SOSYO-POLİTİK PARAMETRELER AÇISINDAN VAN’DAKİ SİYASAL TEMSİL ANLAYIŞI: İL MERKEZİ ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA

Biri ya da birilerinin yerine karar verme, eylemde bulunma şeklinde tanımlanabilen siyasal temsil kavramının, birden çok anlamı vardır. Bu anlam kargaşası ise tarihsel süreçte siyasal temsilin farklı evrelerden geçmesinden kaynaklanmaktadır. Nitekim aydınlanma öncesi dönemde mutlak olan dindi. Haliyle siyasal temsil, din eksenli bir kavram olarak karşımıza çıkmaktaydı. Aydınlanma döneminde ise mutlak olanı belirleyen “din”in yerini “evrensel akıl” aldı. Aydınlanma sonrası döneme gelindiğinde, artık mutlak doğrunun olmadığı, her şeyin izafi olduğu bir anlayış hâkim olmaya başladı. Artık temsil kavramını evrensel akıl bireye göstermiyor aksine birey zihin dünyasında sorgulayarak bu kavramı şekillendirmeye başlıyordu.Türkiye için temsil algısındaki değişim, Cumhuriyet’in kuruluşu ile başladı. Bu Cumhuriyet batı modernleşmesinin temel parametreleri üzerine yoğunlaştı. Evrensel akıl merkez akıl bireyin nasıl ya da ne konuşacağını, giyineceğini, inanacağını, yazacağını, yaşayacağını, düşüneceğini belirleme yetkisinin kendinde olduğunu iddia ediyordu. Bu argümanın Özal’la çatladığı ve AK Parti hareketiyle yavaş yavaş kutsal olanın, dokunulmaz denilenin sorgulanmaya başlamasıyla, kırıldığı görülmektedir. Yani siyasal temsilin ne ya da nasıl olduğunu belirleyen evrensel akıl yok olmuş, artık siyasal temsil birey yorumuyla şekillenmeye başlamıştır.Bu çalışmada, bireyin siyasal kavramları şekillendirdiği, tanımladığı, merkeze bu tanımlamayla yön verdiği bir dönemde, Van halkı için siyasal temsilin ne ifade ettiği, nasıl olması gerektiği, temsilcilerin kime ve neye karşı sorumlu oldukları gibi konular, araştırma kapsamının izin verdiği ölçüde tetkik edilmiştir

Anahtar Kelimeler:

Temsil, Siyasal Temsil, Demokrasi, Egemenlik, İktidar, Sözleşme, Van

PDF

___

BAHÇEŞEHİR ÜNİVERSİTESİ ULUSLARARASI GÜVENLİK ve STRATEJİK ARAŞ- TIRMALAR MERKEZİ (BÜSAM) (2009). Doğu ve Güneydoğu Anadolu Bölgeleri Sosyo-Ekonomik ve Sosyo–Politik Yapı Araştırması ve Doğu ve Güneydoğu Anadolu Bölgelerinden En Fazla Göç Almış Olan İllerin Sosyo–Ekonomik ve Sosyo–Politik Araştırması: Sorunlar, Beklentiler ve Çözüm Önerileri. Proje Raporu, Aralık. İs- tanbul.

BİLGİÇ, M. & AKYÜREK, S. (2009). Güneydoğu Sorununun Sosyolojik Analizi, Bilge Adamlar Stratejik Araştırmalar Merkezi (BİLGESAM), Temmuz. Ankara.

BOGDANOR, V. (2003). Blackwell’in Siyaset Bilimi Ansiklopedisi II (L-Z). Çev. Erhan Yükselci, Sema Yükselci, Bülent Peker. Ankara: Ümit yayıncılık.

BÜYÜKÖZTÜRK, Ş. (2004). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem Yayınları.

DAMLAPINAR, Z. & BALCI, Ş. (2005). “Seçmenin Zihnindeki Aday İmajını Belirle- yen Etkenler: 28 Mart 2004 Yerel Seçimleri Alan Araştırması”, ss. 58-79. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi.

DOĞAN, A. & GÖKER, G. (2010). “Yerel Seçimlerde Seçmen Tercihi (29 Mart Yerel Seçim- leri Elazığ Seçmeni Örneği”), Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, Ekim, ss. 159-187.

ERKAN, R. & BAĞLI, M. (2005). “Diyarbakır’da Seçmen Davranışı ve Seçmen Davranışı- nın Oluşmasında Yerel Medyanın Rolü”, ss. 181-196. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi.

GALLIE, W. B. (1955). “Essentially Contested Concepts”. Proceedings of the Aristotelian Society, 1955, p. 167-198, Zikreden, Birch, a.g.e., p. 8.

GÜZEL, M. (2001). “Estetik Aklın Oluşumu: Yücenin Temsili Sorunu ve Siyasalın Eklem- lenişi”. Tezkire, Düşünce, Siyaset, Sosyal Bilimler Dergisi. Sayı 21, Haziran/ Temmuz, ss. 27-36.

GÜLTEKİN, İ. (2006). Temsilde Adalet ilkesi Bakımından Türkiye’de Uygulanan Seçim Sis- temleri. Yüksek Lisans Tezi. Gazi Osman Paşa Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü. Kamu Yönetimi Anabilim Dalı. Tokat.

HEYWOOD, A. (2007). Siyaset, Çev. Bekir Berat Özipek, Bican Şahin, Zeynep Kopuz- lu. Ankara: Adres Yayınları.

HOLDEN, B. (2007). Liberal Demokrasiyi Anlamak. Çev: Hüseyin Bal. Ankara: Liberte Yayınları.

KARASAR, N. (2005). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayıncılık.

KOÇ, Y. & PALABIYIK, A. (2012). “Üniversite Gençliğinin Toplumsal ve Siyasal Sorunlara Bakışı: Muş Alparslan Üniversitesi ve Bitlis Eren Üniversitesi Öğrencileri Örneği”. ESOSDER, Kış-2012, Cilt: 11, Sayı: 39, ss. 322-346.

LACLAU, E. (2003). Evrensellik, Kimlik ve Özgürleşme. Çev: Ertuğrul Başer. 2. Baskı. İstanbul: Birikim Yayınları.

MILLER, D. (1995). Blackwell’in Siyasal Düşünce Ansiklopedisi II (K-Z). Çev. Bülent Pe- ker, Nevzat Kıraç. Ankara: Ümit Yayıncılık.

OKYAR, O. (2010). Van İli’nde PKK Sempatisini Etkileyen Faktörler. Polis Akademisi Güvenlik Bilimleri Enstitüsü Güvenlik Stratejileri ve Yönetimi Anabilim Dalı, Danışman: İsmail Dinçer Güneş, Yüksek Lisans Tezi. Ankara.

ÖRS, B. (2006). “Siyasal Temsil”. İ.Ü Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, No: 35, ss. 1-22.

ÖRS, B. (1997). “Siyasal Temsil ve Demokrasi”. İktisat Dergisi, Sayı 374. ss. 24–34.

ÖZYURT, C. (2009). “Üniversite Öğrencilerinin Siyasal Katılım Davranışları: Yerel Se- çimleri, Balıkesir Örneği”. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt: 9, Sayı: 33, ss. 289-320.

SİYASET ve SOSYAL ARAŞTIRMA MERKEZİ (SAMER) (2013). Kürt Sorunu ve De- mokrasi Paketine İlişkin Tutum ve Beklentiler. Ekim.

SARTORI, G. (1996). Demokrasi Teorisine Geri Dönüş. Çev: Tunçer Karamustafaoğlu, Mehmet Turhan. Ankara: Yetkin Yayınları.

TOURAINE, A. (1997). Demokrasi Nedir? 1. Baskı. Çev: Olcay Kunal. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.

TÜRKÖNE, M. (2003). Siyaset. Ankara: Lotus Yayınevi.