İbnu’s-Salâh, sahabeden kendi dönemine kadar hadis râvilerini beş tabakaya ayırmıştır.Hicri dört ve beşinci yüzyıllara tekabül eden beşinci tabakada ise yedi hâfızın varlığından sözetmiştir. İbnu’s-Salâh’a göre bu yedi hâfız, en iyi eserlere sahip olan, kendilerinden çokçaistifade edilen kişilerdir. İbnu’s-Salâh’ın bu yaklaşımı sonraki hadis usulü yazarlarınca da benimsenmiştir.Çağımız hadis tarihi müellifi İzmirli İsmail Hakkı ise hadis tarihini dönemlereayırdığında, bu yedi hâfızın yaşadığı çağdan “yedi hâfız devri” olarak söz etmiştir. Nitekimbu yedi hâfızın eserleri arasında hadis edebiyatının ilkleri olan birçok tür bulunduğu gibi,sonraki yüzyıllarda hadis alanında kaleme alınan eserlerde bu kişilere çokça atıfta bulunulduğudikkat çeker. Dolayısıyla yedi hâfız kavramının, aynı altı imam kavramı gibi bir dönemeadını verecek nitelikte olduğu, hadis tarihi çalışmalarında böyle bir isimlendirme ile dört vebeşinci asırlardan bahsetmenin dönemi daha iyi anlamaya imkân vereceği söylenebilir.