Neoliberal ideoloji devletin müdahalesinden ve toplumsal kollektivitelerin eylemlerinden özgürleştirilmiş açık, rekabetçi ve “düzenlenmemiş” piyasaların sosyoekonomik kalkınma için en uygun mekanizma olduğu inancına dayanır. Neoliberalizm, 1970’lerin sonuna doğru kitlesel üretim endüstrilerinin düşen kârlılığına ve Keynesci sosyal refah yapılarının krizine karşı gelişen stratejik bir siyasi tepki olarak önem kazandı. Birikim rejimlerinin ve yerleşik yönetişim sistemlerinin dağılmasına tepki olarak, eski sanayileşmiş dünyanın ulusal ve yerel yönetimleri, ilk başta çekingen bir tavırla da olsa, savaş sonrası düzenin yerleşik kurumsal temellerini çözmeyi ve piyasa disiplininin, rekabetin ve metalaştırmanın kapsamını genişletmeyi amaçlayan bir dizi politikayı hayata geçirmeye başladılar. Bu bağlamda, neoliberal doktrinler, başka şeylerin yanı sıra, devletin sanayinin düzenlenmesinden elini çekmesini, örgütlü emeğe karşı saldırıları, sermaye sahiplerinin vergi payının düşürülmesini, kamu hizmetlerinin ve mallarının özelleştirilmesini, sosyal yardım programlarının yürürlükten kaldırılmasını, uluslararası sermaye hareketliliğinin arttırılmasını ve yerellikler arası rekabetin yoğunlaştırılmasını meşrulaştırmak üzere işe koşuldu. 1980’lerde, neoliberalizm, kapitalist küreselleşmenin egemen siyasi ve ideolojik formu haline geldi.

Neoliberal ideoloji devletin müdahalesinden ve toplumsal kollektivitelerin eylemlerinden özgürleştirilmiş açık, rekabetçi ve “düzenlenmemiş” piyasaların sosyoekonomik kalkınma için en uygun mekanizma olduğu inancına dayanır. Neoliberalizm, 1970’lerin sonuna doğru kitlesel üretim endüstrilerinin düşen kârlılığına ve Keynesci sosyal refah yapılarının krizine karşı gelişen stratejik bir siyasi tepki olarak önem kazandı. Birikim rejimlerinin ve yerleşik yönetişim sistemlerinin dağılmasına tepki olarak, eski sanayileşmiş dünyanın ulusal ve yerel yönetimleri, ilk başta çekingen bir tavırla da olsa, savaş sonrası düzenin yerleşik kurumsal temellerini çözmeyi ve piyasa disiplininin, rekabetin ve metalaştırmanın kapsamını genişletmeyi amaçlayan bir dizi politikayı hayata geçirmeye başladılar. Bu bağlamda, neoliberal doktrinler, başka şeylerin yanı sıra, devletin sanayinin düzenlenmesinden elini çekmesini, örgütlü emeğe karşı saldırıları, sermaye sahiplerinin vergi payının düşürülmesini, kamu hizmetlerinin ve mallarının özelleştirilmesini, sosyal yardım programlarının yürürlükten kaldırılmasını, uluslararası sermaye hareketliliğinin arttırılmasını ve yerellikler arası rekabetin yoğunlaştırılmasını meşrulaştırmak üzere işe koşuldu. 1980’lerde, neoliberalizm, kapitalist küreselleşmenin egemen siyasi ve ideolojik formu haline geldi.