Costa-Gavras'ın 1982 yapımı Kayıp filmi zorla kayıp olgusunu çeşitli bakımlardan anlatmaktadır. Kayıpların ardından çıkan sorunlar psikolojik ve kültürel bir okumayı gerektirmektedir. Kaybolmanın şiddeti hem fiziksel hem de epistemiktir. Yani hem bilgiyle hem de kavramayla ilişkilidir. Bir insanlık suçu olan zorla kaybetme sadece bireysel sınırla kalmaz aynı zamanda kişinin ailesini, çevresini ve ortak bağlarla bağlandığı toplumu da hedef alır. Film, Ed Horman’ın çabası üzerinden ölüm ve hayat, umut ve umutsuzluk gibi ikilikler içinde kalan kayıp yakınlarının zorlu, dinamik ve karmaşık bir süreçle nasıl baş ettiklerini de ortaya koymaktadır. Bu çalışmada filmin çağdaş ve tarihi olayları nasıl yorumladığı, belirli bir politik duyarlılığa dayanarak ulus ötesi kamuoyunu etkilemeye çalışması ve bu durumu kayıp gibi çok kritik bir olgu üzerinden anlatması ortaya konmaya çalışılacaktır. Gavras'ın 1969 ve 1982 yılları arasında farklı ülkelerdeki siyasi deneyimleri ele alan -hepsi gerçek olaylara dayanan- dört filmi mevcuttur. Çalışmada incelenecek olan Kayıp (1982) yönetmenin sinemasal söylemini ve beslendiği siyasi hassasiyetleri ortaya koymaktadır.