Postyapısalcı Anarşizm ve Ekoloji

Eko-anarşizm bir toplumsal hareket ve ideoloji olarak ekolojinin bir dalıdır.  Eko-anarşizmin temel kabulleri en iyi biçimde anarşizmin özgürlük ve eşitlik anlayışı, otorite kavramının anarşist eleştirisi ve doğa ile insan arasındaki ilişki üzerinde düşünmenin önceliğine vurgu yapan ekolojik perspektifin bir bileşimi olarak özetlenebilir. Söylemeye bile gerek yok ki, ekolojik perspektif hem toplumsal hem de siyasal teorinin gelişiminde önemli bir etkiye sahip olmuştur. Bunu yaparken, ekoloji pek çok sosyo-politik konuyla ve sorunla ilgilenmiş ve eş zamanlı olarak diğer siyasal hareketler ve ideolojilerle karşılaşmıştır. Bu noktada özü itibariyle bir ondokuzuncu yüzyıl ideolojisi olan anarşizm, kendisini siyasal ekoloji için önemli bir müttefike dönüştürmüş ve bu iki ideolojinin birlikteliği hem anarşizm hem de ekoloji için son derece öğretici olmuştur. Benzeri bir hatta, anarşist teori içindeki postyapısalcı anarşizm gibi yeni perspektifler de bu sürecin gelişmesine anlamlı ve önemli katkılarda bulunmuştur. Bu çalışma, söz konusu eksenden hareketle, postyapısalcı anarşizmin, ekolojik perspektifin kavranabilmesi için bize anlamlı fırsatlar sunan verimli bir zemin olarak bir tasvirini yapmıştır. Bu doğrultuda söz konusu çalışma iki ana bölüme ayrılmıştır. Birinci bölüm postyapısalcı anarşizmin temel niteliklerine odaklanmış ve bunu yaparken postyapısalcı anarşizmin anarşizmin genel çerçevesi içinde sahip olduğu konum üzerinde düşünmeye çalışmıştır. İkinci bölümde ise postyapısalcı anarşizmin ekolojik bakış açısı üzerinden nasıl okunabileceği üzerinde durulmuştur.

Poststructuralist Anarchism and Ecology

Eco-anarchism is a strand of ecology as a social movement and political ideology. The basic tenets of eco-anarchism can be best described as a co-existence of anarchist understanding of freedom and equality, the anarchist critique of the concept of authority and ecological perspective that puts an emphasis on the priority of reflecting on the relationship between human beings and nature. It goes without saying that ecology has an impact on the development of both social and political theory. In so doing, ecology deals with many socio-political issues and problems and simultaneously encounters other political movements and ideologies. At this point, anarchism as a major political ideology emerged in the nineteenth century has transformed itself into an important ally for political ecology and the togetherness of these two ideologies has become very instructive for both ecology and anarchism. In a similar vein, new perspectives such as poststructuralist anarchism within the anarchist theory have contributed to the development of this process. This study has seeked to describe poststructuralist anarchism as a fruitful field for enabling us to find significant opportunities in order to be able to comprehend ecological perspective. Accordingly, the study has been structured into two major parts. The first part focused on the basic characteristics of poststructuralist anarchism and pondered the position of poststructuralist anarchism within the framework of anarchism. The second part examined the problem of how poststructuralist anarchism could be read and positioned from an ecological point of view.

___

  • Adams, J. (2003). Postanarchism in a Nutshell. 3 Ocak 2018 tarihinde https://theanarchistlibrary.org/library/jason-adams-postanarchism-in-a-nutshell.pdf adresinden erişildi.
  • Bahro, R. (1996). Nasıl sosyalizm? hangi yeşil? niçin tinsellik? (T. Bora, Çev. ve Der.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • Bakunin, M. (1998). Devlet ve Anarşi. (M. Uyurkulak, Çev.). Ankara: Öteki Yayınevi.
  • Baykal, E . (2014). Türkiye'de anarşist yazının gelişimi ve siyahi dergisi. Marmara İletişim Dergisi, 13 (13), 1-19.
  • Bellegarigue, A. (2014). İlk Anarşist Manifesto. (B. Taneri, Çev.). İstanbul: Altıkırkbeş Yayın.
  • Bey, H. (2004). Postanarşizm anarşi (D. Sandalcı, Çev.). Siyahî, 1, 18-21.
  • Bookchin, M. (2013a). Toplumsal ekoloji ve komünalizm. (F. D. Elhüseyni, Çev.). İstanbul: Sümer Yayıncılık.
  • Bookchin, M. (2013b). Toplumu yeniden kurmak. (K. Şahin, Çev.). İstanbul: Sümer Yayıncılık.
  • Bookchin, M. (2013c). Ekolojik bir topluma doğru. (A. Yılmaz, Çev.). İstanbul: Sümer Yayıncılık.
  • Bookchin, M. (2013d). Özgürlüğün ekolojisi: hiyerarşinin ortaya çıkışı ve çözülüşü. (M. K. Coşkun, Çev.). İstanbul: Sümer Yayıncılık.
  • Call, L. (2005). Postmodern matris. (S. Evren, Çev.). Siyahî, 2, 82-91. 4 Ocak 2018 tarihinde ttps://docs.google.com/file/d/0B3UlnTbin7cnTjk5YXItTmZUTEE/edit adresinden erişildi.
  • Coşkun, S. (2010). Çevre sorununa radikal bir çözüm önerisi olarak eko – anarşizm. Kaygı, 15, 101-116.
  • Çoban, A. (2002). Çevreciliğin ideolojik unsurlarının eklemlenmesi. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 57 (3), 3-30.
  • Davidson, S. (2009). Ecoanarchism: a critical defence. Journal of Political Ideologies, 14(1), 47-67.
  • Degen, H-J. (1999). Anarşizmin bir geleceği var mı? Birkaç not. (N. Ozan, Çev.). H. J. Degen (Der.). Anarşizmin bugünü: tavırlar içinde (ss. 77-98). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • Demirağ, D. (2017) Doğayı yardıma çağırmak: anarşist ekolojizm. O. İmga ve H. Olgun (Ed.). Yeşil ve siyaset: siyasal ekoloji üzerine yazılar içinde (ss. 331-385). Ankara: Liberte Yayınları.
  • Goldman, E. (2006). Dans edemeyeceksem bu benim devrimim değildir. (N. Bayram, Çev.). İstanbul: Agora Kitaplığı.
  • Goldman, E. (2012). Anarşizm neyi savunur?. (D. Kömürcü, Çev.). İstanbul: Agora Kitaplığı.
  • Hall, M. (2011). (2011) Beyond the human: extending ecological anarchism. Environmental Politics, 20:3, 374-390.
  • Hardt, M. ve Negri, A. (2003). İmparatorluk. (A. Yılmaz, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • Hardt, M. ve Negri, A. (2004). Çokluk. (B. Yıldırım, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • Hardt, M. ve Negri, A. (2011). Ortak zenginlik. (E-B. Yıldırım, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • Kaufmann, M. (2003). Aydınlanmış anarşi: siyaset felsefesine giriş. (Y. Coşar, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • Kropotkine, P. (1999). Anarşist etik. (I. Ergüden, Çev.). Ankara: Doruk Yayımcılık.
  • Kropotkin, P. (2005). Anarşi: felsefesi-ideali. (I. Ergüden, Çev.). İstanbul: Kaos Yayınları.
  • May, T. (2000). Postyapısalcı anarşizmin siyaset felsefesi. (R. G. Öğdül, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • May, T. (2004). Postyapısalcı anarşizm sahaya iniyor. (Söyleşi S. Evren vd.). Siyahî, 1, 12-17.
  • Newman, S. (2004a). Radikal demokraside yeni tahayyüller. (Söyleşi S. Evren vd.). Siyahî, 1, 4-11.
  • Newman, S. (2004b). Postanarşizmin siyaseti. (K. Kızıltuğ, Çev.). Siyahî, 1, 22-29.
  • Newman, S. (2006). Bakunin’den lacan’a: anti-otoriteryanizm ve iktidarın altüst oluşu. (K. Kızıltuğ, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • Parson, S. (2007). Eco-anarchism rising: the earth liberation front and the formation of revolutionary environmentalism. 20 Ocak 2018 tarihinde http://195.130.87.21:8080/dspace/bitstream/123456789/342/1/EcoAnarchism%20Rising.%20The%20Earth%20Liberation%20Front%20and%20the%20for.pdf adresinden erişildi.
  • Philp, M. (2017). William Godwin. The Stanford Encyclopedia of Philosophy. 11 Ocak 2018 tarihinde https://plato.stanford.edu/entries/godwin/ adresinden erişildi.
  • Seitz, G. (1999) Anarşi ve Komün. (N. Ozan, Çev.). H. J. Degen (Der.). Anarşizmin bugünü: tavırlar içinde (ss. 77-98). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • Stirner, M. (2013). Biricik ve mülkiyeti. (S. T. Noyan, Çev.). İstanbul: Kaos Yayınları.
  • Tekeli, İ. ve Ataöv, A. (2017). Sürdürülebilir toplum ve çevre: stratejiler yelpazesi. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
  • Tevfik, B. (1997). Felsefe-i ferd: anarşizmin Osmanlıcası. (B. Şaylı, Çev.) İstanbul: Yumuşak G Yayınları.
  • Turan, F. (2002). Eko-anarşizm: yeşil alternatif. Düşünen Siyaset, 11, 213-224.
  • Woodcock, G. (1996). Anarşizm: bir düşünce ve hareketin tarihi. (A. Türker, Çev.) İstanbul: Kaos Yayınları.
  • Zerzan, J. (2013a). Niçin ilkelcilik?. Makinelerin Alacakaranlığı: Makaleler (R. G. Öğdül, Çev.) içinde. İstanbul: Kaos Yayınları.
  • Zerzan, J. (2013b). Gelecekteki ilkel (C. Atila, Çev.). İstanbul: Kaos Yayınları.