Organizational Silence: A Study on Employees of General Directorate of Sports Headquarter

Purpose – Organizational silence is described as employees’ remaining silent for various reasons in the institutions that they work. Organizational silence is one of the situations that affect the labour productivity in connection with employee productivity. The aim of this study is to specify the organizational silence perceptions of the employees in the General Directorate of Sports. Design/methodology/approach – The survey was carried out among a total number of 402 people, 162 of which are women and 240 being men, who work in the General Directorate of Sports. The demographic features and organizational silence status of the employees were ascertained. The data obtained were analysed in the SPSS 22.0 for Windows statistics package software. Findings – According to the findings of the survey, it was observed that, among sex, marital status and the tenure of office and the silence levels for the benefit of the organization, there are statistically significant differences among the silence accepted with title, silence for the benefit of the organization, and general organizational silence levels. Discussion – In the results of the study, it was concluded that the organizational silence levels of the employees in the Department of Sports Services vary depending on personal factors.

___

Altın Gülova, A. ve Demirsoy, Ö. (2012). Örgüt kültürü ve örgütsel bağlılık arasındaki ilişki: hizmet sektörü çalışanları üzerinde ampirik bir araştırma. İşletme ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 3 (3), 49-76.

Ateş, S. (2013). Resmi ve özel ilköğretim okullarındaki öğretmenlerin örgütsel sessizliğe ilişkin görüşleri (Kırıkkale ili örneği). Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Bağ, D. ve Ekinci, C.E. (2018). Öğretim elemanlarında örgütsel sessizlik davranışı, nedenleri ve sonuçları. International Journal of Human Sciences, 15 (1), 567-580.

Balkan-Akan, B. ve Oran, Ç. (2017). Akademisyenlerin örgütsel sessizlik algıları: Konuya ilişkin bir uygulama. Kırklareli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6 (5), 72-90.

Batmuhkh, M. (2011). Liderlik tarzları ile örgütsel bağlılık ve örgütsel sessizlik arasındaki ilişki ve bir araştırma. Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Baştuğ, G., Pala A., Yılmaz, T., Duyan, M. ve Günel, İ. (2016). Organizational silence in sports employees. Journal of Education and Learning, 5 (4), 126-132.

Brinsfield, C.T. (2009). Employee silence: Investigation of dimensionality, development of measures, and examination of related factors. Master's Thesis, Ohio State University, USA.

Çakıcı, A. (2010). Örgütlerde işgören sessizliği, neden sessiz kalmayı tercih ediyoruz? Ankara. Detay Yayıncılık.

Dinçer, H. (2017). İş yerinde yıldırma ve örgütsel sessizlik arasındaki ilişki: enerji sektörü üzerine bir araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Erenler, E. (2010). Çalışanlarda sessizlik davranışının bazı kişisel ve örgütsel özelliklerle ilişkisi: turizm sektöründe bir alan araştırması. Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Gürdoğan, A. ve Atak, O. (2016). Çalışanların demografik özellikleri ile örgütsel sessizlikleri arasındaki ilişki: Beş yıldızlı otel örneği. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9 (44), 1106-1116.

Halbaw, A. (2018). Erbil temel okullarında görev yapan öğretmenlerin örgütsel adalet algılarıyla örgütsel sessizlik arasındaki ilişki. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Kültür Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Hall, M. (2005). Shaping organizational culture: A practitioner’s perspective. Peak Development Consulting LLC: (March 9, 2019). http://peakdevelopment.com/wpcontent/uploads/2013/09/PDC_shaping_cult.

Henriksen, K. ve Dayton, E. (2006). Organizational silence and hidden threats to patient safety. Health Services Research, 41 (4p2), 1539-1554. doi: 10.1111/j.1475-6773.2006.00564.x

Karasar, N. (2009). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara, Nobel Yayıncılık.

Kolay, A. (2012). Endüstri meslek liselerinde görev yapan öğretmenlerin örgütsel sessizlik ve örgütsel bağlılıkları arasındaki ilişki. Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Lepine, J.A.ve Van Dyne, L. (1998). Predicting voice behaviour in workgroups. Journal of Applied Psychology, (83), 853-868. doi: 10.1037/0021-9010.83.6.853

Milliken, F.J., Morrison, E.W. ve Hewlin, P.E. (2003). An exploratory study of employee silence: Issues that employees don't communicate upward and why. Journal of Management Studies, 40 (6), 1453- 1476. doi:10.1111/1467-6486.00387

Morrison, E.W. ve Milliken, F.J. (2000). Organizational silence: a barrier to change and development in a pluralistic world. The Academy of Management Review, 25 (4), 706-725. doi: 10.2307/259200

Nartgün, Ş.S. and Demirer, S. (2012). Öğretmenlerin örgütsel sessizlik ile iş yaşamında yalnızlık düzeylerine ilişkin görüşleri. Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi,7 (2), 139-156.

Near, J.P. ve Miceli, M.P. (1996). Whistle – blowing: myth and reality. Journal of Management, 22 (3), 507-526. doi:10.1177/014920639602200306

Olğun, S. (2017). Motivasyon, örgütsel sessizlik ve işten ayrılma niyeti üzerine bir araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Oruç, Ş. (2015). Presenteizm ile örgütsel sessizlik arasındaki ilişki üzerine bir araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Aksaray Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Aksaray.

Özdemir, L. ve Sarıoğlu Uğur, S. (2013). Çalışanların örgütsel ses ve sessizlik algılamalarının demografik nitelikler açısından değerlendirilmesi: kamu ve özel sektörde bir araştırma. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 27 (1), 257-281.

Özgen, I. ve Sürgevil, O. (2009). Örgütsel sessizlik olgusu ve turizm işletmeleri açısından değerlendirilmesi, Sabuncuoğlu, Z. (Ed.), Turizm İşletmelerinde Örgütsel Davranış, Bursa, MKM Yayıncılık, 303-328.

Öztürk Çiftci, D., Meriç, E. ve Meriç, A. (2015). Örgütsel sessizlik, tükenmişlik ve işten ayrılma niyeti ilişkisi: ordu ili özel eğitim ve rehabilitasyon merkezlerinde bir uygulama. The Journal of International Social Research, 8 (41), 996-1007.

Öztürk, U.C. ve Cevher, E. (2016). Sessizlikteki mobbing: mobbing ve örgütsel sessizlik arasındaki ilişki. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 18 (30), 71 -80.

Pinder, C.C. ve Harlos, K.P. (2001). Employee silence: quiescence and acquiescence as responses to perceived injustice. In Research in Personnel and Human Resources Management, 20, 331-369.

Salha, H., Cinnioğlu, H., Yazıt, H. ve Yenişehirlioğlu, E. (2016). İşgörenlerin örgütsel sessizlik düzeylerinin örgütsel bağlılıklarına etkisi: Tekirdağ’daki yiyecek içecek işletmeleri üzerine bir araştırma. Balkan ve Yakın Doğu Sosyal Bilimler Dergisi, 2 (3), 5-15.

Sarıkaya, M. (2013). Karar verme süreçleri ve örgütsel sessizlik. Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.

Taşkıran, E. (2010). Liderlik tarzının örgütsel sessizlik üzerindeki etkisinde örgütsel adaletin rolü ve bir araştırma. Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi SosyalBilimler Enstitüsü, İstanbul.

Tulunay Ateş, Ö.ve Önder, E. (2019). Eğitimcilerin örgütsel sessizliklerinde cinsiyetin ve medeni durumun etkisi: bir meta analiz çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 34 (3), 786-803. doi: 10.16986/HUJE.2018041735

Van Dyne, V.L., Ang, S. ve Botero, C.I. (2003). Conceptualizing employee silence and employee voice as multidimensional constructs. Journal of Management Studies, 40 (6), 1359-1391. doi: 10.1111/1467-6486.00384

Yanık, C. (2012). Örgütsel sessizlik ile güven arasındaki ilişki ve eğitim örgütlerinde bir araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
İşletme Araştırmaları Dergisi-Cover
  • ISSN: 1309-0712
  • Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
  • Başlangıç: 2009
  • Yayıncı: Melih Topaloğlu