Yaşamın İlkeleri ile Kenti Yeniden Düşünmek: Biyomimikri Temelli Bir Yaklaşım

Bu çalışmada, kentsel tasarımda yenilikçiliği teşvik etmek ve mevcut sorunlara yeni bir bakış açısı getirmek için biyomimikrinin önemi tartışılmıştır. Bu bağlamda, uygulayıcılara, karar vericilere ve kentsel paradigmaları şekillendiren bilim insanlarına geleceğin kentlerini yeniden düşünmek için genel bir bakış açısı sağlamak amaçlanmıştır. Özellikle doğanın fethedildiği modernist kent idealinden doğayı alt etmek yerine kucaklayan ekolojik çağa geçtiğimiz günümüzde kente biyomimikri perspektifinden bakmak daha da anlam kazanmaktadır. Bu perspektif, doğayla birlikte var olmanın ötesinde doğa gibi davranmayı, sorunlara doğa gibi yaklaşmayı önermektedir. İnsanoğlu, canlılarla aynı çevresel koşullarda yaşamakta ve benzer zorluklarla karşılaşmaktadır. Biyomimikri, doğanın bu zorluklar karşısında uzun yıllar boyunca tecrübeleriyle geliştirdiği ve iyileştirdiği yaşam ilkelerini inceleyip onları kendi tasarımlarımıza aktarma olanağı sunmaktadır. Bu çalışmada, biyomimikri temelli tasarımın günümüz kentlerindeki sorunların birçoğuna çözüm üreteceği; üretilen çözümlerin kentlerin verimliliğini arttıracağı ve kente dair daha sürdürülebilir kararlar alınmasına olanak sağlayacağı önerilmektedir. Bu bağlamda, iki temel konu çalışmanın odağını oluşturmuştur: kentlerde verimlilik kavramının yeniden ele alınması ve kentin bütünsel bir biçimde düşünülmesi. Çalışmada biyomimikri kavramı ve mevcut tasarım yöntemleri açıklandıktan sonra doğadan kentsel tasarıma aktarılabilecek temel prensipler tartışılmış ve dünya kentlerinden örnekler verilmiştir. Çalışma sonuçta kenti doğa gibi tasarlayabilmek için bir çerçeve sunmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Biyomimikri, kentsel tasarım, sürdürülebilirlik, verimlilik, bütünsellik

Re-thinking the City with Life’s Principles: A Biomimicry Based Approach

This study discusses the potential of biomimicry to encourage innovation in urban design and to provide a general perspective to practitioners, decision-makers, and scientists who shape urban paradigms to rethink the cities of future. This perspective proposes to act as nature, to approach problems as nature, beyond living with nature. Human beings live in the same environmental conditions as living things and face similar difficulties. Biomimicry provides the opportunity to examine life’s principles that have been developed and improved by nature with its experience over many years and transfer them to our designs. This study proposes that biomimicry based design will solve many of the problems in today’s cities. Further, it suggests that these solutions will increase the efficiency of the cities and enable more sustainable decisions regarding the city. Two main topics have been the focus of the study: reconsidering the concept of efficiency in cities and thinking of the city in a holistic way. After explaining the concept of biomimicry and existing design methods, the study discusses basic principles that can be transferred from nature to urban design. Then, it gives examples from world cities. Consequently, it provides a framework for designing the city like nature.

Keywords:

Biomimicry, urban design, sustainability, efficiency, holism,

PDF

___

Baumeister, D. (2014). Biomimicry resource handbook: a seed bank of best practices. Missoula: CreateSpace.
Benyus, J. (2002). Biomimicry: innovation ınspired by nature. New York: Perennial.
Brehm, D. (2013, 17 Haziran). Printing artificial bone. MIT News Office. 2 Ekim 2019 tarihinde http://web.mit.edu /newsoffice/2013/printing-artificial-bone-0617.html adresinden erişildi.
De Groot, R., Wilson, M. A. ve Boumans, R. M. J. (2002). A typology for the classification, description and valuation of ecosystem function, goods and services. Ecological Economics, 41, 393-408.
Deshpande A, Goh AL, Goossens A. ve Javdani, S. (2013). Biomimicry for coastal eco-cities: towards a carbon neutral dover. Southampton: University of Southampton.
El-Zeiny, R.M.A. (2012). Biomimicry as a problem solving methodology in interior architecture. Procedia– Social and Behavioral Sciences 50 (Temmuz), 502–512.
Gebeshuber, I. C. ve Drack, M. (2008). An attempt to reveal synergies between biology and mechanical engineering. Proceedings of the Institution of Mechanical Engineers, Part C: Journal of Mechanical Engineering Science, 222(7), 1281–1287.
Graham, P. (2003). Building ecology - first principles for a sustainable built environment. Oxford: Blackwell Publishing.
Guo Z, Liu W ve Su B-L. (2011). Superhydrophobic surfaces: from natural to biomimetic to functional. Journal of Colloid and Interface Science 353(2), 335–355.
Heintz, M. (2009). Biomimicry to the rescue. Materials Today 12(3), 6.
Helms, M., Vattam, S. S. ve Goel, A. K. (2009). Biologically inspired design: process and products. Design Studies, 30(5), 606–622.
ISO/TC266. (2015). Biomimetics—terminology, concepts and methodology. 19 Nisan 2020 tarihinde https://www.iso.org/obp/ui/#iso:std:iso:18458:ed-1:v1:en adresinden erişildi.
Kibert, C. J., Sendzimir, J. ve Guy, G. B. (2002). Construction ecology. New York: Spon Press.
Koelman, O. (2004). Biomimetic buildings: understanding and applying the lessons of nature. BioInspire 21. 10 Haziran 2020 tarihinde https://biomimicry.typepad.com/bioinspire/2004/12/index.html adresinden erişildi.
Korhonen, J. (2001). Four ecosystem principles for an industrial ecosystem. Journal of Cleaner Production, 9, 253-259.
Lazarus, M.A. ve Crawford, C. (2011). Returning genius to the place. Architectural Design, 81(6), 48-53.
McDonough, W. ve Braungart, M. (2002). Cradle to cradle - remaking the way we make things. New York: North Point Press.
Pawlyn, M. (2016). Biomimicry in architecture. Londra: RIBA Publishing.
Pedersen Zari, M. (2007). Biomimetic approaches to architectural design for increased sustainability. Sustainable Building Konferansı’nda sunulan bildiri, Auckland. 10 Haziran 2020 tarihinde
https://www.academia.edu/9509269/BIOMIMETIC_APPROACHES_TO_ARCHITECTURAL_DESIGN adresinden erişildi.
Pedersen-Zari, M. (2010). Biomimetic design for climate change adaptation and mitigation. Architectural Science Review 53, 172-183.
Rao, R. (2014). Biomimicry in architecture. International Journal of Advanced Research in Civil,Structural,Environmental and Infrastructure Engineering and Developing, 1(3), 101-107.
Reap, J., Baumeister, D. ve Bras, B. (2005). Holism, biomimicry and sustainable engineering. ASME International Mechanical Engineering Conference and Exposition’da sunulan bildiri, Orlando, USA. 10 Haziran 2020 tarihinde https://asmedigitalcollection.asme.org/IMECE/proceedings-abstract/IMECE2005/42185 /423/310301 adresinden erişildi.
Rossin, K. J. (2010). Biomimicry: nature’s design process versus the designer’s process. WIT Transactions on Ecology and the Environment, 138, 559-570.
Smith, J. (2007.) It’s only natural. The Ecologist 37(8), 52–55.
Speck, T., ve Speck, O. (2008). Process sequences in biomimetic research. WIT Transactions on Ecology and the Environment, 114, 3–11.
Steadman, P. (2008). The evolution of designs: biological analogy in architecture and the applied arts. New York: Routledge.
Tero A., Takagi S., Saigusa T., Ito, K., Bebber, D., Fricker, M., Yumiki, K., Kobayashi, R. ve Nakagaki, T. (2010). Rules for biologically inspired adaptive network design. Science 327(5964), 439–442.
United Nations. (1987). Report of the World Commission on Environment and Development: Our Common Future. United Nations General Assembly document A/42/427. 10 Haziran 2020 tarihinde https://sustainabledevelopment.un.org/content/documents/5987our-common-future.pdf adresinden erişildi.
Valentine, S. V. (2016). Kalundborg symbiosis: fostering progressive innovation in environmental networks. Journal of Cleaner Production, (118), 65-77.
Vartan, S. (2006). The ultimate flattery. The Environmental Magazine 17(2), 44.
Vincent, J. F. V. (2006). Applications: influence of biology on engineering, Journal of Bionic Engineering, 3, 161-177.
Vincent, J. F. V., Bogatyreva, O. A., Bogatyrev, N. R., Bowyer, A. Ve Pahl, A.-K. (2006). Biomimetics: its practice and theory. Journal of the Royal Society Interface: The Royal Society 3, 471-482.
Wang R., Zhang W. Ve Guo J. (2005). A branched material based on biomimetic design: synthesis and electrochemical properties. Materials Science and Engineering: C 25(4), 486–489.

ISSN: 1307-9905
Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
Başlangıç: 2010
Yayıncı: ADAMOR Araştırma Danışmanlık Medya Organizasyon Yayıncılık Ltd. Şti.