TARİHİN BİR KAYNAĞI OLARAK KUR’AN: KUR’AN’IN AYETLERİNİN TARİHLENMESİNDE YENİ BİR YAKLAŞIM

Bu çalışmada Kur’an kronolojisini spekülatif olmayan bir yolla tespit etmeyi amaçladığımız bir metot tanıtılacaktır. Bu kapsamda elimizdeki kronolojik veriler ve Kur’an pasajlarında yer alan ifade kalıplarından hareket eden bir yöntem önerilmektedir. Esasen bu metot temelinde pasajların kronolojisine yönelik veriler doğrudan kullanılmak yerine ifade kalıpları esas kabul edilerek değerlendirmeye alınacaktır. Zira Kur’an pasajlarının tarihlendirmesine yönelik veriler yetersiz ve tartışmalıdır. Eğer kronoloji listelerindeki rivayetleri ve değerlendirmeleri, daha önce düşünülmemiş bir şekilde, ifade kalıpları düzeyinde tahlil edersek, daha sağlıklı sonuçlar alınabileceğini düşünüyoruz. Böylece farklı ifade kalıplarının tarihini, bunları bünyesinde birleştirmiş olan herhangi bir pasajın tarihini belirlemede kullanabiliriz.

Anahtar Kelimeler:

Kur’an kronolojisi, tarihlendirme, ifade kalıpları, metot

THE QUR’AN AS A SOURCE OF HISTORY: A NEW APPROACH TO THE DATING OF THE QUR’ANIC PASSAGES

In this paper, we will introduce a method that we try to develop to detect the Qur'anic chronology in a way that is not speculative. For this we will use a method that matches the chronological knowledge we have and the expression patterns contained in the Qur'anic passages. In fact, it is argued that we can more accurately detect the chronology of expressions rather than the chronology data of passages on the basis of this method. Because the data concerning the history of Qur'anic passages are insufficient and controversial. We can be closer to the truth if we test the contradictions and alliances of the narrations and the evaluations at the level that the narrators and evaluaters never planned, that is, at the level of expression. Then we can use the history of different expression patterns to determine the history of any passage that brings them together.

PDF

___

ALI MAVLANA, M. (2008), Kur’an-ı Kerim (Arapça Metinli Türkçe Tercüme ve Tefsir), Ohio: Ahmadiya Anjuman Isha’at Islam Lahore Inc.
BÂZERGÂN, MEHDİ. (1385 H.), Seyr-e Tahavvul-e Qur’ân, Sherket Sehamî İntishâr.
HARTWIG, H. (1902), New Researches into the Composition and Exegesis of the Qoran, London: Royal Asiaic Society.
NOLDEKE, T. (1961), Geschichte des Qorans, Germany: Georg Olms Verlagsbuchandlung Hildeshem
PARET, R. (1961), Der Koran als Geschichtsquelle, Der Islam, 37, pp. 24-42.
SHAHRISTÂNÎ, Tajuddin. (2008), Mafâtîh al-Asrâr ve Masâbîh al-Abrâr, Tahran: Mîrâs-ı Mektûb.
SUYÛTÎ, Jalaluddin. (2007). al-Itqân fî ‘ulûm al-Qur’ân, Beirût: Dâr al-Kutub al-Ilmiyyah.
TÜRCAN, S. (2010), Kur’an’ın İfade Kalıpları Nüzul Kronolojisini Aydınlatabilir mi? Müzzemmil Suresi Örneğinde Bir Yöntem Denemesi”, Hitit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 9 (17), 67-100.
TÜRCAN, S. DİNÇ, Ö. (2015), Kur’an’ın İfade Kalıpları Nüzul Kronolojisini Aydınlatabilir mi? Fâtiha Suresinin Nüzul Zamanına İlişkin Bir Değerlendirme, Hitit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 14 (28), 5-34.
WATT, W. M. (1970), Bell’s Introduction to the Qur’an, Edinburgh: University Press.
YAKÛBÎ, Ebu’l Abbâs. (1992), Târihu Yakûbî, Beirut: Dâru Sâdr.
ZARKASHÎ, Badruddin. (2011), al-Burhân fî ‘Ulûm al-Qur’ân, Beirut: al-Maktabat al-Asreyyah