Örgüt Kültürü Analizi: Üniversite Stratejik Planlarına Yönelik Bir Araştırma

Amaç – Bu araştırmada, yapı, misyon, girdiler, kaynaklar, paydaşlar ve çevreyle ilişkileri açısından karmaşık örgütler olarak nitelendirilebilen üniversitelerin, stratejik plan gereği yapmak durumunda oldukları -ancak tanımı, sınırları, bileşenleri, analiz yöntemleri itibariyle çeşitlilik ve karmaşa içeren- örgüt kültürü ölçümlerini, hangi alt boyutlarda ve yöntemlerle yaptıklarını, mevcut stratejik planlarını inceleyerek ortaya koymak amaçlanmıştır. Yöntem – Araştırmanın çalışma grubunu 128 devlet üniversitesi oluşturmaktadır. Araştırma tarama modelinde desenlenmiş olup, veriler üniversitelerin stratejik planlarında yer alan örgüt kültürü analizlerini -var olduğu şekliyle- betimlemeye çalışmak için doküman inceleme tekniği kullanılmıştır. Bulgular – Araştırma sürecinde aktif stratejik plana sahip üniversitelerin sadece %17’si örgüt kültürü analizlerini “Üniversiteler için Stratejik Planlama Rehberi”nde önerilen yöntemlerle yapmış, diğerleri (%83) herhangi bir ölçüm yapmadan sadece genel değerlendirme ifadelerine yer vermişlerdir. 128 Devlet üniversitesinin 34’ü, (%33) stratejik planlarında örgüt kültürlerine ilişkin bilgiye yer vermemişlerdir. Tartışma – Üniversitelerin stratejik planlarında, örgüt kültürü analizlerinin amacına uygun yapılma oranı çok düşük düzeyde kalmıştır. Ölçümlenmeyen göstergeler, karşılaştırmalı analiz yapmaya fırsat veremeyeceğinden, hazırlanan planların örgütler üzerindeki etkisini izlemek de mümkün olamayacaktır. Stratejik planların bir zorunluluk ve prosedür olarak görülmesi, stratejik planlamanın gereği gibi uygulanması sonucu elde edilecek kazanımlar konusunda yeterli bilgiye sahip olunmaması, gerçekçi bir yaklaşım ve özenle uygulanmaması gibi konular bu sonucun nedenleri olarak sayılabilir.

Organizational Culture Analysis: A Research on University Strategic Plans

Purpose –With this study, the organizational culture measurements of universities, which can be defined as complex organizations in terms of structure, mission, inputs, resources, stakeholders and their relations with the environment, it is aimed to reveal what they did with which dimensions and methods by examining their existing strategic plans. Design/methodology/approach – The study group of the research consists of 128 public universities. The research was designed in the document screening model and the document analysis technique was used to try to describe the organizational culture analyzes- as they existin the strategic plans of the universities. Findings –In the research process, o nly 1 7% o f t he universities with an active strategic plan made their organizational culture analyzes using the methods proposed in the "Strategic Planning Guide for Universities", while others (83%) included only general evaluation statements without making any measurements. 34 of the 128 state universities (33%) did not include information about organizational cultures in their strategic plans. Discussion – In the strategic plans of universities, the rate of performing the organizational culture analysis in accordance with its purpose remained at a very low level. It will not be possible to monitor the impact of the prepared plans on the organizations, as the indicators that are not measured cannot provide an opportunity for comparative analysis. Topics such as the fact that strategic plans are considered as a necessity and procedure, not having enough information about the gains to be obtained as a result of the proper implementation of strategic planning, a unrealistic approach and uncareful implementation can be counted as the reasons for this result.

PDF

___

Albrechts, L. (2001). Inpursuit of new approaches to strategicsatialplanning: a european perspective, International Planning Studies, 6:3, 293-310.
Armstrong, M. (1990). Management Processes And Functions. London, Institute Of Personnel Development.
Bevir, M., Rhodes R.A.W. ve Weller, P. (2003). Traditions of governance: ınterpreting the changing role of the public sector, Public Administration Review, 81 (1), 1-17.
Birinci, M. (2014). Üniversitelerde stratejik yönetim uygulamalarının performansa etkileri: devlet ve vakıf üniversitelerinin karşılaştırmalı analizi, Yükseköğretim Dergisi, Cilt:4, Sayı:3., 135-147.
Birnbaum, R. (1988). How Colleges Work: The Cybernetics of Academic Organization and Leadership, San Francisco, The Jossey-Bass Publishers.
Blair, R. (2004). Public participation and community development: The role of strategicplanning, Public Administration Quarterly, Spring, 102-147.
Bowen, G. A. (2009). Document analysis as a qualitative research method, Qualitative Research Journal, 9(2), 27- 40.
Bryson, J. M. (2012). Strategic Planning For Public And Nonprpfit Organizations A Guide To Strengthening And Sustaining Organizational Achievement, Fifth Edition, San Francisco, Jossey-Bass.
Bryson, J.(1988). Strategic planning. Big wins and small wins, Public Money And Management, Autumn, 11-15.
Büyük, K. ve Barca, M. (2011). Kamu örgütlerinde stratejik performans yönetim aracı olarak başarı karnesinin kullanımı, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 163-174
Cabrera, E.F. ve Bonache, J. (1999). An expert HR system for aligning organizational culture and strategy, Human Resource Planning, 22(1): 51-60.
Camerer, C. F. ve Vepsalainen, A. (1988). The Economic efficiency of corporate culture, Strategic Management Journal, 9, 115-126.
Cameron, K. S. ve Quinn, R. E. (1999).Diagnosting and Changing Organizational Culture, Reading: Addison- Westley.
Cohen, L., Manion, L. ve Morrison, K. (2007). Research Methods İn Education, Sixth Edition, New York, Routledge.
Collins, J.C., & J.I. Porras (1996). Building your company's vision, Harvard Business Review (September/October), 65–77.
Çetin, M.Ö. (2004). Örgüt Kültürü ve Örgütsel Bağlılık. Ankara, Nobel Yayın Dağıtım.
Danışman, A. ve Özgen, H. (2003). Örgüt kültürü çalışmalarında yöntem tartışması: Niteliksel – niceliksel yöntem ikileminde niceliksel ölçümler ve bir ölçek önerisi, Yönetim Araştırmaları Dergisi, 3(2), 91-124.
Guion, L. A. (2002). Triangulation: Establishing TheValidity Of Qualitative Studies. University Of Florida. (ErişimTarihi: 12.01.2020), Https://Sites.Duke.Edu/ Niou/Files/2014/07/W13-Guion-2002- Triangulation-Establishing-The-Validity-Of-Qualitative-Research.Pdf
Hayek, F. A. (2014). The Road To Serfdom: Text And Documents,The Definitive Edition (Vol. 2). Routledge.
Hofstede, G. (1984). Culture’s Consequences: International Differences İn Work Related Values, Sage Publications, Newburg Park.
Hofstede, G. (1991).Cultures and Organizations, London, McGraw-HillCompany.
Hofstede, G., Neuijen, B., Ohayv, D. D. &Sanders, G. (1990). Measuring organizational cultures: A qualitative and quantitative study across twenty cases,Administrative Science Quarterly, (35), 286-316.
Hon, C.M. (2002). A Quantitative Analysis Of Organizational Culture Perception İn A Same Industry Merger. Ph.D. Thesis, Capella University.
House, R. J., Javidan, M., Hanges, P. ve Dorfman, P. (2002). Understanding cultures and implicit leadership theories across the globe: An introduction to project GLOBE, Journal Of World Business, 37, .3-10.
Kane-Urrabazo, C. (2006). Management’s role in shaping organizational culture, Journal Of Nursing Management.14, 188-194.
Koçel, T. (2001). İşletme Yöneticiliği, İstanbul, Beta Yayınları.
Miles, M. B. ve Huberman, A. M. (1994). Qualitative Data Analysis: An Expanded Source book. (2nd Ed). Thousand Oaks, CA: Sage.
Nayeri, M. D., Mashhadi M. M., AndMohajeri, K. (2008). Universities strategic evaluation using balanceds corecard, International Scholarly And Scientific Research&Innovation, 2(1), 308–313.
Newstrom. J.W. and Davıs.K. (1993). Organizational Behavior At Work. 9.Edition, New York, Mcgraw-HillInc.
O’Reilly, C. (1989). Corporations, culture, andcommitment: motivation and social control in organizations, california Management Review, 31(4): 9-25.
Özmen, İ., Özmen, F. ve Sakarya, Ş. (2013). Beş yılda ne değişti?: Üniversitelerde stratejik planlama çalışmaları (Misyon ve vizyon ekseninde karşılaştırmalı bir analiz), Bilgi Ekonomisi Ve Yönetimi Dergisi, C: 8, S: 2, ss. 27-39.
Pettigrew, A. M. (1979). On studying organizational cultures, Administrative Science Quarterly, 24(4), 570-581.
Pfeffer, J. (1995). Rekabette Üstünlüğün Sırrı: İnsan, Sinem Gül (Çev), İstanbul, Sabah Gençlik Yayınları A.Ş.
Poister, T., H, Streib, G. (2005). Elements of strategic planning and management in municipal government: status after two decades, Public Administration Review, Vol. 65, No.1, 45-56.
Schein, E. H. (1992). Organizational Culture and Leadership, 2nd Edition, San Francisco, Jossey-Bass.
Schein, E.H. (2002). Örgütsel kültür, Çev: Akbaba, A. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,4(3), (Orijinal Makalenin Yayım Tarihi 1990), 1-32.
Smircich, L. (1983). Conceptsof cultureandorganizationalanalysis,AdministrativeScienceQuarterly, 339-358.
Szılagyı, A. D. ve M. J. Wallace (1987). Organizational Behavior And Performance. USA, Scott Foresman And Co.
Şişman, M. (2002). Örgütler ve Kültürler, Ankara, Pegem Yayıncılık.
T.C.Cumhurbaşkanlığı, Strateji Ve Bütçe Başkanlığı. (2018). Üniversiteler İçin Stratejik PlanlamaRehberi. Http://Www.Sp.Gov.Tr/Upload/Xspkutuphane/Files/Wtnii+Universiteler_Icin_Stratejik_Planlama_R ehberi.Pdf (Erişim Tarihi: 04.04.2019)
T.C.Resmî Gazete, 24.12.2003, Sayı: 25326, Md: 9.
Tavşancıl, E., Aslan, E. (2001). İçerik Analiz ve Uygulama Örnekleri. İstanbul, Epsilon.
Thom, N.(1990). Innovation management in small and medium-sized firms. Management International Review,30-182.
Toma, J. D. (2010). Building Organizational Capacity: Strategic Management İn Higher Education, Baltimore, MD: The Johns Hopkins UniversityPress.
Trompenears, F. ve Hampden-Turner, C. (1998). Riding the Waves of Culture: Understanding Cultural Diversity in Global Business, New York, McGraw-Hill.
Wooten, L.P. ve Crane, P. (2003). Nurses as ımplementers of organizational culture, Nursing Economics, 21(6): 275-279.
Yılmaz, H. ve Kesik, A. (2010). Yükseköğretimde yönetsel yapı ve mali konular: Türkiye’de yüksek öğretimde yönetsel etkinliği artırmaya yönelik bir model önerisi, Maliye Dergisi, 124-163.
Yükselen, C. (1998). Pazarlama-İlkeler-Yönetim, Ankara, Detay Yayıncılık.