Kriz İletişiminde Sosyal Medya: Koronavirüs Krizinde Fahrettin Koca’nın Twitter Kullanımı

Sosyal medya günlük hayatımızın birçok alanında yoğun bir şekilde kullanılmaktadır. İçerisinde milyonlarca kullanıcıyı barındırması sosyal medyanın önemli bir iletişim aracı olarak görülmesini sağlamaktadır. Günümüz bilişim çağında sosyal medyada paylaşılan bir içerik saniyeler içinde kullanıcılar tarafından etkileşim alırken kitleler üzerinde büyük bir etki yaratmaktadır. Sosyal medya, yalnızca bireylerin değil devlet kurumları tarafından da, geleneksel medyanın yanı sıra sıklıkla kullanılan bir mecra haline gelmiştir. Kurum veya yetkili kişiler özellikle kriz durumlarında en kısa sürede daha büyük kitleye ulaşmak için sosyal medyayı kullanmaktadır. Bu çalışmanın amacı sosyal medyanın bir iletişim aracı olarak kriz durumlarında kitleye ne denli etki ettiğini ortaya koymaktır. Çalışmada Covid-19 kriz sürecinde Sağlık Bakanı Fahrettin Koca’nın bireylere ulaşmak için sosyal medyayı ne şekilde kullandığı örneklem olarak seçilmiştir. Çalışmada yayımlanan içeriklerin etkileşim sayıları analiz edilerek kriz iletişiminde sosyal medyanın öneminin belirlenmesine çalışılmıştır. Marshall McLuhan tarafından geliştirilen Medya Ekolojisi teorisi çalışmanın temel kuramsal yaklaşımıdır. Bu bağlamda Koronavirüs Krizi’nde T.C. Sağlık Bakanı Fahrettin Koca’nın, Türkiye’de ilk vakanın görüldüğü günden önceki ve sonraki bir haftalık süreçte; (4-18 Mart 2020) resmi Twitter hesabında Koronavirüs ile ilgili yayımladığı paylaşımlar içerik analizi yöntemi ile incelenmiştir. Çalışmada elde edilen bulgulara göre Koca’nın sosyal medyayı; yaşanan gelişmeleri aktarmada, salgına karşı alınabilecek önlemleri açıklamada ve vatandaşların kaygısını azaltacak bilgilendirici enformasyonu hedef kitleye ulaştırmada, kriz iletişim aracı olarak kullandığı görülmektedir. Koronavirüs sürecinde gerçekleştirilen paylaşımların etkileşim durumları ele alındığında atılan tweetlerin toplum üzerinde büyük bir etki yarattığı ve paylaşılan içeriklerle bireylerin katılımları arasındaki ilişkinin paralel gittiği, bu bağlamda ilk koronavirüs vakası görülene dek hem paylaşımların azlığı hem de toplumun paylaşımlara olan katılımlarının; vaka sonrasındaki rakamlarla arasında önemli bir fark olduğu görülmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Sosyal Medya, Kriz İletişimi, Kovid-19, Salgın, Yeni Medya

Social Media In Crisis Communication: Fahrettin Koca's Use Of Twitter In The Coronavirus Crisis

Social media is used extensively in many areas of our daily life. The fact that it contains millions of users enables social media to be seen as an important communication tool. In today's information age, a content shared on social media has a great impact on the masses while receiving interaction by users within seconds. Social media has become a frequently used medium, not only by individuals but also by state institutions, alongside traditional media. Institutions or authorized persons use social media to reach a larger audience as soon as possible, especially in crisis situations. The aim of this study is to reveal how social media as a communication tool affects the masses in crisis situations. In the study, how the Minister of Health Fahrettin Koca used social media to reach individuals during the Covid-19 crisis process was selected as the sample. In the study, it was tried to determine the importance of social media in crisis communication by analyzing the interaction numbers of the content published. Media Ecology theory developed by Marshall McLuhan is the basic theoretical approach to the study. In this context, in the Coronavirus Crisis, T.C. Health Minister Fahrettin husband, the previous and next week period in the day when the first cases seen in Turkey; (4-18 March 2020) The shares he published on the official Twitter account about the Coronavirus were analyzed by content analysis method. According to the findings of the study, Husband's social media; It is seen that it is used as a crisis communication tool in conveying the developments experienced, explaining the measures that can be taken against the epidemic, and conveying informative information that will reduce the anxiety of citizens to the target audience. Considering the interaction situations of the posts made during the coronavirus process, the tweets posted have a great impact on the society and the relationship between the shared content and the participation of individuals goes parallel. In this context, both the scarcity of sharing and the participation of the society in the posts; there saw to be a significant difference between the numbers after the case.

Keywords:

Social Media, Crisis Communication, Covid-19, Outbreak, New Media,

PDF

___

Aslan, P. (2015). Kriz iletişimi yönetimi, sosyal meyda ve liderlik: ‘Baltımore olayları'nda Barack Obama ve Hillary Clinton'un twitter mesajlarına dair bir inceleme. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (49), 15-30. https://dergipark.org.tr/tr/pub/iuifd/issue/22900/245171
Bayraktar, C. (2013). Sosyal medyanın kriz iletişim aracı olark kullanımı.(Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. http://dspace.marmara.edu.tr/handle/11424/18968
Bode, L. (2016). Political news in the news feed: Learning politics from social media. Mass Communication and Society, 19(1), 24-48. https://doi.org/10.1080/15205436.2015.1045149
Bostancı , M. (2019). Sosyal medya dün bugün yarın. Palet Yayınları.
Coombs, T. W. (2015). The value of communication during a crisis: Insights from strategic communication research. Business Horizons, 58(2), 141-148. https://doi.org/10.1016/j.bushor.2014.10.003
Çelik Varol, M., ve Varol, E. (2019). Kavram ve kuramlarıyla Marshall Mcluhan’a bakış: Günümüzün egemen medya araçları ekseninde bir değerlendirme. Uluslararası Kültürel ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5(1), 137-158. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/744648
Çoklar, A. N. (2010). Bilgi ve iletişim teknolojileri ışığında dönüşümler. Nobel Akademik Yayıncılık.
Dağıtmaç, M. (2015). Sosyal medya bizi neden kullanır. Metamorfoz Yayıncılık.
Düvenci, A. (2012). Ağ neslinin internet kullanımı üzerindeki sosyal medya etkisinin sosyal sapma yaklaşımı ile incelenmesi. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. http://dspace.marmara.edu.tr/handle/11424/19845
Erkek, S. (2016). Kamu kurumlarında sosyal medya kullanımı: Sağlık Bakanlığı örneği. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (35), 141-150. Gürsakal, N. (2009). Sosyal ağ analizi. Dora Yayıncılık.
Hazar, M. (2011). Sosyal medya bağımlılığı - bir alan çalışması. İletişim, Kuram ve Araştırma Dergisi, (32), 151-176.
Jensen, K. S. (2014). Crisis communication on social media. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Aalborg University English and International Business Communication, Aalborg.
Kahraman, M. (2010). Sosyal medya 101 2.0. Kapital Medya Hizmetleri A.Ş.
Kaplan, A. M., ve Haenlein, M. (2010). Users of the world, unite! The challenges and opportunities of social media. Business Horizons, 53(1), 59-68
Karabulut, Y. E., ve Küçüksille, E. U. (2018). Twitter profesyonel izleme ve analiz aracı. Teknik Bilimleri Dergisi, 8(2), 17-24.
Kietzmann, H. H., Hermkens, K., McCarthy, I. P., ve Silvestre, B. S. (2011). Social media? Get serious! Understanding the functional building blocks of social media. Business Horizons, 54(3),241-251.
Laskowska, M., ve Marcyński, K. (2019). Media ecology – (un)necessary research perspective in communication and media Studies. Mediatization Studies, 3, 53-68.
Marwick, A., ve Boyd, D. (2011). To see and be seen: celebrity practice on twitter. Convergence: The International Journal of Research into New Media Technologies, 17(2), 139-158.
McLuhan, M. (2014). Gutenberg galaksisi. (G. Ç. Gül, Çev.) Yapı Kredi Yayınları. (Orijinal yayın tarihi, 1962).
Media Ecology Association. (2000). Proceedings of the Media Ecology Association.
Mergel, I. (2013). A framework for interpreting social media interactions in the public sector. Government Information Quarterly, 30(4), 327-334.
Morris, T. (2010). Sams teach yourself twitter in 10 minutes. Sams.
Odyakmaz, N. (2005). Medya ekolojisi.(Yayınlanmamış Doktora Tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. Park, J., Cha, M., Kim, H., ve Jeong, J. (2012). Managing bad news in social media: A case study on Domino’s Pizza crisis. Proceedings of the Sixth International AAAI Conference on Weblogs and Social Media. Perry, D. C., Taylor, M., Doerfel, M. L. (2013). Internet-based communication ın crısıs management. Management Communication Quarterly, 17(2), 206-232. Scolari, A. C. (2012). Media ecology: Exploring the metaphor to expand the theory. Communication Theory, 37(4), 539-554.
Spence, P. R., Lachlan, K., ve Padgett, D. (2007). Crisis communication, race, and natural disasters. Journal of Black Studies, 22(2), 204–225. Suher, İ. K. (2013). Kriz iletişim süreci. G. Haşit (Ed.), Kriz iletişi ve yönetimi (110-132). Anadolu Üniversitesi.
Şimşek, A. (2015). İletişim araştırmalarında paradigma değişimi. B. Yıldırım (Ed.), Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri (155-196). Literatürk Academia.
Tuncer, E. (2014). Sosyal medya imparatorluğu - patron. Akis Yayınları.
We Are Social, (2020). Digital İn 2020. https://wearesocial.com/digital-2020