Bu ilmî araştırma İmâm Ebû Hanîfe en-Nu‘mân’ın temâyüz edip, meşhur olduğualanda değil, tenkit edildiği Nebevî Hadîs yönünü ele almaktadır. Pek çok kimse İmâmEbû Hanîfe’nin fıkhî yönüne büyük ehemmiyet atfedip çalışma yapmışsa da, her hangibir fakih açısından vazgeçilmez kabul edilen bir yönü olan hadis ciheti, hep çalışmalarındışında tutulmuştur. Bu makale, Ebû Hanîfe’nin bu yüce dinin şer‘î dayanaklarıyla örtüşenbir usûle sahip olduğunu ortaya koymaktadır. Araştırmada, Ebû Hanîfe’nin hadisintahammül ve edâsı konusundaki görüşlerinin hâzık muhaddislerin görüşleriyle büyükoranda örtüştüğü veya tam bir uyum arz ettiği belli başlı münekkidlerin fiilî veyakavlî muvâfakatı ile ortaya konulmuştur. Ayrıca, çalışma, bilinen fikhî yönüne ilâvetenhadis alanında da Ebû Hanîfe’ni şahsiyetine ışık tutmakta olup, Ebû Hanîfe’yi derinlemesineve ilmî bir tetkikle ele almadan tenkit eden pek çok kimesenin aciz kaldığı birhususu ortaya koymaktadır.