Türkiye’de İşte Aile Haklarına Bakış (Son Yapılan Değişikliklerle)

Günümüzde çalışanlar hem çalışma yaşamındaki yükümlülüklerini yerine getirip hem de aileye ilişkin yükümlülüklerini yerine getirmek suretiyle mutlu, huzurlu ve üretken bireyler olmayı hedeflemektedirler. Bu kapsamda ülkeler ve uygulamalar arasında farklılıklar olsa bile işte aile haklarının belirli başlıklar altında toplanabilmesi mümkündür. Türkiye'de çalışanlar için işte aile haklarına ilişkin düzenlemeler mevzuatta yer almakla birlikte yeterli olduğunu söyleyebilmek mümkün değildir. Ancak, düzenlemeler yapılırken dikkatli olunmasında yarar vardır. Çünkü yapılacak düzenlemeler, toplumsal cinsiyet rolünü pekiştirip işverenlerin önyargılarının artmasına neden olarak kadınların istihdam edilmelerini daha da zorlaştırmamalıdır. Bu nedenle, uzun analık izinleri yanında uzun babalık izni, ebeveyn izni, hem erkek hem de kadın çalışan için ailede bakılması gereken kişilerin bakımını sağlayabilmek için esnek çalışmayı talep hakkına ilişkin düzenlemelerin yapılması yararlı olacaktır

Family Rights At Work (With Recent Changes In Turkey)

At the present day, employees aim to be happy, peaceful and productive individuals by means of fulfilling their responsibilities in both their work life and family life. Although there are differences amongst countries and practices, it is possible to band up the family rights at work under specific titles. Although regulations related to family rights at work exist in the legislation in Turkey, it is not possible to tell that they are sufficient. However, it would be good to be careful while making the regulations. Because, the regulations to be made should not consolidate the gender stereotyping thus making it difficult for women to be employed by employers. For this reason, it would be beneficial to make regulations relating to long paternity leaves, as well as long maternity leaves, and the right to demand flexible working for both male and female employees in order to provide care for those who require it in the family

PDF

___

Alkan , E., Yıldız, S. M. , Bakır, M. (2011). “Mobbing’in Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenlerinin Tükenmişliği Üzerine Etkisi”, Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi Ve Spor Bilim Dergisi, 13 (3), 270-280.
Altuntaş, C. (2010). “Mobbing Kavramı ve Örnekleri Üzerine Uygulamalı Bir Çalışma”, Journal of Yasar University, 18 (5), 2995-3015.
Ardıç, K., Polatcı, S. (2008). “Tükenmişlik Sendromu Akademisyenler Üzerinde Bir Uygulama (GOÜ Örneği)”, Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 10(2), 1-28.
Basım, H. N., Şeşen, H. (2006). “Mesleki Tükenmişlikte Bazı Demografik Değişkenlerin Etkisi: Kamuda Bir Araştırma”, Ege Academic Review, 6(2), 15- 23.
Björkqvist, K. , Österman, K. , Hjelt-Back, M. (1994). “Agression among University Employees”, Agressive Behavior, 20, 173-184.
Borritz, M., Rugulies, R., Bjorner, J. B., Villadsen, E., Mikkelsen, O. A., Kristensen, T. (2006). “Burnout among Employees in Human Service Work: Design and Baseline Findings of the PUMA Study”, Scandinavian Journal of Public Health , 34, 49-58.
Bowen, F., Blackmon, K. (2003). “Spirals of Slience: The Dynamic Effects of Diversity on Organizational Voice”, Journal of Management Studies, 40(6).
Brinsfield, C. T., Edwards, M. E., Greenberg, J. (2009). Voice and Silence in Organizations: Historical Review and Current Conceptualizations. Emerald Group Publishing Limited.
Brodsky, C.M. (1976). The Harassed Worker. Lexington Books, DC Heath and Company, Toronto.
Cano-Garcia, F. J., Munoz, E. M. P., Carrasco-Ortiz, M. A. (2005). “Personality and Contextual Variables in Teacher Burnout”, Personality and Individual Differences, 38, 929-940.
Caputo, J. S. (1991). Stres and Burnout in Library Service, Canada: Oryx Press.
Cordes, C. L., Dougherty, T. W. (1993). “A Review and An Integration of Research on Job Burnout”, Academy of Management Review, 18(4), 621-656.
Çakıcı, A. (2007). “Örgütlerde Sessizlik: Sessizliğin Teorik Temelleri ve Dinamikleri”, Ç. Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(1), 145-162.
Çakıcı, A. (2008). “Örgütlerde Sessiz Kalınan Konular, Sessizliğin Nedenleri ve Algılanan Sonuçları Üzerine Bir Araştırma”, Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(1), 117-134.
Çakıcı, A. (2010). Örgütlerde İş Gören Sessizliği, Neden Sessiz Kalmayı Tercih Ediyoruz?, Ankara: Detay Yayıncılık.
Dağlı, A., Gündüz, H. (2008). “Yatılı İlköğretim Bölge Okullarında Görev Yapan Yönetici ve Öğretmenlerin Tükenmişlik Düzeyleri (Diyarbakır İl Örneği)”, Diyarbakır Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 10, 12-35.
Davenport N. , Schwartz R. , Elliott G. (2003). Mobbing: İşyerinde Duygusal Taciz. (O. C. Önertoy, Çev. ), İstanbul: Sistem Yayınları.
Dikmetaş, E., Top, M., Ergin, G. (2011). “Asistan Hekimlerin Tükenmişlik ve Mobbing Düzeylerinin İncelenmesi”, Türk Psikiyatri Dergisi, 22(3), 137-149.
Dolgun, U. (2012). Tükenmişlik Sendromu , D. E. Özler (Ed.), Örgütsel Davranışta Güncel Konular, (287-310), Bursa: Ekin Basım Yayın Dağıtım.
Einarsen, S. (2000). “Harrasment and Bullying at Work: A Review of the Scandinavian Approach”, Agression and Violent Behavior, 5(4), 379-401.
Enzmann, D., Schaufeli, W. B. (1998). “Dimensionality and validity of the Burnout Measure”, Journal of Occupational and Organizational Psychology, 71, 331-351.
Ergin, C. (1992). “Doktor ve Hemşirelerde Tükenmişlik ve Maslach Tükenmişlik Ölçeğinin Uyarlanması”, VII. Ulusal Psikoloji Kongresi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Fornell, C., Larcker, D. F. (1981). “Structural Equation Models with Unobservable Variables and Measurement Error: Algebra and Statistics”, Journal of Marketing Research, 382-388.
Filizöz, B., Ay, F. A. (2011). “Örgütlerde Mobbing ve Tükenmişlik Olgusu Arasındaki İlişkilere Yönelik Bir Araştırma”, Journal of New World Sciences Academy Social Sciences, 6(2), 229-241.
Gaines J., Jermier J. M. (1983). “Emotional Exhaustion in a High Stress Organization”, Academy of Management Journal, 26 (4), 567-586.
Golembiewski, R. T. (2001). Handbook of Organizational Behavior, Second Edition, London: CRC Press.
Gül, H. ve Özcan, N. (2011). “Mobbing ve Örgütsel Sessizlik Arasındaki İlişkiler: Karaman İl Özel İdaresinde Görgül Bir Çalışma”, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1(2),107-135.
Gül, H., İnce, M., Özcan, N. (2011). “The Relationship between Workplace Mobbing and Burnout among Academics at a Turkish University”, Research Journal of International Studies, 18, 118-134.
Harrington, D. (2008). Confirmatory Factor Analysis. Oxford University Press, Oxford. Henriksen, K., Dayton, E. (2006). “Organizational Silence and Hidden Threats to Patient Safety”, Health Service Research, 41(4), 1539-1555.
Hüsrevşahia, S. P. (2015). “Relationship between Organizational Mobbing and Silence Behavior among Teachers”, Educational Sciences: Theory & Practice, 5, 1179- 1188.
Iverson, R. D. , Olekalns, M. , Erwin P. J. (1998). “Affectivity, Organizational Stressors, and Absenteeism: A Causal Model of Burnout and Its Consequences”, Journal of Vocational Behavior, 52, 1–23.
Izgar, H. (2001). Okul Yöneticilerinde Tükenmişlik, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Kowal, J., Gurba, A. (2016). Mobbing and Burnout in Emerging Knowledge Economies: An Exploratory Study in Poland, In 2016 49th Hawaii International Conference on System Sciences (HICSS), 4123-4132.
Leiter, M. P., Maslach, C. (1988). “The Impact of Interpersonal Environment on Burnout and Organizational Commitment”, Journal of Organizational Behavior, 9, 297-308.
Leymann, H. (1996). “The Content and Development of Mobbing at Work”, European Journal of Work and Organizational Psychology, 5(2), 165-184.
Maslach C., Schaufeli W. B., Leiter M. P. (2001). “Job Burnout”, Annual Review of Psychology, 52, 397-422.
Maslach, C. (1982). Burnout the Cost of Caring, New Jersey: Prentice-Hall.
Maslach, C., Goldberg, J. (1998). Prevention of Burnout: New Perspectives ,USA : Cambridge University Press.
Maslach, C., Jackson, S. (1981). “The Measurement of Experienced Burnout”, Journal of Occupational Behavior, 2, 99-113.
Merecz, D., Drabek, M., Moscicka, A. (2009). “Aggression at the WorkplacePsychological Consequences of Abusive Encounter with Coworkers and Clients”, International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health, 22(3), 243-260.
Meydan, C. H., Şeşen, H. (2011). Yapısal Eşitlik Modellemesi ve AMOS Uygulamaları, Ankara: Detay Yayıncılık.
McGowan, R. A. (2003). “Organizational Discourses: Sounds of Silence” , Silence and Voice in Organizational Life Stream”. International Critical Management Studies Conference Lancaster University, UK, 1-6.
Milliken, F. J., Morrison, E. W., Hewlin, P. F. (2003). “An Exploratory Study of Employee Silence: Issues That Employees Don’t Communicate Upward and Why”, Journal of Management Studies, 40, 1453-1476.
Mills, L., Huebner, E. (1998). “A Prospective Study of Personality Characteristics, Occupational Stressors and Burnout among School Psychology Practitioners”, Journal of School Psychology, 36, 103-120.
Morrison, E. W., Milliken, F. J. (2000). “Organizational Silence: A Barrier to Change and Development in Pluralistic World”, The Academy of Management Review, 25(4), 706.
Oliver, N. (1990). “Rewards, Investments, Alternatives and Organizational Commitment: Empirical Evidence and Theoretical Development”, Journal of Occupational Psychology, 63,19-31.
Özcan, N. (2011). “Mobbingin Örgütsel Vatandaşlık Davranışı Üzerine Etkisi ve Örgütsel Sessizlik: Karaman İl Özel İdaresinde Bir Uygulama”, Yayınlanmamış Yükseklisans Tezi, Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kamu Yönetimi Anabilim Dalı.
Özkul, B., & Çarıkçı, İ. H. (2010). “Mobbing ve Türk Hukuku Açısından Değerlendirilmesi”, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 15(1), 481-499.
Park, C. W., Keil, M. (2009). “Organizational Silence and Whistle-Blowing on IT Projects: An Integrated Model”, Decision Sciences, 40 (4).
Perlow, L. A., Williams, S. (2003). “Is Silence Killing Your Company”, Harward Business Review, 3-8.
Pinder, C. C., Harlos, K. P. (2001). “Employee Silence: Quiescence and Acquiescence as Responses to Perceived Injustice”, Research in Personnel and Human Resources Management, 20, 331-369.
Pines, A. M., Aranson, E. (1988). Career Burnout: Causes and Cures, New York: Free Press.
Preacher, K. J., Hayes, A. F. (2008). Assessing Mediation in Communication Research. The Sage Sourcebook of Advanced Data Analysis Methods for Communication Research, 13-54.
Premeaux, S. F., Bedeian A. G., (2003). “Breaking the Silence: The Moderating Effects of Self-Monitoring in Predicting Speaking Up in the Workplace”, Journal of Management Studies , 40(6).
Qureshi, H. A., Rawlani, R., Mioton, L. M., Dumanian, G. A., Kim, J. Y., Rawlani, V. (2015). “Burnout Phenomenon in US Plastic Surgeons: Risk Factors and Impact on Quality of Life”, Plastic and Reconstructive Surgery, 135(2), 619-626.
Sağlam Arı, G. S., Bal, E. Ç. (2008). “Tükenmişlik Kavramı: Birey ve Örgütler Açısından Önemi”, Yönetim ve Ekonomi: Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 15(1), 131-148.
Sheehan, M. (2004). “Workplace Mobbing: A Proactive Respons”, Paper presented at the Workplace Mobbing Conference, Brisbane, Australia.
Suran, B. G., Sheridan, E. P. (1985). “Management of Burnout: Training Psychologists in Professional Life Span Perspectives”, Professional Psychology: Research and Practice, 16(6), 741-752.
Sürgevil, O., Fettahlıoğlu, O. Ö., Gücenmez, S., Budak, G. (2007). “Belediye Çalışanlarının Duygusal Saldırıya Uğrama ve Tükenmişlik Düzeylerinin İncelenmesine Yönelik Bir Araştırma”, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 17(1), 36-58.
Tahmasebi, F., Sobhanipour, S. M. ve Aghaziarati, M. (2013). “Burnout: Explaining the Role of Organizational Silence and Its Influence (Case Study: Selected Executive Organizations of Qom Province)”, Journal of Basic and Applied Scientific Research, 3(8), 272-282.
Takeda, F., Yokoyama E.,Miyake, T., Nozaki, S. (2001). “Reletionship between Burnout and Occupational Factors in Staff of Facilities for Mentally Retarded Children”, Journal of Occupational Health, 43, 173-179.
Taş, İ. E., Korkmaz, H. (2014). “Kamu Kurumlarında Mobbing: Kahramanmaraş Örneği”, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2 (1), 29-55.
Tınaz, P. (2006). İşyerinde Psikolojik Taciz (Mobbing), İstanbul: Beta Basım Yayım. Tikici, M., Derin, N. ve Kalkın, G. (2011) “ Örgütsel Sessizliğin Duygusal Tükenmişliğe Etkisi”, 7. KOBİ’ler ve Verimlilik Kongresi, İstanbul Kültür Üniversitesi, 253-263.
Vakola, M., Bouradas, D. (2005). “Antecedents and Consequences of Organisational Silence: An Empirical Investigation”, Employee Relations , 27 (5), 441-458.
Varhama, L. M., Björkvist, K. (2004). “Conflicts, Workplace Bullying and Burnout Problems among Municipal Employees”, Psychological Reports, 94(3), 1116- 1124.
Vartia, M. (2002). “Workplace Bullying – A Study on the Work Environment, WellBeing and Health”, People and Work Research Reports 56.
Wright, T. A., Cropanzano, R. (1998). “Emotional Exhaustion as a Predictor of Job Performance and Voluntary Turnover”, Journal of Applied Psychology, 83(3), 486.
Zapf, D. (1999). "Organizational Work Group Related and Personal Causes of Mobbing /Bullying at Work", International Journal of Manpower, 20(1/2), 70-85.