ÖZETBu makalede, tabiata saygısızlık ile ilgili ilkelerin, temelde tek tanrılı bütün dinlerin öğretilerinde mevcut olduğu görüsünün geçerliliği, inceleme ve araştırma konusu yapılmaktadır. Makalede ayrıca, ifade edilen görüsün İslam için isabetli bir iddia olamayacağı tartışılmaktadır. Yine çevre probleminin gündeme geldiği bu çağda, insanların ahlaki değerlerden olabildiğince uzaklaşmış olmaları, çevre krizinin temel nedeni olarak gösterilmektedir.Anahtar Kelimeler: Ekoloji, Çevre, İslâm, Çevre Krizi, Çevre Ahlâkı.ABSTRACTThis article attempts to examine the validity of the wiev that disrespect for nature is inherent in the very nature of all monotheistic religions. It argues that this view cannot be sustained in regards to Islam. In fact, it is the divorce of ethics from the pursit of knowledge that has ushered man into an era of environmental degradation.Key Words: Ecology, Environment, Islam, Environmental Crisis, Environmental Ethic.  * Bu makale, The Iranian Journal of International Affairs adlı dergide (vol. VIII (Winter-1996-1997), No. 4, s. 761-771), “The Roots of Environmental Crises: An Islamic Perspective” başlığıyla yayınlanmış olan yazının çevirisidir. Bu çeviride, daha çok asıl metne bağlı kalınmış, ancak bazı yerlerde konunun daha açık ve net olarak takdim edilebilmesi için serbest tercüme sitili benimsenmiştir. (Çev.)