİK, UMUT AVCI

Sosyal Etki Tahvilleri: Sosyal Sorunların Menkul Kıymetleştirilmesi

OSMAN AYDIN

Yeni Kiralamalar Standardı UFRS 16’nın Getirdiği Yenilikler ve İşletmelerin Finansal Tablolarına ve Finansal Oranlarına Olası Etkilerinin Değerlendirilmesi

RABİA AKTAŞ, SİBEL KARĞIN, NURAY DEMİREL ARICI

Tüketici Marka İlginliği İle Tekrar Satın Alma Niyeti Arasındaki İlişki: Genç Tüketicilerde Cep Telefonu Örneği

ECE ARMAĞAN, Abdurrahman GİDER

Ankara Et Borsası'nın Etkin Piyasa Hipotezine Uygunluğunun Araştırılması

H Serdar YALÇINKAYA

Restoran İşletmelerinde Hizmet Kalitesi, Müşteri Memnuniyeti ve Müşteri Sadakatinin Ağızdan Ağıza Pazarlamaya Etkisi

YUSUF BİLGİN

Turizm Sektöründe Antraktlı Çalışma Algısı: Antalya'daki Beş Yıldızlı Otel Çalışanları Açısından Bir Değerlendirme

Nilgün KANER KOÇ, PINAR ÇELİK ÇAYLAK

Konakalma İşletmelerinin Sosyal Medya Kullanım Şekillerinin Tüketici Satın Alma Niyeti Üzerindeki Etkisi

BURHANETTİN ZENGİN, SEMİH ARICI