Mustafa ÜNLÜ, Aslı SELVİ, Şenay ÜÇDOĞRUK BİRECİKLİ

Türkiye’de Özel Sektörde Fazla Mesai: Tobit Modelle İncelenmesi

Türkiye’de özel sektörde fazla mesai genel itibariyle, 18 yaşını doldurmuş bireyin yapmış olduğu 45 saati aşan çalışmalardır. Makale, özel sektörde bireysel düzeydeki fazla mesai sürelerini kullanan öncü çalışmalardan biridir. Amacı, fazla mesai yapma nedenlerini demografik ve sosyoekonomik değişkenlerle Tobit analiz uygulayarak görmektir. Bu bağlamda, Türkiye İstatistik Kurumu’nun 2015 yılında gerçekleştirdiği Hanehalkı İşgücü anketinden elde edilen ham verilerden faydalanılmıştır. Analiz sonuçları incelendiğinde kişinin yaşı arttıkça fazla mesainin azaldığı ve konkav bir görünüm sergilediği; eğitim seviyesi arttıkça bireyin fazla mesai süresinde düşme meydana geldiği; çalıştığı iş yerinde çalışan sayısı azaldıkça fazla mesainin arttığı sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Fazla Mesai, Tobit Model, Robust Tobit model

PDF

___

Amemiya, T. (1985). Advanced Econometrics. Massachusetts: Harvard University Press.
Anxo, D., & Karlsson, M. (2019). Overtime work a review of literature and initial empirical analysis (No. 995012793502676). International Labour Organization.
Baltagi, B. H. (Ed.). (2008). A companion to theoretical econometrics. John Wiley & Sons.
Bauer, T. ve Zimmermann, K. F. (1999). Overtime Work and Overtime Compensation in Germany, Scottish Journal of Political Economy. 46(4): 419-436.
Bayrak, S. (2018). İnsana Yakışır İş Kavramı Bakımından Türkiye'de İnşaat Sektörünün Genel Görünümü. Calisma ve Toplum, 58(3).
Beccue, B. B. (1977). Determinants of the number of hours worked by the gainfully-employed married woman (Doctoral dissertation, University of Illinois, Illinois).
Bell, D. N. F. ve Hart, R. A. (1999). Overtime Working in an Unregulated Labour Market, IZA Institute of Labour Economics. 56(3):1-27.
Buerhaus, P. I. (1991). Economic determinants of annual hours worked by registered nurses. Medical Care, 29(12), 1181-1195. Böckerman, P. (2002). Overtime in Finland, Finnish Economic Papers. 15(1):36-54.
Breen, R. (1996). Regression models: Censored, sample selected, or truncated data (Vol. 111). Sage.
Cafri, R. (2009). Adana İlinde Yoksulluğun Analizi: Sınırlı Bağımlı Değişkenli Modellerle Bir İnceleme. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Adana: Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Cameron, A. C. ve Trivedi, P. K. (2005). Microeconometrics Methods and Applications. New York: Cambridge University Press.
Camkurt, M. Z. (2007). İşyeri çalişma sistemi ve işyeri fiziksel faktörlerinin iş kazalari üzerindeki etkisi. TÜHİS İş Hukuku ve İktisat Dergisi, 21(1), 80-106.
Cerejeira, J., Kızılca, K., Portela, M. ve Sa, C. (2012). Minimum Wage, Fringe Benefits, Overtime Payments and the Gender Wage Gap, IZA Institute of Labour Economics. 34(2010):1-34.
Giannelli, G. C., & Braschi, C. (2002). Reducing Hours of Work: Does Overtime Act as a Brake Upon Employment Growth? An Analysis by Gender for the Case of Italy. IZA Discussion Paper.
Gralla, R., Kraft, K. ve Volgushev, S. (2017). The Effects of Councils on Overtime Hours, Scottish Journal of Political Economy. 64(2):143-168.
Gujarati, D. N. ve Porter, D. C. (2012). Temel Ekonometri. Çev. Şenesen, Ü., Şenesen, G. G. İstanbul: Literatür Yayınları.
Güneş, C., Yıldırım, Z., Üçdoğruk Birecikli, Ş. ve Saygın, Ö. (2016). Türkiye’de Evli Kadının Çalışma Saati Üzerine Tobit Model Uygulaması, Eurasian Academy of Sciences Social Sciences Journal. 8(5): 95-109.
Hammermesh, D. S. (2006). Overtime laws and the margins of work timing. Organisation et Intensité du Travail, Octares Editions, Paris.
Hassel, D., van der Velden, L., de Bakker, D., & Batenburg, R. (2017). Age-related differences in working hours among male and female GPS: An SMS based time use study. Human Resources for Health, 15(84), 1‒8.
Heckman, J. J. (1979). Sample Selection Bias as a Spesification Error, Econometrica, 47(1): 153-161. Hübler, O., Hart, R. A., Bell, D. N., & Schwerdt, W. (2000). Paid and unpaid overtime working in Germany and the UK (No. 133). IZA Discussion paper series.
Jirjahn, U. (2008). On the Determinants of Shift Work and Overtime Work: Evidence from German Establishment Data, British Journal of Industrial Relations. 46(1): 133-168.
Kalwij, A., & Gregory, M. (2000). Overtime hours in Great Britain over the period 1975-1999: A panel data analysis.
Killingsworth, M. R. ve Heckman, J.J. (1986). Female Labor Supply: A Survey, Handbook Of Labor Economics, Volume I. Edited by O. Ashenfelter and R. Layard, Elsevier Science Publishers BV.
Long, S. (1997), Regression Models for Categorical and Limited Dependent Variables, Sage Publications, USA
Lu, L. (2011). Working Hours and Personal Preference Among Taiwanese Employees, International Journal of Workplace Health Management. 4(3): 244-256.
Maddala, G. S., (1992). Introduction to Econometrics. New York: Macmilllian Publishing Company.
McDonald, J. F., & Moffitt, R. A. (1980). The uses of Tobit analysis. The review of economics and statistics, 318-321.
McKay, J. C., Ahmad, A., Shaw, J. L., Rashid, F., Clancy, A., David, C., Quiñonez, C. (2016). Gender Differences and Predictors of Work Hours in a Sample of Ontario Dentists. Journal of the Canadian Dental Association, 82(26), 1‒11.
Özkoç, H. ve Üçdoğruk, Ş. (2008). Hanenin Borçlanma Tercihinin Nested Logit Model ile Belirlenmesi, İktisat İşletme ve Finans Dergisi. 23(268): 35-61.
Tatoğlu, F. Y. (2016). Panel Veri Analizi – Stata Uygulamalı. İstanbul: Beta Yayınları.
Tekin, O. (2015). Fazla Çalışma ve Fazla Sürelerle Çalışma Ücretlerinin Sözleşmede Belirlenen Ücrete Dahil Edilmesi Sorunu, Çalışma Dünyası Dergisi. 2(7): 75-94.
Trejo, J. (1993). Overtime Pay, Overtime Hours and Labor Unions, Journal of Labor Economics. 11(2): 253-278.
Tsai, M., Nitta, M., Kim, S.W., & Wang, W. (2016) Working Overtime in East Asia: Convergence or Divergence?, Journal of Contemporary Asia, 46:4, 700-722.
Yıldırım, K. (2011). Uluslararası Düzenlemelerde Fazla Çalışma ve Ülke Uygulamaları, TÜHİS İş Hukuku ve İktisat Dergisi. 23(4): 34-103.