Stratejik Yenilik Yönetiminin İşe Adanmışlık Üzerine Etkisi: Aile Şirketlerinde Bir Araştırma

Amaç – Bu araştırmanın amacı stratejik yenilik yönetiminin işe adanmışlık üzerine etkisini belirlemektir. Yöntem – Araştırmada nicel araştırma modellerinden ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın evrenini Marmara Bölgesindeki aile şirketleri oluşturmaktadır. Araştırmanın örneklem grubunu ise bu şirketlerdeki çalışanlar oluşturmaktadır. Araştırmada İşe Adanmışlık Ölçeği ve Stratejik İnovasyon Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmada verileri analiz etmek amacıyla tanımlayıcı istatistiksel analizleri, t-testi, ANOVA, korelasyon, Regresyon analizleri kullanılmıştır. Bulgular – Araştırmaya katılan çalışanların yenilik stratejisi, örgüt yapısı, inovasyon kültürü, teknoloji yeteneği, müşteri ve tedarikçilerle ilişkiler konusunda olumlu düşündükleri görülmektedir. Araştırmaya katılan çalışanlar, başarısızlıkları öğrenme fırsatı olarak gördüklerini, teknolojideki yeni gelişmeleri izlediklerini, resmi iletişimi kolaylaştırmak amacıyla çalışma yapıldığını, ilerleme eylem planlarının olduğunu ifade etmektedirler. Araştırma katılımcıları yöneticilerin teknolojik hedeflerin yeni fikirlerin değerlendirilmesine rehberlik ettiğini, işletmenin itibarının önemli olduğunu, tedarikçilerin ve müşterilerin bu süreçte önemli olduklarını belirtmektedirler. Araştırma örneklem grubunun cinsiyetleriyle, stratejik inovasyon ve işe adanmışlık düzeyleri arasında anlamlı bir ilişkinin olmadığı görülmektedir. Araştırmaya katılanların mesleki kıdemleriyle yenilik stratejisi arasında bir ilişkinin olduğu görülmektedir. Araştırmaya katılan çalışanların stratejik inovasyon ile ilgili görüşleriyle işe adanmışlık ile ilgili görüşleri arasında pozitif yönlü yüksek düzeyde bir ilişkinin olduğu görülmektedir. Tartışma – İşe adanmışlıkla stratejik inovasyon arasında anlamlı bir ilişki olduğu, işe adanmışlığın stratejik inovasyonun anlamlı bir yordayıcısı olduğu görülmüştür. Araştırmanın bulguları stratejik yenilik yönetiminin işe adanmışlık ile güçlü bir bağının olduğunu ortaya koymaktadır. Ayrıca araştırmada stratejik yenilik yönetiminin çalışanlar üzerinde önemli bir etkisinin olduğu görülmüştür.

The Effect of Strategic Innovation Management on Commitment: A Study in Family Businesses

Purpose – The purpose of this research is to determine the effect of strategic innovation management on commitment. Design/methodology/approach – In the research, relational scanning model, one of the quantitative research models, was used. Family companies in the Marmara Region constitute the universe of the research. The sample group of the research is the employees in these companies. Commitment to Work Scale and Strategic Innovation Scale were used in the study. Descriptive statistical analyzes, t-test and ANOVA, correlation and regression analysis were performed on the data obtained in the study. Findings – It is seen that the employees participating in the study think positively about innovation strategy, organizational structure, innovation culture, technology ability, relations with customers and suppliers. They state that the employees participating in the research see failures as an opportunity to learn, they follow new developments in technology, studies are carried out to facilitate formal communication, and there are action plans for progress. Research participants state that managers' technological goals guide the evaluation of new ideas, the reputation of the enterprise is important, suppliers and customers are important in this process. It is observed that there is no significant relationship between the gender of the research sample group and the levels of strategic innovation and commitment to work. It is seen that there is a relationship between the professional seniority of the participants and the innovation strategy. It is observed that there is a high-level positive relationship between the views of the employees participating in the study on strategic innovation and their views on commitment to work. Discussion – It was observed that there was a significant relationship between commitment to work and strategic innovation, and that commitment to work was a significant predictor of strategic innovation. The findings of the study reveal that strategic innovation management has a strong link with business commitment. In addition, it was seen in the research that strategic innovation management has a significant effect on employees.

PDF

___

Akgemci̇, T., Öğüt, A. ve Ay Tosun, M. (2005). Küresel rekabetin sunduğu fırsatlar ve tehditler bağlamında kobilerde stratejik yenilik yönetimi swot analizine dayalı kuramsal bir değerlendirme. SÜ İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 5(10), 139-156.
Altınkurt, Y. (2007). Eğitim örgütlerinde stratejik liderlik ve okul müdürlerinin stratejik liderlik uygulamaları (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
Arıkan, R. (2004). Araştırma teknikleri ve rapor hazırlama. Ankara: Asil Yayıncılık.
Atherton, A. ve Hannon, P. D. (2000). Innovation processes and the small business: a conceptual analysis. International Journal of Business Performance Management, 2(4), 276-292.
Aydın, A. Ö. ve Bekmezci, M. (2020). Stratejik yönetim anlayışında yenilik ve yenilik yönetiminin örgütler için rekabet üstünlüğü sağlamadaki etkisine yönelik değerlendirme. Türkiye Mesleki ve Sosyal Bilimler Dergisi, (3), 86-106.
Balkı, S., İlhan, İ. ve Özkoç, A. G. (2020). Mutfak çalışanlarında algılanan dışsal prestij ve işe adanmışlığının yenilik performansına etkisi: Nevşehir ilinde bir uygulama. Ömer Halisdemir Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 13(3), 401-412.
Bielinis, S. (2004). Innovative centres and SME’s as vehicles in regional development. Review of Studies, Seagull Report 4.
Bonnici, T. S. ve Paroutis, S. (2013). Developing a dominant logic of strategic innovation. Management Research Review, 36(10), 924-938.
Bostancı, H. ve Ekiyor, A. (2015). Çalışanların işe adanmasının örgüt içi girişimciliğe etkisinin incelenmesi: Sağlık sektöründe bir uygulama. Uluslararası Sağlık Yönetimi ve Stratejileri Araştırma Dergisi, 1(1), 37- 51.
Cormican, K. ve O'sullgvan, D. (2004). Auditing best practice for effective product innovation management. Technovation, 24(10), 819-829.
Çetinkaya, F. F. ve Gülbahar, O. (2019). Stratejik yönetim ve inovasyon ilişkisi: KOBİ’ler üzerine bir araştırma. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(2), 349-367.
Deniz, M. (2011). Kobilerde yenilik, yenilik stratejileri ve bir uygulama. SÜ İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi. 11(22), 141-175.
Drejer, A. (2006). Strategic innovation: a new perspective on strategic management. Handbook of Business Strategy, 7(1), 143-147. Esen, E. 2011. Çalışanların örgüte cezbolması. Marmara Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 30(1), 377-390.
Gökçe, B. (1988). Toplumsal bilimlerde araştırma. Ankara: Savaş Yayınları.
Gray, C. and Allan, J. (2001). Advanced use of ICT and networking: Tomorrow’s signs of entrepreneurship in SMEs?”. 31st European Small Busıness Semınar 2001 2001 An Enterprıse Odyssey The Link Between Education, Enterprıse and Technology in the New Millennium, September 12-14, Dublin.
Güçlü, N. (2003). Stratejik yönetim. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(2), 61–85.
Güleş, H. K. ve Bülbül, H. (2004), Yenilikçilik (2. Baskı). Ankara: Nobel Yayıncılık.
Harzer, C. ve Ruch, W. (2014). The role of character strengths for task performance, job dedication, interpersonal facilitation, and organizational support. Human Performance, 27(3), 183-205.
İrge, T. N. ve Şen, E. (2020). Çalışanların dijital teknolojiye yönelik tutumlarının ve iç girişimcilik özelliklerinin bireysel iş performanslarına etkisi. İşletme Araştırmaları Dergisi, 12(3), 2556-2579. https://doi.org/10.20491/isarder.2020.993
Kahn, W. A. (1990). Psychological conditions of personal engagement and disengagement at work. The Academy of Management Journal, 33(4), 692-724.
Kahn, W. A. (1992). To be fully there: Psychological presence at work. Human Relations, 45(4), 321-349.
Kalay, F., Tuncer, C. O., Kızıldere, C. ve Arslan Kalay, H. (2015). Stratejik inovasyon yönetimi uygulamalarının firma inovasyon performansı üzerindeki etkileri. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, X(II), 67-77.
Kale E. (2010). Konaklama işletmelerinde örgüt içi faktörlerin yenilik ve yaratıcılık performansına etkileri (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Erciyes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri.
Karasar, N. (2011). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Karataş, M. T. ve Aktaş, H. (2019). İşe adanmışlık, iş becerikliliği ve iş gören performansı etkileşimi: Havacılık sektöründe bir araştırma (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Bahçeşehir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul
Kendir, H., Arslan, E. ve Özçelik Bozkurt, H. (2018). Devam bağlılığı, presenteeism ve işten ayrılma niyeti arasındaki ilişki: Beş yıldızlı otel işletmelerinde bir araştırma, İşletme Araştırmaları Dergisi, 10(4), 1029—1046. http://dx.doi.org/10.20491/isarder.2018.561
Keupp, M. M., Palmié, M. and Gassmann, O. (2011). The strategic management of innovation: A systematic review and paths for future research. International Journal of Management Reviews, 14, 367–390.
Kurtpınar M. (2011). Birey-örgüt uyumunun bireysel performans üzerindeki etkisinde kişilik özellikleri ve işe adanmışlığın rolü (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Genelkurmay Başkanlığı, Harp Akademileri Komutanlığı, Stratejik Araştırmalar Enstitüsü, İstanbul.
Lin, N. (1976). Foundations of social research. McGraw-Hill, USA. May D. R., Richard L. Gilson ve Lynn M. Harter, (2004,). The psychological conditions of meaningfulness, safety and availability and the engagement of the human spirit at work, Journal of Occupational and Organizational Psychology, 77(1), 29-30.
Mert, G. (2020). Kurumların stratejik yönetim süreçlerinde dijitalleşmenin rolü. International Journal of Socıal, Humanıtıes and Administrative Sciences, 6(22). 41-58.
Mohammed, W. (2019). Stratejik itici güçlerin örgüt performansı ve stratejik yenilik yönetimine etkisinde işletme yaşı ve büyüklüğünün düzenleyici rolü: Etiyopya’da bir araştırma (Yayımlanmamış Doktora Tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Örücü, E., Kılıç, R. ve Savaş, A. (2011). KOBİ’lerde inovasyon stratejileri ve inovasyon yapmayı etkileyen faktörler: Bir Uygulama. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 12(1) 58-73.
Özaydın, G. ve Çelik, Y. (2020). Liderlik tarzları ve görev performansının tarım işletmelerinde yenilik stratejileri üzerine etkisi (Çumra İlçesi Örneği). Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Tarım ve Doğa Dergisi, 23(1), 181-193.
Özbağ K. G. (2010). Temel yetenek tabanlı yönetim modelinin yenilik performansına etkileri üzerine bir araştırma (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Kocaeli Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kocaeli.
Özkan Canpolat, E., Erenler Tekmen, E. ve Bereha, A. (2020). Örgüt kültürünün motivasyon üzerindeki etkisinin doğrusal ve bulanık mantık yöntemleriyle değerlendirilmesi. İşletme Araştırmaları Dergisi, 12(3), 2246-2259. http://dx.doi.org/10.20491/isarder.2020.974
Özkoç, A. G., Kendir, H., Arslan, E. ve Özgün, N. (2019). İşgörenlerin nepotizm ve sinizm algıları arasındaki ilişki: Nevşehir’deki otel işletmelerinde bir araştırma. İşletme Araştırmaları Dergisi, 11(4), 2960— 2971. http://dx.doi.org/10.20491/isarder.2019.787
Özyılmaz A. ve Süner Z. (2015). İşe adanmışlığın işyeri tutumlarına etkisi: Hatay’daki 9 işletmede yapılan ampirik araştırmanın sonuçları. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 10(3), 143—164.
Pınar, İ., Kamaşak, R. ve Bulutlar, F. (2009). Strateji geliştirme süreçlerinin yenilikçilik üzerinde etkisi. 21-23 Mayıs 17. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi, (ss. 399-404). Eskişehir.
Porter, M. E. (1981). The contributions of industrial organization to strategic management. Academy Of Management Review, 6(4), 609-620.
Rich BL., Lepine J. A. ve Crawford E. R. (2010). Job Engagement: Antecedents and Effects on Job Performance. The Academy of Management Journal, 53(3), 617-635. https://doi.org/10.5465/amj.2010.51468988
Rothwell, R. and Gardiner, P. (1989). The strategic management of re-innovation. R&D Management, 19(2), 147- 160.
Schaufeli W. B, Salanova, M., Gonzalez-Roma, V. ve Bakker, A. B. (2002). The measurement of engagement and burnout: A two sample confirmatory factor analytic approach. Journal of Happiness Studies, 3(1).
Shıbu, A. A. ve Uysal, G. (2020). Kobilerde Örgütsel Yenilik ve Örgütsel Yaratıcılık Stratejileri: Dönüşümcü Liderlik Etkisi. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 7(2), 41-49.
Şencan, H. (2005). Sosyal ve davranışsal ölçümlerde güvenilirlik ve geçerlilik. Ankara: Ocak Yayınları.
Tecimen, M. (2020). Yöneticiye duyulan güvenin işe adanmışlık ve örgütsel vatandaşlık davranışı üzerindeki etkisi (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kırıkkale.
Terlemez A. G. (2012). İşveren markasının, işe adanmışlık ve işten ayrılma niyeti ile ilişkisinde örgütsel çekiciliğin rolü: Türk hava yolları örneği (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Genelkurmay Başkanlığı Harp Akademileri Komutanlığı, Stratejik Araştırmalar Enstitüsü. İstanbul.
Uysal, B., Özçelik, G. ve Uyargil, C. B. (2018). Bireysel iş yapılandırmanın sonuçları: Bireysel iş yapılandırmanın psikolojik sermaye ve işe adanmışlık üzerindeki etkisinin değerlendirilmesi. Yönetim Bilimleri Dergisi, 16(32), 651-666.
Ventura, K. ve Soyuer, H. (2016). İşletmelerde Yenilik Yönetimi ve Araştırma Geliştirme-Pazarlama-Üretim Entegrasyonunda Bilgiye Dayalı Yenilik Yaklaşımı. Ege Academic Review, 16, 41-50.
Yıluzar H. (2016). Kişi-Örgüt uyumu ile işe adanmışlık ve örgütsel bağlılık ilişkisi: Sağlık sektöründe bir araştırma (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Akdeniz Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Antalya.