Türkçe dinî literatürde, çok sayıda hadis şerhi yer almaktadır. Bu makalede Cumhuriyet’inkuruluşundan sonra yazılmış üç hadis şerhi yani İbn Mâce, Ebû Dâvûd ve Dârimî şerhlerikonu edinilmiştir. Bu kaynaklar kaynaklarına göre incelenmiş ve klâsik şerhlerden istifadeleri,farklı ve özgün yönlerinin olup olmadığı, hadisin günümüze söyledikleri konusundaçağımızla hadis arasında bir ilgi kurup kurmadıkları araştırılmış ve gelenekle çağdaş hadisyorumculuğu arasında nasıl bir bakış açısı getirdikleri ortaya konulmaya çalışılmıştır.