Parodi ve Kültürel Bellek Bağlamında Reklam İmgeleri Üzerine Bir İnceleme

Postmodern dönemde pek çok çalışmada kültür ve toplum hafızasında yer edinmiş imgelerin görsel iletişim tasarımı, reklam ve alt alanlarında yeterince incelenmediği görülmektedir. Ancak görsel iletişimin göstergelerarasılık ve mizahta kesiştiği nokta olan parodinin etkin kullanımı için özellikle reklam tasarımlarında kültür ve topluma ait imgelerin kullanımının önemli olduğu düşünülmektedir. Özellikle reklam afişlerinde kültürel bellek ve toplumsal hafıza imgelerinden parodi gibi mizahi bir üslupla yararlanılması iletişim gücünü olumlu yönde artırabilir. Bu çalışmanın amacı görsel iletişim tasarımı alanlarında uygulanan kültürel bellek ve mizaha ilişkin formların keşfini sağlamak ve reklam afişlerinin kültürel bellek ve parodi (alaycı taklit) çerçevesinde değerlendirilebilir olduğunu göstermektir. Bu bağlamda çalışma kapsamında reklam afişlerinin kültürel bellek ve alaycı parodi çerçevesinde teorik altı yapısı incelenmiş, reklam afişlerinde yer alan mizahi unsurlar ele alınmış ve elde edilen bilgilerden yola çıkılarak örnek reklam afişleri parodi ve kültürel bellek bağlamında mizahi içerik bakımından değerlendirilmiştir.

___

  • Aktulum, K. (2014). Metinlerarası ilişkiler. İstanbul: Kanguru Yayınları.
  • Aktulum, K. (2016). Resimsel resimler arası etkileşimler ve aktarımlar. Konya: Çizgi Kitabevi.
  • Assman, J. (2015). Kültürel bellek. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • Atik, A. ve Bilginer, Ş. (2014). Toplumsal bellek ve medya. Atatürk İletişim Dergisi, 6, 1-16.
  • Attordo, S. (2014). Encyclopedia of humor studies. ABD: SAGE Publications.
  • Becer, E. (2005). İletişim ve grafik tasarım. Ankara: Dost Kitabevi Yayınları.
  • Behrens, R. (1977). R. Beyond Caricature: On Types of Humor in Art. The Journal of Creative Behavior, 11(3).
  • Choukeir, J. (2011). Defining communication design. http://joannachoukeir.com/
  • Cushman, E. ve Ghosh, S. (2012). The mediation of cultural memory: Digital preservation in the cases of Classical Indian
  • Dance and the cherokee stomp dance. Journal of Popular Cultre, 45(2), 264-283.
  • Elden, M. ve Bakır, U. (2010). Reklam çekicilikleri. İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Ertan, G. ve Sansarcı, E. (2016). Görsel sanatlarda anlam ve algı. İstanbul: Alternatif Yayıncılık.
  • Ferris, D.R. (1972). Humor and creativity: Research and theory. Second Quarter, 6(2).
  • Frascara, J. (2004). Communication design: Principles, methods and practice. Allworth Press.
  • Gedik, B. ve Önürmen, O. (2020). Televizyon reklamlarında mizah kullanımı ‘İş Bankası 92 Yaşında’ reklam filminin analizi. Kurgu Dergisi, 28(1), 213-230.
  • Heller, S. (2002). Design Humor, the art of graphic wit. ABD: Allworthpress.
  • İlhan, M. E. (2018). Kültürel bellek- sözlü kültürden yazılı kültüre hatırlama. Doğu Batı Yayınları.
  • Klein, S. (1997). Art and Laughter, I.B. London: Tauris.
  • Milne, E. (2013). Parody: Affective registers, amateur aesthetics and intellectual property. Cultural Studies Review, 19(1), 193.
  • Neiger, M. Zandberg, E. ve Meyers, O. (2011). On media momory: Collective memory in a new media. Palgrave Macmillan.
  • Öğüt Eker, G. (2014). İnsan kültür mizah. Ankara: Grafiker yayınları.
  • Pazarcı, N. G. (2018). Kültürel Belleğe yolculuk. Ankara: Epos Yayınları.
  • Rose, M. A. (2011). Pictoral irony, Parody and Pastiche. Bielefeld: Aisthesis Verlag.
  • Santoro, S. W. (2014). Guide to Graphic Design. ABD: Pearson Yayınları.
  • Tosun, N. ve Dereli, A. (2016). Reklamda parodi kullanımının marka imajına etkisi. Öneri Dergisi, 12(46), 321-338.
  • Zhang, Y. (1996). The effect of humor in advertising: An individual difference perspective. Psychologhy and Marketing, 13(6).