Kişi-Örgüt Uyumunun İşle Bütünleşme Üzerindeki Etkisi

Amaç – Kişi ve örgüt karşılıklı olarak etkileşim içerisinde olduğu için kişi-örgüt uyumu bireysel ve örgütsel performansın sağlanmasında büyük önem taşımaktadır. İnsan kaynağının etkili ve verimli çalışması dolayısıyla örgütsel amaçlara ulaşılmasında önemli olan bir değişken de işle bütünleşme kavramıdır. Bu çalışmanın amacı, kişi-örgüt uyumunun işle bütünleşme üzerindeki etkisinin ve çalışanların kişi-örgüt uyumu ile işle bütünleşme düzeylerinin bazı değişkenlere göre farklılaşıp farklılaşmadığının incelenmesidir. Yöntem – Araştırma kantitatif yöntemlerden anket tekniği kullanılarak gerçekleştirilmiştir. İlişkisel tarama modelinin kullanıldığı bu çalışmada Ankara İli’nde hizmet sektöründe özel işletme çalışanı 411 kişiden sağlıklı veri toplanmıştır. Araştırmada kullanılan ölçeklerin yapı geçerliliği ve güvenilirliliği doğrulayıcı faktör analizi (DFA) ile, yakınsak geçerliliği (AVE), birleşim güvenilirliği (CR) ve Cronbach alfa kat sayıları hesaplanarak sınanmıştır. Hipotezlerin test edilmesinde yapısal eşitlik modelinde yol analizi, bağımsız örneklemlerde t testi ve tek yönlü varyans analizinden yararlanılmıştır. Bulgular – Araştırma sonucunda çalışanların kişi-örgüt uyumu düzeylerinin çalışanların zindelik, adanma ve yoğunlaşma düzeylerini pozitif yönde ve anlamlı bir şekilde etkilediği tespit edilmiştir. Ayrıca çalışanların cinsiyetleri ile kişi-örgüt uyumu ve adanma düzeyleri arasında, eğitim durumları ile kişi-örgüt uyumu, zindelik, adanma ve yoğunlaşma düzeyleri ve çalışma süreleri ile adanma ve yoğunlaşma düzeyleri arasında anlamlı farklılık olduğu bulgulanmıştır. Tartışma – Araştırmada literatürle uyumlu olarak kişi-örgüt uyumunun işle bütünleşmeyi etkileyen önemli bir değişken olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca çalışanların demografik değişkenlerinin kişi-örgüt uyumu ve işle bütünleşme düzeyi üzerinde etkili olduğu tespit edilmiştir.

The Impact of Person-Organization Fit on Work Engagement

Purpose – Since the person and organization are interacting with each other, person-organization fit is of great importance in ensuring individual and organizational performance. An important variable in achieving organizational goals due to the effective and efficient work of human resource is the concept of work engagement. The purpose of this study is to examine whether the effect of person-organization fit on work engagement and whether the level of person-organization fit and work engagement differ according to some variables. Design/methodology/approach – The research was carried out by using the survey technique, which is one of the quantitative methods. In this study, which uses the relational screening model, healthy data was collected from 411 privade sector employees in the service sector in Ankara. The construct validity and reliability of the scales used in the study were tested by confirmatory factor analysis (CFA), convergent validity (AVE), combination reliability (CR) and Cronbach alpha coefficients. In testing hypotheses, path analysis in the structural equation model, İndependent-t test and one-way anova were used. Findings – As a result of the research, it was determined that the person-organization fit levels of the employees positively and significantly affect the vigor, dedication and absorption levels of the employees. In addition, it was found that there was a significant difference between the sexes of the employees and the level of person-organization fit and dedication, between their educational status and person-organization fit, vigor, dedication and absorption levels, and their working time and dedication and absorption levels. Discussion – In accordance with literature, it was concluded that person-organization fit is an important variabla affecting work engagement. In addition, it has been determined that the demographic variable of the employees are affective on the level of person-organization fit and work engagement.

PDF

___

Akbaş, T. T. (2011). Algılanan kişi-örgüt uyumunun örgütsel vatandaşlık davranışları üzerindeki etkisi: görgül bir araştırma, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi İİBF Yönetim Bilimleri Dergisi, 9 (1), 53-81.
Aksay, K. ve Yasım, Y. K. (2016). Kişi-örgüt uyumunun örgütsel sinizm üzerindeki etkisi: kamu çalışanları örneği, Journal of International Social Research, 9(43), 1602-1611.
Altunışık, R., Coşkun, R., Bayraktaroğlu, S. ve Yıldırım, E. (2010). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri, Sakarya: Sakarya Yayıncılık.
Arı, S. (2011). Örgüt ikliminin işle bütünleşme üzerine etksi ve bir uygulama, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Üniversitesi, İstanbul.
Arslan, E. T. ve Demir, H. (2017). İşe angaje olma ve iş tatmini arasındaki ilişki: hekim ve hemşireler üzerine nicel bir araştırma, Yönetim ve Ekonomi, 24(2), 371-389.
Atçıoğlu, E. (2018). Okulların etkililik düzeyleri ile çalışanların işe angaje olma düzeyleri arasındaki ilişki, Yayınlanmamış Yüksek Lisans tezi, Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitisü, Kahramanmaraş.
Aydoğan Güleryüz, E. ve Aydıntan, B. (2020). Kişi-örgüt uyumu ve örgüt kültürü arasındaki ilişki, bankacılık sektöründe bir uygulama, Uluslararası Sağlık Yönetimi ve Stratejileri Araştırma Dergisi, 6(1), 51-78.
Baransel, A. (1979). Çağdaş Yönetim Düşüncesinin Evrimi, Klasik ve Neo-Klasik Yönetim ve Örgüt Teorileri, Cilt 1, İstanbul, Fatih Yayınevi.
Baş Atik, Z. (2018). Öğretmenlerin işle bütünleşme düzeylerinin beş faktör kişilik özellikleri, iş doyumu ve öznel iyi oluşla ilişkisi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
Bayramlık, H., Bayık, M. E. ve Güney, G. (2015). Kişi-örgüt uyumunun iş tatmini üzerine etkisi: Ankara ilinde iş makineleri sektörü işgörenleri üzerinde bir uygulama, Kara Harp Okulu Bilim Dergisi, 25(2), 1-28.
Bentler, P. M. (1990). Comparative fit indexes in structural models, Psychological Bulletin, 107, 238-246.
Biswas, S. ve Bhatnagar, J. (2013). Mediator analysis of employee engagement: role of perceived organizational support, P-O fit, organizational commitment and job satisfaction, Research, 38(1), 27- 40.
Byrne, B. M. and Campbell, T. L. (1999), Cross-cultural comparisons and the presumption of equivalent measurement and theoretical structure: a look beneath the surface, Journal of Cross Cultural Psychology, 30(5), 555-574.
Cable, M. D. and Judge, T. A. (1994). Pay-preferences and job search decisions: a person-organization fit perspective, Personal Psychology, 47, 317-349.
Cable, D. M. and Judge, T. A. (1995). The role of person-organization fit in organizational selection decisions, (CAHRS Working Paper 95-07), Ithaca, NY: Cornell University, School of Industrial and Labor Relations Center for Advanced Human Resource Studies.
Cable, D. M. ve Edwards, J.R. (2004). Complementary and supplementary fit: a theoretical and empirical integration, Journal of Applied Psychology, 89(5), 822-834.
Chatman, J. A. (1991). Matching people and organizations: selection and socialization in public accounting firms, Administrative Science Quarterly, 36(3), 459-484.
Erkal, P. (2019). İç girişimciliğin işe tutkunluğa etkisinde birey-örgüt uyumunun aracılık rolü, İşletme Araştırmaları Dergisi, 11(4), 2812-2823.
Ertemli, H. B. (2011). İş-aile ve aile-iş çatışmalarının işe cezbolma üzerindeki etkisine yönelik bir uygulama, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Eryılmaz, A. ve Doğan, T. (2012). İş yaşamında öznel iyi oluş: Ultrecht işe bağlılık ölçeğinin psikometrik niteliklerinin incelenmesi, Klinik Psikiyatri, 15, 49-55.
Fornell, C. and Larcker, D. F. (1981). Evaluating structural equation models with unobservable variables and measurement error, Journal of Marketing Research, 18(1), 39-50.
George, D. and Mallery, P. (2001). SPSS for Windows step by step: a simple guide and reference 10.0 update, Needham Heights, MA: Allyn&Bacon.
Gonan Božac, M., Sušanj, Z., and Besim, A. (2017). Attitudinal and behavioral outcomes of PO fit and work engagement in hotel staff. Organizational Cultures: An International Journal, 17(1), 21-38.
Greguras, G. J. and Diefendorff, J. M. (2009). Different fits satisfy different needs: linking person environment fit to employee commitment and performance using self-determination theory, Journal of Applied Psychology, 94(2), 465-477.
Gün, F. (2017). Öğretmenlerin eğitime inanma ve işle bütünleşme düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi, Journal of Theoretical Educational Science, 10(4), 408-431.
Gündüz, B., Çapri, B. ve Gökçakan, Z. (2013). Mesleki tükenmişlik, işle bütünleşme ve iş doyumu arasındaki ilişkilerin incelenmesi, Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 3(1), 29-49.
Hamid, S. N. A. and Yahya, K. K. (2011). Relationship between person-job fit and person-organization fit on employees’ work engagement: a study among engineers in semiconductor companies in Malaysia, In Annual Conferenc on Innovation in Business and Management London, 6(9), 1-30.
Jin, M. H., McDonald, B. and Park, J. (2018). Person-organization fit and turnover intention: exploring the mediating role of employee followership and job satisfaction through conservation of resources theory, Review of Public Personnel Administration, 38(2), 167-192.
Kahn, W. A. (1990). Psychological conditions of personal engagement and disengagement at work, Academy of Management Journal, 33(4), 692-724.
Kılıç, K. C. ve Yener, D. (2015). Birey-örgüt ve birey-iş uyumunun çalışanların iş tutumlarına etkisi: Adana ilinde bankacılık sektöründe çalışanlar üzerine bir araştırma, Ç. U. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 24(1), 161-174.
Kim, S. (2012). Does person-organization fit matter in the pablic-sector? Testing the mediating effect of person-organization fit in the relationship between public service motivation and work attitudes, Public Administration Review, 72(6), 830-840.
Kim, T. Y., Aryee, S., Loi, R. and Kim, S. P. (2013). Person organization fit and employee outcomes: test of a social Exchange model, The International Journal of Human Resource Management, 24(19), 3719-3737.
Kline, R. B. (1998). Principles and practice of structural equation modeling, New York: The Guilford Press.
Kodden, B. and Groenveld, B. (2019). The mediating effect of work engagement on the relationship between person-organization fit and knowledge sharing. Journal of Applied Business and Economics, 21(8), 32-48.
Krejcie, R. V. and Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30 (3), 607-610.
Kristof, A. L. (1996). Person-organization fit: an integrative review of its conceptualizations, measurement, and implications, Personnel Psychology, 49(1), 1-49.
Kristof-Brown, A. L., Zimmerman, R. D. and Johnson, E. C. (2005). Concequences of individualists at work: a meta-analysis of person-job, person-organization, person-group, and person-supervisor fit, Personnel Psychology, 58(2), 281-342.
Lauver, K. J. and Kristof-Brown, A. (2001). Distinguishing between employees’ perceptions of person-job and person-organization fit, Journal of Vocational Behavior, 59(3), 454-470.
Leiter, M. P. and Bakker, A. B. (2010). Work engagement: Introduction. In A. B. Bakker (Ed.) & M. P. Leiter, Work engagement: A handbook of essential theory and research, pp. 1-9. NewYork, US: Psychology Press.
Leung, A. and Chaturvedi, S. (2011). Linking the fits, fitting the links: connecting different types of P-O fit to attitudinal outcomes, Journal of Vocational Behavior, 79(2), 391-402.
Maslach C. and Leiter, M. P. (2008). The truth about burnout: how organizations cause personel stres and what to do about it, San Francisco, Jossey-Bass.
Maslach, C. and Goldberg, J. (1998). Prevention of burnout: new perspectives, Applied and Preventive Psychology, 7(1), 63-74.
Memon, M. A., Salleh, R., Nordin, S. M., Cheah, J. H., Ting, H., and Chuah, F. (2018). Person-organisation fit and turnover intention: the mediating role of work engagement, Journal of Management Development, 37(3), 285-298.
Netemeyer, R. G., Boles, J. S., McKee, D. O. and McMurrian, R. (1997). An investigation into the antecedents of organizational citizenship behaviors in a personel selling context, The Journal of Marketing, 61(3), 85-98.
Özdemir, O., Birer, İ. ve Akkoç, İ. (2017). Lider desteği ve örgütsel adalet algısının iş performansına etkisinde kişi-örgüt uyumunun aracılık rolü, Toros Üniversitesi İİSBF Sosyal Bilimler Dergisi, 6(10), 77-106.
Özgen, F. Ö. ve Turunç, Ö. (2017). Örgütsel adalet-sinizm ilişkisinde kişi örgüt uyumunun rolü: eğitim sektöründe bir araştırma, Uluslararası İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 3(2), 80-96.
Pekdemir, İ., Koçoğlu, M. ve Çetin Gürkan, G. (2013). Birey-örgüt uyumunun açıkça konuşma davranışı üzerindeki etkisinde algılanan yönetici desteğinin aracılık rolü: MBA öğrencilerine yönelik bir araştırma, İ.Ü. İşletme Fakültesi İşletme İktisadi Enstitüsü Yönetim Dergisi, 24(75), 83-104.
Peng, J. C., Lee, Y. L. and Park, J. (2018). Person-organization fit and turnover intention: exploring the mediating effect of work engagement and the moderating effect of demand-ability fit, Journal of Nursing Research, 22(1), 1-11.
Polatçı, S. ve Cindiloğlu, M. (2013). Kişi-örgüt uyumunun örgütsel vatandaşlık davranışına etkisi: duygusal bağlılığın aracılık rolü, Süleyman Demirel Üniversitesi İİBF Dergisi, 18(3), 299-318.
Polatçı, S., Kadir, A. ve Tınaz, Z. (2007). Tükenmişlik sendromu ve demografik özelliklerin tükenmişlik üzerine etkisi: Tokat orta öğretim kurumlarında bir analiz, Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, Emin Kayar Özel Sayısı, 7, 1-22.
Rahmadani, V. G. and Sebayang, I. R. (2017). The influence of person-organization fit and person-job fit on work engagement among policemen in sumetera utara, International Journal of Management Science and Business Administration, 4(1), 45-51.
Rynes, S. L., Brown, K. G. and Golbert, A. E. (2002). Seven common misconceptians about human resource practices: reesearch fidings versus practitioner beliefs, Academy of Management Executive, 16(3), 92- 103.
Saks, A. M. and Gruman, J. A. (2011). Getting newcomers engaged: the role of socialization tactics, Journal of Managerial Psychology, 26(5), 383-402.
Schaufeli, W. B. and Bakker, A. B. (2004). Job demands, job resources, and their relationship with burnout and engagement: a multi sample study, Journalo f Organizational Behavior, 25(3), 293-315.
Schaufeli, W. B., Salanova, M., Gonzalez-Roma, V. and Bakker, A. B. (2002). The measurement of engagement and burnout: a two sample confirmatory factor analytic approach, Journal of Happiness Studies, 3(1), 71-92.
Schermelleh-Engel, K., Moosbrugger, H. and Müller, H. (2003). Evaluating the fit of structural equation models: test of significance and descriptive googness of fit measures, Methods of Psychological Research-Online, 8(2), 23-74.
Schneider, B., Goldstiein, H. W. and Smith, D. B. (1995). The ASA framework: an update, Personnel Psychology, 48(4), 747-773.
Sortheix, F. M., Dietrich, J., Chow, A. and Salmela-Aro, K. (2013). The role of career values for work engagement during the transition to working life, Journal of Vocational Behavior, 83(3), 466-475.
Tanrıverdi, H. ve Guliyeva, D. (2018). Konaklama işletmelerinde kişi-örgüt uyumu ve duygusal emek düzeyleri arasındaki ilişkinin analizi, International Journal of Tourism, Economics and Business Sciences (IJTEBS), 2(2), 467-475.
Turgut, T. (2011). Çalışmaya tutkunluk: iş yükü, esnek çalışma saatleri, yönetici desteği ve iş-aile çatışması ile ilişkileri, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 25(3-4), 155-179.
Turunç, Ö. ve Çelik, M. (2012). İş tatmini- kişi-ögüt uyumu ve amire güven- kişi-örgüt uyumu ilişkisinde dağıtım adaletinin düzenleyici rolü, “İş, Güç” Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 14(2), 57- 78.
Türe Yılmaz, A., Kök Eren, H. ve Yıldırım, A. (2019). Hemşirelerde yöneticiye güvenin kişi-örgüt uyumuna etkisi, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21(4), 1205-1215.
Ulutaş, M. K., Kalkan, M., Bozkurt, A. ve Çetinkaya, Ö. (2015). Birey-örgüt uyumunun iş doyumu ve örgüte bağlılık üzerine etkisi, ISGUC The Journal of Industrial Relations and Human Resources, 17(1), 138-160.
Van Vianen, A. E. M. ve De Pater, I. E. (2012). Content and development of newcomer person-organization fit: an agenda for future research, In C. R. Wanberg (Ed.), The Oxford handbook of organizational socialization, pp. 139-157, Oxford: Oxford University Press.
Vatansever Durmaz, İ. B. (2019). Havayolu yolcu taşımacılığı sektöründe algılanan stres ve işle bütünleşme arasındaki ilişkinin işten ayrılma kararına etkisi, Al Farabi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 3(1), 59- 69.
Yücel, İ. ve Çekinkaya, B. (2016). Birey-örgüt uyumu ile örgütsel bağlılık arasındaki ilişkide cinsiyetin rolü: Kayseri örneği, Aksaray Üniversitesi İİBF Dergisi, 8, 31-45.
Zhang, Y., Ying, G. and Peng, L. (2005). Moderating effects of P-O Fit in turnover intentizon model: a case of foreign pharmaceutical companies in China, Nankai Business Review, 8(3), 37-41.