İstanbul İli Anadolu Yakası Doğal Kaynak Sularının Kimyasal Analizlerinin Değerlendirilmesi

Su yaşamın vazgeçilmezidir. İçme sularının, hastalık ve zararlı etki yapabilecek mikroorganizmalar ile mineral ve organik maddelerden arındırılmış olması gerekmektedir. Küresel iklim değişiklikleri, sanayileşme ve hızlı nüfus artışına bağlı olarak gittikçe kirlenen mevcut su kaynakları insanları içme, kullanma ve sulama amaçları doğrultusunda yeraltı sularını korumaya ve doğru kullanmaya yönlendirmiştir. Bu çalışmada İstanbul ili Anadolu yakasında bulunan değişik yerleşim alanlarından farklı bölgeleri temsil niteliği taşıyabilecek 10 adet kaynak suyu çeşmesi belirlenmiştir. Bu kaynak suyu çeşmelerinden bir yıllık süreçte (2014 yılı /12 ay) temin edilen 95 örneğin kimyasal analizleri yapılmıştır. Analizler neticesinde 26 örneğe ait pH değerleri ulusal ve uluslararası standartlara, 92 örneğin serbest klor değerleri ise sadece İnsani Tüketim Amaçlı Sular Hakkındaki Yönetmeliğe aykırı olarak tespit edilmiştir. Çalışmamız neticesinde kaynak sularımızın iletken- lik, amonyum, nitrit, klorür, toplam sertlik, florür ve kalsiyum değerlerinin ulusal ve uluslararası standartlara uygun olduğu belirlenmiştir. 

___

  • WWAP (World Water Assessment Programme) (2003). Uni- ted Nations World Water Development Report 3: Water for people, water for life. UNESCO Publishing/ Earthscan. Paris, London.
  • UNESCO (2000). Water Use in the World: Present Situation/ Future Needs,http://webworld.unesco.org/water/ihp/publica- tions/waterway/webpc/pag16.html, (Mart 2015).
  • FAO (Food and Agricultural Organization) (2007). “Coping With Water Scarty Challenge of The Twenty Centur World Water Day”. http://www.fao.org/nr/water/docs/escarcity.pdf, (Mayıs 2015).
  • WWAP (World Water Assessment Programme) (2012). The United Nations World Water Development Report 4: Mana- ging Water under Uncertainty and Risk. Paris, UNESCO.
  • DPT (Devlet Planlama Teşkilatı) (2007). “Toprak ve Su Kay- naklarının Kullanımı ve Yönetimi Özel İhtisas Komisyonu Raporu”, Dokuzuncu Beş Yıllık Kalkınma Planı, Ankara, Türkiye.
  • Akın, M. ve Akın, G. (2007). Suyun Önemi, Türkiye’de Su Potansiyeli, Su Havzaları ve Su Kirliliği. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 47(2), 105-118.
  • Varol, S., Davraz, A. ve Varol, E. (2008). Yeraltı suyu Kim- yası ve Sağlığa Etkisinin Tıbbi Jeoloji Açısından Değerlendi- rilmesi. TAF Preventive Medicine Bulletin, 7(4), 351-356.
  • TS EN ISO 5667-1 (2008). ICS 13.060.45, Su Kalitesi-Nu- mune Alma-Bölüm 1: Numune Alma Programlarının ve Nu- mune Alma Tekniklerinin Tasarımına Dair Kılavuz. Türk Standartlar Enstitüsü, Ankara, Türkiye.
  • TS EN ISO 5667-3 (2013). ICS 13.060.45, Su Kalitesi-Nu- mune Alma-Bölüm 3: Su Numunelerinin Muhafaza, Taşıma ve Depolanması için Kılavuz. Türk Standartlar Enstitüsü, An- kara, Türkiye.
  • TSISO5667-5(2008).ICS13.060.20;13.060.45,SuKalite- si-Numune Alma-Bölüm 5: Arıtma Tesisleri ve Boru Şebekeli Dağıtım Sistemlerindeki İçme Suyundan Numune Alma Kıla- vuzu. Türk Standartlar Enstitüsü, Ankara, Türkiye.
  • TS 266 (2005). ICS 13.060.20, Sular-İnsani Tüketim Amaçlı Sular. Türk Standartlar Enstitüsü, Ankara, Türkiye.
  • HachDR/2500SpectrophotometerProcedureManual(2003). Method 8038, Nessler Method, Hach Company, USA.
  • HachDR/2500SpectrophotometerProcedureManual(2003). Method 8507, Diazotization Method LR, Hach Company, USA.
  • HachDR/2500SpectrophotometerProcedureManual(2003). Method 8029, SPADNS Method, Hach Company, USA.
  • TS 8196 (1990). ICS 13.060.01;13.060.50, Su Kalitesi - Kalsiyum Tayini Edta Titrimetrik Metot. Türk Standartlar Enstitüsü Ankara, Türkiye.
  • TS4164ISO9297(1998).ICS13.060.01,SuKalitesi-Klorür Tayini-Kromat İndikatörü Yanında Gümüş Nitrat İle Titrasyon (Mohr Metodu). Türk Standartlar Enstitüsü Ankara, Türkiye.
  • Standard Methods For The Examination of Water and Was- tewater (2012). 22. Baskı, Argentometric Method (4500-Cl- B ), American Public Health Association/American Water Works Association/Water Environment Federation, Washin- gton DC, USA.
  • Lovibond 2000 Comparator, DPD Chlorine Method 3. (2009). The Tintometer Limited, Lovibond House, Ames- bury, England.
  • TS EN ISO 10523 (2013). Su Kalitesi- pH Tayini. Türk Stan- dartlar Enstitüsü Ankara, Türkiye.
  • Standard Methods For The Examination of Water and Was- tewater (2012). 22. baskı, 2510-B, American Public Health Association/American Water Works Association/Water Envi- ronment Federation, Washington DC, USA.
  • Guidelines for drinking-water quality (2011). 4. baskı, ISBN 978 92 4 154815 1, World Health Organization, Geneva, Switzerland.
  • U.S.EnvironmentalProtectionAgency(2008).Drinkingwa- ter contaminants. U.S. EPA, Office of Water. http://water.epa. gov/drink/contaminants/#Byproducts, (Ocak 2015).
  • Official Journal of the European Communities EC (1998). Directive 98/83/EC on the quality of water intended for hu- man consumption. The European Parliament and The Councıl of The European Union, http://eurlex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:L:1998:330:0032:0054:EN:PDF, (Ocak, 2015).
  • İnsani Tüketim Amaçlı Sular Hakkındaki Yönetmelik (2013). Resmi Gazete, Mart 7. sayı :28580, Sağlık Bakanlığı, Ankara, Türkiye.
  • T.C. Orman ve Su İşleri Bakanlığı Meteoroloji Genel Mü- dürlüğü, Kuraklık İzleme Sistemi 2.1, www.mgm.gov.tr, http://212.175.180.197/bitkidon/grafik5.aspx?ist=17610, (Ocak 2015).
  • Dönderici, Z.S., Dönderici, A. ve Başarı, F. (2010). Kaynak sularının fiziksel ve kimyasal kaliteleri üzerine bir araştırma. Türk Hijyen ve Deneysel Biyoloji Dergisi, 67(4), 167-172.
  • Ağaoğlu, S., Alişarlı, M., Alemdar, S. ve Dede, S. (2007). Van Bölgesi İçme ve Kullanma Sularında Nitrat ve Nitrit Düzey- lerinin Araştırılması. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Veteriner Fa- kültesi Dergisi, 18(2), 17-24.
  • Avcı, B., Uğur Baysal, S. ve Gökçay, G. (2009). Çocuklarda Flor Kullanımının Yarar ve Zararlarının Değerlendirilmesi. İstanbul Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabi- lim Dalı, Çocuk Dergisi 9(1), 8-15.
  • Oğur, R., Tekbaş, Ö.F. ve Hasde, M. (2004). Klorlama Reh- beri (İçme Kullanma Sularının Klorlanması). Gülhane Askeri Tıp Akademisi, Halk Sağlığı Anabilim Dalı, Ankara, Türkiye, s. 19-28.
  • Boysan, F. ve Şengörür, B. (2009). Su Sertliğinin İnsan Sağ- lığı İçin Önemi. Sakarya Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 13(1), 7-10.
  • Çağatay, G. (1997). Su Kalitesi. Çevre Sağlığı Temel Kaynak Dizisi No:43, 1.baskı, Türkiye Cumhuriyeti Sağlık Bakanlığı Sağlık Projesi Genel Koordinatörlüğü, Temel Sağlık Hizmet- leri Genel Müdürlüğü, Ankara, Türkiye, s. 56-80.
  • Alaş, A. ve Çil, O.H.Ş. (2002). Aksaray İline İçme Suyu Sağ- layan Bazı Kaynaklarda Su Kalite Paremetrelerinin İncelen- mesi. Ekoloji Çevre Dergisi, 11(42), 40-44.
  • Gümüş, N.E. (2012). Karaman ili tatlı su çeşme sularının kim- yasal ve bakteriyolojik yönden incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi, Türkiye, s. 49-52.
  • Şekerci, P. (2012). Erzurum ili çeşme sularının mikrobiyo- lojik, fiziksel, kimyasal analizi ve izole edilen Escherichia coli suşlarının moleküler tiplendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Erzurum, Türkiye, s. 74-75.
  • Karaoğlu, M.H. (2001). Kavaklıdere-Bozdoğan Bölgesin- deki Kaynak Sularının Kimyasal İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Muğla Üniversitesi, Türkiye, s. 46-47.
  • Yelekçi, S., Acemioğlu, B. Ve Avcı, H. (2012). Kilis İl Mer- kezi İçme sularının Kullanılabilirliğinin Araştırılması. Bİ- BAD, Biyoloji Bilimleri Araştırma Dergisi, 5(2), 77-81.
  • Yiğit, R. (2002). İstanbul İli Gaziosmanpaşa İlçesi Arnavut- köy Beldesi Civarındaki Kaynak Sularının Fiziksel, Kimya- sal ve Mikrobiyolojik Özelliklerinin Araştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Trakya Üniversitesi, Türkiye, s. 1-47.