2000 Sonrası Türkiye’de Neo-liberal Ekonomi Politikalar; Mimarlık ve Mimarlar

20. yüzyılın egemen iktisadi politikası olan neo-liberalizm, birçok alanda olduğu gibi inşaat sektörü için de yönlendirici güç olmuştur. Türkiye’de 1980’lerin sonundan itibaren neo-liberal ekonominin hayata geçirilmesiyle, mimarlık mesleği özel sermaye ile daha fazla yüz yüze gelmeye başlamış ve bu yüz yüze gelme durumu mimarlık pratiğine ve mimara yansımıştır. Bu noktadan hareket eden çalışmanın amacı, 21. yüzyılda Türkiye’de neo-liberal ekonomi politikaların mimarlık mesleğini, mimarı ve mimarın eğitimini ne şekilde etkilediğini incelemektir. Bu amaçla yapılan dönemsel okumalar ve araştırmalar sonucunda, Türkiye’de neo-liberal siyasanın itici gücüyle yapı sektörüne dayalı bir kalkınma politikasının benimsenmesiyle mimarlık okullarının ve mimarların sayısının kontrolsüz bir artışa maruz kaldığı tespit edilmiş ve buna bağlı olarak mimarın işgücü niteliğinin sıradanlaştığı gözlenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Neo-liberal Ekonomi, Mimarlık, Mimar, Mimarlık Eğitimi, Türkiye

Neo-liberal Economic Policy in Turkey After 2000; Architecture and Architects

Neo-liberalism, the sovereign economic policy of the 20th century, has been the driving force for the construction sector as it is in many areas. The aim of this work is to examine how the 21. Century neo-liberal economic policies in Turkey influences the architect and the architect’s education. As a result of this purpose, the periodic reading and research, the neo-liberal policy has the number of a development policy adopted by schools of architecture and architects based on the construction sector, the driving force has been found to be exposed to uncontrolled growth and has been observed accordingly commonplace quality of labor force, the architect of Turkey.

Keywords:

Neo-liberal Economy, Architecture, Architect, Architectural Education, Turkey.,

PDF

___

Akyıldız, H., Eroğlu, Ö. (2004). Türkiye cumhuriyeti dönemi uygulanan iktisat politikaları. Süleyman Demirel Üniversitesi İBF Dergisi, 1 (1), 11-19.
Boratav, K. (2011). Türkiye iktisat tarihi 1908-2009. İstanbul: İmge Yayınları, 254.
Çınar, S. (2014). Taşeron çalışma ilişkilerinde inşaat işçileri. Sosyoloji Araştırmaları Dergisi, 17 (2), 37-70.
Gottdiener, M. (1994). The social production of urban space. Austin: The University of Texas Press, 128.
Gray, A. (2014). Unsocial Europe: social protection or flexploitation? London: Pluto Press, 68.
Harvey, D. (2012). Sermayenin mekânları-eleştirel bir coğrafyaya doğru. İstanbul: Sel Yayıncılık, 517.
İnal, A. (2014). İnşaat Sektörünün Ekonomik Büyümeye Etkisi (2002-2014) ve Sürdürülebilir Büyüme, Yüksek Lisans Tezi, TOBB Ekonomi ve Teknoloji Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Koçak, H. (2013). İnşaat işkolunda istihdamın yapısı ve emek rejiminin özellikleri. TTB Mesleki Sağlık ve Güvenlik Dergisi, 2 (1), 13-23.
Küçükdoğu, M.Ş., Alioğlu, E.F., Dostoğlu, N., Esin, N., Türkçü, H.Ç., Coşgun, N. Enginöz, E.B, Arslan, M.E. (2013). Mimarlık bölümü açılması ve sürdürülmesinde aranacak asgari koşullar üzerine bir araştırma. Mimarlık, 374 (1), 60-68.
Levi, E. (2015). Türkiye’de mimarlık eğitimine niceliksel bir bakış. Mimarlık 1 (381), 12.
Manu P., Ankrah N., Proverbs D., Suresh S. (2013). Mitigating the health and safety influence of subcontracting in construction: the approach of main contractors. International Journal of Project Management, 1 (31), 1017–1026.
Sayılan, F. (2006). Küresel aktörler (DB ve GATS) ve eğitimde neoliberal dönüşüm. TMMOB Jeoloji Mühendisleri Odası. Aylık Bülten Eğitim Dosyası. Kasım-Aralık, 44-51.
Şafak, C., (2004). 4857 Sayılı iş kanunu çerçevesinde taşeron (alt işveren) meselesi. Türkiye Barolar Birliği Dergisi, 51, Mart/Nisan, 111-132.
TMMOB. 44. Dönem Çalışma Raporu. (2016). Ankara: TMMOB Yayınları, 11.
Öngel, S. (2014). Türkiye’de taşeronlaşmanın boyutları. DİS-AR Bülteni, Kış Sayısı, 8-17.
Öz, Ö. (2001). Sources of competitive advantage of Turkish construction companies in international markets. Construction Management and Economics, 19 (2), 4-9.
Tekeli, İ. (1988). Kentleşmeye kapital birikim süreçleri açısından bakmanın sağladığı açıklama olanakları. Defter Dergisi, 1 (5), 11-28.
Tunçay, M. Koçak, C., Özdemir H. (1989). Çağdaş Türkiye tarihi: 1908-1980, İstanbul: Cem Yayınevi, s.47.
Tural, N. K (2004). Küreselleşme ve üniversiteler. Ankara: Kök Yayıncılık, s.63.